เราครอบครัวแตกแยกตอนอายุ14
ออยาอยากพ่อแม่แยกทางกัน เราต้องออกจากโรงเรียนเพื่อไปทำงาน พ่อแม่ไม่ทิ้งอะไรไว้ให้เลยนอกจากความเจ็บปวด ชีวิตดิ้นรนล้มลุกคลุกคลาน พ่อเราทิ้งเราไปขึ้นไปอยู่อาศัยกับอาเรา เค้าทำงานแยู่ที่นั่น ไม่มีแต่สักปีที่จะลงมาหาเรากับน้อง ตอนที่พ่อทิ้งเราไปน้องยังเล็กมากๆ ส่วนแม่กินยาตายแต่ไม่ตาย แต่แม่ตื่นขึ้นกลายเป็นคนละคน อาละวาดไม่สามารถทำงานได้ ต้องกินยาระะงับประสาทตลอดชีวิต เราทำงานดูแลแม่บ้างไม่ได้ดูบ้าง แม่อยู่กับยาย ยายค่อยช่วยเหลือดูแลเรามาตลอด จนเรามีครอบครัวมีลูก ก็มีเหตุให้เราต้องเลิกลากัน ทำให้เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาตลอด ตอนนี้ลูกเราอายุได้15ปีแล้ว เราไม่เคยทิ้งแม่และยายเลย มีเราให้ตลอด ชีวิตดิ้นรนมาเรื่อยๆ จนมาวันนึงเราได้แฟนใหม่ แฟนใหม่เราเป็นคนดีมากๆ มีที่มีทาง แต่ไม่ได้รวย เราเลยช่วยกันปลูกกทุเรียน อยู่กันมาแบบสู้สุดๆ จนวันนึงทุเรียนมีลูก เราถึงได้ดงินเข้ามาได้เห็นกำไรบ้าง จากที่ลงทุนอย่างเดียวมาตลอด แต่พอชีวิตเราเริ่มจะดี ทางอาก็ทักมาบอกว่าพ่อป่วย เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย อยากให้เราขึ้นไปเยี่ยม เราก็เลยพาน้องและลูกไปเยี่ยม กับมาเราก็โอนเงินให้บ้าง ทีละ3000 -1000 จนมาวันนึง
เราเนรคุณหารือไม่
ออยาอยากพ่อแม่แยกทางกัน เราต้องออกจากโรงเรียนเพื่อไปทำงาน พ่อแม่ไม่ทิ้งอะไรไว้ให้เลยนอกจากความเจ็บปวด ชีวิตดิ้นรนล้มลุกคลุกคลาน พ่อเราทิ้งเราไปขึ้นไปอยู่อาศัยกับอาเรา เค้าทำงานแยู่ที่นั่น ไม่มีแต่สักปีที่จะลงมาหาเรากับน้อง ตอนที่พ่อทิ้งเราไปน้องยังเล็กมากๆ ส่วนแม่กินยาตายแต่ไม่ตาย แต่แม่ตื่นขึ้นกลายเป็นคนละคน อาละวาดไม่สามารถทำงานได้ ต้องกินยาระะงับประสาทตลอดชีวิต เราทำงานดูแลแม่บ้างไม่ได้ดูบ้าง แม่อยู่กับยาย ยายค่อยช่วยเหลือดูแลเรามาตลอด จนเรามีครอบครัวมีลูก ก็มีเหตุให้เราต้องเลิกลากัน ทำให้เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาตลอด ตอนนี้ลูกเราอายุได้15ปีแล้ว เราไม่เคยทิ้งแม่และยายเลย มีเราให้ตลอด ชีวิตดิ้นรนมาเรื่อยๆ จนมาวันนึงเราได้แฟนใหม่ แฟนใหม่เราเป็นคนดีมากๆ มีที่มีทาง แต่ไม่ได้รวย เราเลยช่วยกันปลูกกทุเรียน อยู่กันมาแบบสู้สุดๆ จนวันนึงทุเรียนมีลูก เราถึงได้ดงินเข้ามาได้เห็นกำไรบ้าง จากที่ลงทุนอย่างเดียวมาตลอด แต่พอชีวิตเราเริ่มจะดี ทางอาก็ทักมาบอกว่าพ่อป่วย เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย อยากให้เราขึ้นไปเยี่ยม เราก็เลยพาน้องและลูกไปเยี่ยม กับมาเราก็โอนเงินให้บ้าง ทีละ3000 -1000 จนมาวันนึง