เมื่อภาวนานั้น อาการต่างๆจะเกิดเรียงกันมา ยังกะดูหนังซีรีส์
เห็นทุกสิ่งแยกจากกันจริงๆ “ยังกะตาเห็น” ด้วย มีตาปัญญา

1.ผู้รู้กับผู้ถูกรู้ หรือกายกับใจ มีช่องว่างอารมณ์

2.ขณะนั้น จิตจะนิ่งสงบได้  ด้วยผัสสะ (ระบบประสาทกับจิต) ห่างจากกัน(มีช่องว่าง) กายไม่เป็นเรา เราไม่เป็นกาย นามไม่เป็นเรา เราไม่เป็นนาม

3.ผลจาก2 ทำให้ มี“จิตตั้งมั่น”  ลอยอยู่ zoneที่1 หัว  ทำให้จิตว่าง เบาสบายในทุกกิริยา อารมณ์ เป็นสมาธิ

4.จาก3 เป็น สมาธิ เป็นฌาน เมื่อจะเดินปัญญา ก็เอา 3 นี้มา ”ตั้งต้น“ จะเกิด”สัมปชัญญะ“ เกิดปิติ ”ขึ้นมาทั่วสรรพางค์กาย ฌาน2

5.จากข้อ4นั้น เมื่อจะเอามาภาวนา จะเป็น“วิปัสนาในฌาน”  ทุกอาการจะเกิดใน “การตั้งอยู่ของข้อ4”