สวัสดีค่ะพอดีช่วงนี้เครียดๆน่ะค่ะมันเป็นเรื่องไร้สาระแต่ชอบเก็บเอามาคิดทำให้นอนไม่หลับแล้วก็ร้องไห้ตลอดเวลาไม่ว่าเรื่องอะไรเหมือนกับเจอนั่นนี่แล้วใจมันบางสมองมันตื้นคิดมากกับทุกอย่าง ไม่ได้รับความรักที่มากพอเหมือนเป้นเด็กมีปัญหาเลยค่ะไม่ได้รับคำถามว่าวันนี้กินข้าวกับอะไรนอนหรือยังวันนี้ทำอะไรมาบเางวันๆที่คุยมีแต่ดูถูก
คือหนูเพิ่งสอบได้เขาคณะนึงที่ม.นึง ไม่ดังเท่าไหร่แต่เห็นแม่ดีใจแม่อยากให้เรียนคณะนี้ที่นี่หนูก็โอเคเรียนนี่แหละหนูมีแฟนคบกันมาแค่สามปีแต่ว่าหนูก็ไปมาหาสู่เขาไปอยู๋ด้วยทั้งปิดเทอมเลยไปช่วยแม่แฟนขายของชำด้วยค่ะบางวันเขาก็ให้เงินบางวันก็ไม่ให้แต่หนูก้ไม่ได้ขอค่าช่วยเพราะแม่เขาก็ต้องเลี้ยงลูกเหมือนกันแม่เขาคงแค่อยากให้หนูล่ะมั้งคะเแแรกๆแม่ไม่ได้ว่านะคะแต่หลังๆแม่มาด่าว่าใจง่ายดูถูกนู่นนี่นั่นจะท้องอะไรประมาณนี้แต่หนูไปอยุ่กับแฟนแค่ช่วงปิดเทอมเพราะมันเป้น ตจว ตอนนี้ก็มาหางานทำฆ่าเวลาก่อนเปิดเทอมแต่เขายังไม่เรียกไปสักทีเราก้สมัครไปหลายที่จริงๆไม่ได้ขี้เกียจเลยตอนว่างก้ขายของออนไลน์ได้บ้างไม่ได้บ้างแต่เพื่อนเราขายดีมากจนมีเงินซื้อบ้านซื้อรถเลี้ยงครอบครัวเราก้อยากทำได้บ้างแต่มันทำไม่ได้หนิ่คะ ลูกค้าเขาไม่ได้มาซื้อของเราอีกอย่างร้านหนูก็ไม่ได้ดังขนาดนั้นขายออนไลนืมันต้องใช้เวลาความน่าเชื่อถือจากลูกค้า แม่ก็ยกยอเพื่อนหนุเอามาพูดอย่างงั้นอย่างงี้ บอกว่าเราใจง่ายมัวแต่อยู่กับผู้ชายไม่ทำมาหากินอายุก็20แล้วยังไม่มีเงินเลยบางคนในบ้านคนแก่ๆเขาก้มาด่าซ้ำๆ ความคิดมากนี้มันเลยสะสมแล้วก็เครียดไปเลยค่ะคิดอยู๋ว่าเป่นลูกที่แย่ขนาดนั้นเลยหรอหรือแม่อยากให้เราตายไปยังดีกว่าแม่ทำให้รู้สึกว่าแม่ไม่ได้อยากมีหนุอยู่ในชีวิตเท่าไหร่ มาพิมเฉยๆค่ะเหนื่อยไม่รุ้จะคุยกับใครจริงๆคุยไปก็ไม่มีใครเข้าใจอยากคุยกับแฟนแต่ตอนนี้หนูเลิกกับแฟนแล้วเพราะไม่อยากโดนแม่ด่าแบบนั้นแล้ว
เครียดกับทุกเรื่องเลยค่ะเบื่อตัวเองเหมือนกัน