"เสียงเพรียกจากรอยแยกมิติ - Echoes from the Dimensional Rift" by Empty Horizon
Type : Sci-fi , Horror , Isekai

เสียงเพรียกจากรอยแยกมิติ
บทที่ ๒: ร่องรอยในความเงียบ
ความเงียบกลับคืนมาปกคลุมห้องนั้นอีกครั้ง หลังเสียงกระซิบแผ่วหายไปในความมืด มีเพียงเสียงลมหายใจถี่รัวของสมคิดและหมวดรุตม์ที่ดังชัดเจนในความวังเวง แสงไฟฉายสาดส่ายไปมาอย่างไม่มั่นคง จับจ้องอยู่ที่รอยเท้าประหลาดบนพื้นซีเมนต์ ราวกับมันเป็นภาพลวงตาที่อาจจางหายไปได้ทุกเมื่อ
"คุณ... คุณได้ยินเหมือนที่ผมได้ยินใช่ไหมครับผู้กอง?" หมวดรุตม์กระซิบถามเสียงสั่นเครือ ดวงตาเบิกโพลงด้วยความหวาดหวั่น
สมคิดพยักหน้าช้าๆ ลำคอของเขาแห้งผากจนพูดไม่ออก ความรู้สึกเย็นเยียบที่แล่นปราดไปทั่วร่างเมื่อครู่ยังคงหลงเหลืออยู่ ราวกับสัมผัสของความตายที่เฉียดเข้ามาใกล้
"มัน... มันพูด" สมคิดเค้นเสียงออกมาในที่สุด "มันเรียกหาเรา"
หมวดรุตม์กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ "แต่... แต่เป็นไปได้ยังไงครับ? ไม่มีใครอยู่ในนี้... หรือว่า..."
ความคิดที่น่าสะพรึงกลัวแล่นเข้ามาในหัวของทั้งสองคนพร้อมกัน หรือว่าสิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญหน้าอยู่นี้ ไม่ใช่สิ่งที่มาจากโลกนี้?
สมคิดสูดลมหายใจลึกๆ พยายามรวบรวมสติ เขาเป็นทหาร เขาได้รับการฝึกมาให้เผชิญหน้ากับอันตรายทุกรูปแบบ ไม่ว่ามันจะมาในรูปแบบใดก็ตาม
"ตั้งสติไว้ หมวด" สมคิดสั่งเสียงหนักแน่น แม้ว่าในใจของเขาจะยังคงสั่นคลอนอยู่ "เราต้องหาให้ได้ว่าอะไรคือต้นกำเนิดของสัญญาณประหลาดนี้ และไอ้เสียงกระซิบนั่นมันคืออะไร"
เขาหันกลับไปมองรอยเท้าประหลาดอีกครั้ง มันทอดตัวยาวเข้าไปในความมืดลึกของห้อง ราวกับเชื้อเชิญให้พวกเขาติดตามไป
"เราจะตามรอยนี้ไป" สมคิดตัดสินใจ "มันอาจจะนำเราไปสู่คำตอบบางอย่าง"
หมวดรุตม์พยักหน้า แม้ว่าในแววตาของเขาจะยังคงมีความลังเลอยู่ แต่เขาก็รู้ดีว่าการปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
สมคิดก้าวเท้าตามรอยเท้าประหลาดไปอย่างระมัดระวัง แสงไฟฉายในมือสาดส่องนำทาง หมวดรุตม์เดินตามหลังมาอย่างเงียบๆ ปืนในมือทั้งสองคนถูกยกขึ้นพร้อมใช้งาน ประสาทสัมผัสทุกส่วนตื่นตัวจับจ้องทุกความเคลื่อนไหวและความผิดปกติ
รอยเท้าประหลาดนำพวกเขาไปยังส่วนลึกของห้อง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นห้องใต้ดินขนาดเล็ก มีบันไดซีเมนต์เก่าคร่ำครึทอดลงสู่ความมืดมิดเบื้องล่าง กลิ่นอับชื้นและกลิ่นแปลกประหลาดรุนแรงขึ้นจนแสบจมูก
"ระวังตัวด้วย หมวด" สมคิดกระซิบเตือนก่อนจะก้าวเท้าลงบันไดเป็นคนแรก
บันไดผุพังและเต็มไปด้วยฝุ่น เมื่อพวกเขาเหยียบลงไปจึงเกิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดน่าหวาดเสียว แสงไฟฉายสาดส่องลงไปในความมืด เผยให้เห็นห้องใต้ดินที่มีขนาดไม่ใหญ่นัก ผนังคอนกรีตแตกร้าวและมีคราบตะไคร่เกาะอยู่ทั่ว
สิ่งที่สะดุดตาที่สุดในห้องนี้คืออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์จำนวนมากที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะเก่าๆ มันดูทันสมัยและขัดแย้งกับสภาพทรุดโทรมของอาคารอย่างสิ้นเชิง มีสายไฟระโยงระยาง หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ดับสนิท และอุปกรณ์ที่ไม่คุ้นตาอีกหลายชิ้น
