ใกล้เกษียณแล้ว... ชีวิตเราช้าลง หรือใจเราช้าลงก่อนกันแน่

ใกล้เกษียณแล้วครับ...
ไม่รู้ว่า “เวลามันเดินช้า”
หรือ “เราเริ่มเดินช้าตามมัน” กันแน่

ไม่ใช่แค่การเดินขึ้นบันได
แต่คือจังหวะใจ จังหวะคิด
จังหวะตอบสนองโลก

เมื่อก่อน…
เรื่องบางเรื่องถ้ามาก่อนเที่ยง ต้องรีบตอบ
ตอนนี้…รอพรุ่งนี้เช้าก็ยังไม่สาย

เมื่อก่อน…
จะซื้อของต้อง “ทันโปร”
ตอนนี้…แค่คิดว่า “ไม่ซื้อก็ไม่เป็นไร”

เมื่อก่อน…
รู้สึกผิดที่ตื่นสาย
ตอนนี้…รู้สึกขอบคุณที่ยังตื่นได้อยู่

ผมไม่ได้เกษียณจากงานนะครับ
แต่รู้สึกว่ากำลัง “เกษียณจากความเร่งเร้า” บางอย่างในใจ
และมัน...สบายดีแฮะ

ใครใกล้เกษียณแล้วมีโมเมนต์แบบนี้ไหมครับ?
อยากชวนคุยเล่น ๆ ว่า “ความช้า” แบบไหน…
ที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นในแต่ละวัน

ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากๆ นะครับ