มีใครที่ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวโดยไม่พึ่งใครบ้างมั้ยคะ เวลามีเรื่องไม่สบายใจมีวิธีรับมือกับทุกเรื่องที่เข้ามายังไงบ้างคะ

จขกท ปัจจุบันอายุ 31 ปีค่ะ กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก แม่กับพ่อแยกทางกัน แม่เลยยกเราให้คนอื่นไปเลี้ยงตั้งแต่ยังไม่เข้าอนุบาล คนอื่นที่ว่านี่คือคนที่ทำงานที่เดียวกันกับแม่ของเรา เขาไม่มีลูกผู้หญิงเขาเลยขอเราจากแม่ แม่ก็ยกให้เพราะไม่อยากเลี้ยง เพราะแม่มีครอบครัวใหม่และมีลูกกับแฟนคนใหม่ เราไปอยู่กับคนอื่นจนเริ่มโตเป็นสาว จำได้ดีว่าใกล้จะจบ ป.6 เราได้เจอแม่แล้วได้กลับมาอยู่กับแม่อีกครั้งจนเรียนจบ ม.3 เราต้องอดทนทุกอย่าง เอาตัวรอดทุกวิถีทางกว่าจะจบ ม.3 มาได้ แล้วก็หนีออกจากบ้านมาหางานทำ เราเคยมีแฟนค่ะแต่โดนหลอก จนทุกวันนี้เรากลัวที่จะให้ใครเข้ามาในชีวิต บางครั้งที่มีปัญหาก็ยากที่จะพูดกับคนอื่น เพราะสังคมสมัยนี้น่ากลัว ไว้ใจใครก็ไม่ได้ ทุกครั้งที่เราไม่สบายใจเราก็จะร้องไห้ออกมาคนเดียว มีปัญหาอะไรก็ต้องเก็บไว้คนเดียว ตอนนี้เรากำลังเครียดอยู่ว่าเราจะทำยังไงกับชีวิตต่อไปดี จะทำยังไงดีถ้ามีปัญหาที่มันเกินกำลังเราเกิดขึ้นกับเรา และเราจะผ่านมันไปยังไงดี 😭😭