ตอนนี้เราอายุประมาณ 40 แล้วค่ะ ทำธุรกิจของตัวเอง อยู่คนเดียวเป็นหลัก
มีแฟน แต่แฟนทำงานต่างจังหวัด ซึ่งงานเขาไม่ได้ยุ่งมาก แค่ไม่ค่อยอยากเดินทางมาหาเพราะระยะทางไกล แล้วเขาก็ชอบสภาพแวดล้อมที่เขาอยู่มากกว่า
ส่วนเราก็อยู่เงียบ ๆ ที่บ้าน ทำงานไปเรื่อย ๆ
ปกติก็จะมีเพื่อนกลุ่มสมัยเรียนที่คุยกันในไลน์บ้าง แต่พอช่วงหลัง ๆ เวลาชวนกันไปกินข้าวหรือเที่ยว เราเสนอความเห็นไปทีไรก็โดนปัดตกตลอด จนเริ่มรู้สึกว่าไม่อยากพยายามแล้ว ก็เลยค่อย ๆ เงียบ ไม่ค่อยคุยในกรุ๊ปเหมือนเดิม
พอไม่คุยในกรุ๊ป เรากลับรู้สึกแปลกดี — ชีวิตมันสงบขึ้นมาก
ไม่ต้องพยายามอัพเดทชีวิตให้ใครรู้ ไม่ต้องคอยเข้าใจใครหรือรับดราม่าเล็ก ๆ น้อย ๆ
ทุกวันก็แค่ทำงาน กินข้าว ออกกำลังกาย ดูหนัง อ่านหนังสือ ชีวิตมันนิ่งแต่ก็ไม่ว่างเปล่า
แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า…
ถ้าเราอยู่แบบนี้ไปเรื่อย ๆ จะมีวันหนึ่งไหมที่เรากลายเป็น “คนไม่มีใคร”
เรากำลังใช้ชีวิตถูกทางหรือเปล่า
หรือว่าเรากำลังค่อย ๆ ปิดประตูของตัวเองโดยไม่รู้ตัว
เลยอยากถามเพื่อน ๆ ในพันทิปหน่อยค่ะ
เคยมีช่วงแบบนี้ไหม — ที่เราเลือกความสงบมากกว่าความสัมพันธ์
แล้วสุดท้ายมันพาเราไปทางที่ดีขึ้น หรือทำให้รู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้นกันแน่?
อยู่คนเดียวเริ่มได้แล้ว นานไปจะเป็นอะไรไหม
มีแฟน แต่แฟนทำงานต่างจังหวัด ซึ่งงานเขาไม่ได้ยุ่งมาก แค่ไม่ค่อยอยากเดินทางมาหาเพราะระยะทางไกล แล้วเขาก็ชอบสภาพแวดล้อมที่เขาอยู่มากกว่า
ส่วนเราก็อยู่เงียบ ๆ ที่บ้าน ทำงานไปเรื่อย ๆ
ปกติก็จะมีเพื่อนกลุ่มสมัยเรียนที่คุยกันในไลน์บ้าง แต่พอช่วงหลัง ๆ เวลาชวนกันไปกินข้าวหรือเที่ยว เราเสนอความเห็นไปทีไรก็โดนปัดตกตลอด จนเริ่มรู้สึกว่าไม่อยากพยายามแล้ว ก็เลยค่อย ๆ เงียบ ไม่ค่อยคุยในกรุ๊ปเหมือนเดิม
พอไม่คุยในกรุ๊ป เรากลับรู้สึกแปลกดี — ชีวิตมันสงบขึ้นมาก
ไม่ต้องพยายามอัพเดทชีวิตให้ใครรู้ ไม่ต้องคอยเข้าใจใครหรือรับดราม่าเล็ก ๆ น้อย ๆ
ทุกวันก็แค่ทำงาน กินข้าว ออกกำลังกาย ดูหนัง อ่านหนังสือ ชีวิตมันนิ่งแต่ก็ไม่ว่างเปล่า
แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า…
ถ้าเราอยู่แบบนี้ไปเรื่อย ๆ จะมีวันหนึ่งไหมที่เรากลายเป็น “คนไม่มีใคร”
เรากำลังใช้ชีวิตถูกทางหรือเปล่า
หรือว่าเรากำลังค่อย ๆ ปิดประตูของตัวเองโดยไม่รู้ตัว
เลยอยากถามเพื่อน ๆ ในพันทิปหน่อยค่ะ
เคยมีช่วงแบบนี้ไหม — ที่เราเลือกความสงบมากกว่าความสัมพันธ์
แล้วสุดท้ายมันพาเราไปทางที่ดีขึ้น หรือทำให้รู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้นกันแน่?