เราเป็นคนที่ร้องไห้กับคำพูดคนอื่นง่ายมาก

คือเรากับแฟนคบกันอยู่กินด้วยกันแล้วก็ช่วยกันทำงานเพราะบ้านแฟนขายของชำ+อาหารตามสั่ง แล้วเราช่วยเขาทำตลอดแต่พอเราทำไรไม่ได้ดั่งใจเขาเขาจะว่าเราเดินไปมากแบบด่าเราอารมณ์เสียใส่พาลใส่ด่าเราให้คนอื่นได้ยิน มีวันนึงเราก็จะทำของขายเราให้เขาช่วยแล้วเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจอีกเขาก็ว่าเราสารพัดด่าเราต่อหน้าแม่ของเขาทั้งดูถูกอะไรก็ไม่รู้พูดทำร้ายจิตใจมากจนเราแอบไปร้องไห้ แต่พอเขาทอดไก่ไหม้เราแค่พูดไปขำไปว่าจะหักตังนะเขาก็ทำท่าไม่พอใจหาว่าเขาช่วยเขาไม่ได้อะไรเลย หัดพูดอะไรให้มีสาระบ้างนะ เราเลยคิดว่าทำไมเขาว่าเราได้แต่เราว่าเขาไม่ได้ เราช่วยเขาช่วยที่บ้านเขาเราก็ไม่ได้ตังเลยแต่เราก็ช่วย