คือแม่เราชอบกินเหล้ามาก กินมาตั้งแต่เราจำความได้กินแบบกินทุกวัน สมัยก่อนเราต้องเอารถ3ล้อลากแม่กลับ เพราะแกเมาแล้วทิ้งตัว ทั้งเยี่ยวรดกางเกง สารพัด เพื่อนทุกคนแกก็ไปแต่ไม่มีใครเอาแกกลับแค่ไปกินเหล้าที่แกเลี้ยง เพราะเมาแล้วงี่เง่า ด่า อาละวาด ใช้ชีวิตแบบนี้ตลอด ทุกวันนี้หนักกว่าเดิมมีอะไรก็ขายหมด ปกติแกก็ทำงานบ้าง ไม่ทำบ้าง แต่ตอนนี้ไม่ทำงานมา6-7ปีแล้วตั้งแต่เรามาทำงานอยู่ตปท.โทรคุยกันทีไรก็ขอแต่เงิน คำว่า"เงิน"แบบพึ่งโอนไปให้ ไม่ถึงอาทิตย์ขออีกแล้ว ไม่เคยถามว่าเราทำงานหนักเหนื่อยไหม สบายดีหรือเปล่า เราพอใช้หรือเปล่า เพราะค่าใช้จ่ายเราก็เยอะเหมือนกัน จนไม่มีเงินเก็บเลย(อยู่ตปท.ไม่ได้สบายอย่างที่คิด) แล้วแม่พึ่งอายุ40ต้นๆ ไม่ทำงานอะไรเลยเที่ยวไปวันๆ จะให้เราเลี้ยงไปจนแก่เลยหรอ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็มีแต่ตายายเลี้ยงเรามา ล่าสุดก็ทะเลาะกัน ทวงบุญคุณเราแม้กระทั่งเจ็บท้องคลอด(ที่จริงทวงมาตลอด)อยากถามว่าแม่คนอื่นเค้าไม่เจ็บหรอ อีกอย่างหนึ่งเราไม่ได้ขอเกิดมา แล้วเราก็ไม่ได้อยากเกิดมาเป็นแบบนี้ ว่าเราทำไม่ดี ส่งตังให้น้อยบ้าง คนนั้นคนนี้เขายังเลี้ยงแม่เลย พึ่งได้ทำงานกูเลี้ยงมาจนโตบลาๆด่าสารพัด แต่"อีลูกเนรคุณ" คำนี้คือเรารับไม่ได้ ทุกคนบอกว่าถ้าเราเนรคุณ คนอื่นจะไม่เนรคุณทั้งโลกเลยหรอเพราะอายุเท่านี้ทำได้แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้ว คือตอนนี้เราทั้งส่งตังให้ตากับยายด้วยไงต้องส่งแยก ถ้าส่งบัญชีแม่ทีเดียวแม่เอาเอาหมดไม่ให้ยายเพราะแม่ก็ไม่ได้เลี้ยงยายแถมยังไปขู่ด่ายายว่าอย่าเอาเรื่องแกมาพูดให้เราฟังเพราะกลัวจะไม่ได้เงินจากเรา  และเราเคยบอกให้แกเลิกเหล้าหลายล้านรอบมาก เลิกใช้เงินเก่งให้รู้จักเก็บบ้าง สงสารยายบ้าง คำพูดที่สวนมาก็คือแกคิดไม่ได้ เราจนปัญญาและหมดหนทาง มันบั่นทอนจิตใจเรา ส่งผลในการใช้ชีวิตเราเป็นอย่างมากในหัวมีแต่เครียดเรื่องแม่จนไม่รู้จะทำยังไงต่อไป ไม่อยากเอาแม่มาขายแต่เราแค่อยากระบายเพราะมันสุดๆแล้ว **สิ่งที่จะพูดมันมีเยอะกว่านี้ที่เราเจอมาทั้งชีวิต แต่เราเรียบเรียงมันออกมาทั้งหมดไม่ได้**