"นี่มันอะไรกันครับผู้กอง?" หมวดรุตม์อุทานออกมาด้วยความสงสัย
สมคิดเดินเข้าไปสำรวจอุปกรณ์เหล่านั้นอย่างระมัดระวัง เขาไม่เคยเห็นเทคโนโลยีแบบนี้มาก่อน มันดูเหมือนจะล้ำหน้ากว่าเทคโนโลยีทางทหารที่เขารู้จักเสียอีก
ทันใดนั้นเอง สายตาของสมคิดก็ไปสะดุดกับวัตถุชิ้นหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะตัวกลาง มันเป็นแผ่นโลหะทรงกลมขนาดเท่าฝ่ามือ มีลวดลายสลักเสลาที่ซับซ้อนและเปล่งแสงสีน้ำเงินเรืองรองออกมาอย่างลึกลับ
สมคิดค่อยๆ เอื้อมมือไปสัมผัสแผ่นโลหะนั้น ทันทีที่ปลายนิ้วของเขาแตะต้องมัน ภาพเหตุการณ์แปลกประหลาดก็ไหลบ่าเข้ามาในสมองของเขาอย่างรวดเร็ว
เขาเห็นภาพของแสงสว่างจ้าที่ฉีกกระชากความมืดมิด ร่างเงาประหลาดที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเกินกว่าสายตาจะจับต้องได้ และได้ยินเสียงกระซิบที่ดังอยู่ในหัวของเขา ไม่ใช่เสียงจากภายนอก แต่เป็นเสียงที่ดังมาจากภายในความคิดของเขาเอง
"...ประตู...กำลัง...เปิด..."
ภาพและเสียงเหล่านั้นหายวับไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงความสับสนและมึนงง สมคิดถอยมือออกจากแผ่นโลหะนั้นทันที
"ผู้กอง! เป็นอะไรไปครับ?" หมวดรุตม์รีบเข้ามาประคองเมื่อเห็นสีหน้าของสมคิดไม่สู้ดี
สมคิดส่ายหน้า "ผม... ผมเห็นอะไรบางอย่าง... ในหัวของผม"
เขาเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้หมวดรุตม์ฟังด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ หมวดรุตม์ฟังอย่างตั้งใจ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล
"คุณคิดว่า... มันคืออะไรกันแน่ครับ?" หมวดรุตม์ถาม
สมคิดเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ผมไม่รู้... แต่ผมรู้สึกว่ามันเกี่ยวข้องกับโครงการ WhisperNet และไอ้เสียงกระซิบที่เราได้ยินเมื่อกี้"
ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้นเอง แสงสีแดงก็กะพริบขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับเสียงสัญญาณดังขึ้นเบาๆ
ทั้งสองคนหันขวับไปมองหน้าจอนั้นอย่างพร้อมเพรียงกัน บนหน้าจอปรากฏข้อความสีขาวสว่างวาบ
"สัญญาณชีพจรถูกตรวจพบ... กำลังเชื่อมต่อ..."
ความเงียบที่น่าอึดอัดกลับมาปกคลุมห้องใต้ดินอีกครั้ง สมคิดและหมวดรุตม์จ้องมองหน้าจอนั้นอย่างไม่กะพริบตา ความรู้สึกหวาดระแวงและตื่นเต้นผสมปนเปกันอยู่ในใจ
อะไรคือสัญญาณชีพจรที่ถูกตรวจพบ? ใครหรืออะไรกำลังพยายามเชื่อมต่อ? และประตูที่เสียงกระซิบกล่าวถึงนั้น... มันคือประตูอะไรกันแน่?
คำถามมากมายผุดขึ้นในหัวของทั้งสองคน แต่ไม่มีใครสามารถให้คำตอบได้
ในห้องใต้ดินที่มืดมิดและเต็มไปด้วยอุปกรณ์ลึกลับแห่งนี้ พวกเขารู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังก้าวเข้าสู่บางสิ่งที่อันตรายและคาดเดาไม่ได้ บางสิ่งที่อาจเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาไปตลอดกาล... หรืออาจนำไปสู่ความหายนะที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่ครับ อัพเดทตอนทุกวัน อ่านฟรีครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.readawrite.com/a/4b66c71699853964b10d6753ac3d41d0