ว่าด้วยพฤติกรรมการเดิน กับการดูคู่สนทนา ไปจนถึงการเลือกคู่

การเดินเป็นกิริยาที่ไม่อาจปฏิเสธได้ มันไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ​หรือเปลี่ยนพฤติกรรมได้ยาก ปกติผมจะดูลักษณะการเดินของคน ประมาณนี้ พอดีเจอคนมาเยอะ พอจะสรุปได้
แบบนี้

​เดินแบบมั่นใจ เป็นธรรมชาติ ในตัวเขาเอง ไม่ลงส้นเท้า แสดงถึงมารยาทในการปฏิบัติตัวเจ้ากับแวดล้อมสังคมได้ มีความเชื่อมั่นในตัวเองระดับหนึ่ง

เดินเท้ากาง มีแนวโน้มเป็นคนหัวดื้อรั้น มักมีปัญหาในการอยู่ร่วมกับคนอื่น

เดินช้า แสดงพฤติกรรมคนคิดช้าได้ชัดเจนมาก พวกเดินนวยนาด เดินช้า มักมีพฤติกรรมคิดช้า ทำงานช้า ตามไปด้วย ถ้าเจ้าตัวอ้วนด้วย คือ ควรหลีกเลี่ยง ผมจะ say No ทันที

ส่วนพวกที่เดินเร็วกว่ามาตรฐานของคนไทยในระดับเล็กน้อยถึงปานกลาง ราวๆ 1.5 step ​คือว่าอยุ๋ในมาตรฐานที่รับได้ เพราะแสดงถึงความมุ่งมั่น การไม่ยึดติดในสังคม ทำให้พวกเขามีโอกาสจะประสบความสำเร็จในชีวิตมากกว่า พวกเดินช้าแน่ๆ

เดินเร็วมากแบบคนญี่ปุ่น มีแนวโน้มเป็น introvert ไม่สนใจใคร ถามว่าดีมั้ย จริงๆผมชอบนะ ชีวิตต้องเด็ดขาด จะมาอลุ้มอล่วยมันไม่ใช่

เดินแบบไม่มีแรง พวกนี้ควรหลีกเลี่ยง แสดงถึงการเป็นโรค ไม่มีพลังชีวิต และมีโอกาสเข้าโรงพยาบาลบ่อย

เดินน้อย ไม่อดทน แสดงถึงความเหลาะแหละ ไม่เด็ดขาด เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เป็นรูปแบบของคนไทยส่วนใหญ่ ที่ผมไม่ชอบเสวนาด้วย

​เพราะงั้น เวลาเราเจอคน คนอื่นมักจะเกร็งมาก เพราะผมจะจับจ้องการพูด การเดิน เรื่อวที่สนทนาแบบละเอียดของคู่สนทนาตลอด มีคนบอกว่า เกร็งมากเวลาอยู่กับผม มันก็ธรรมดาแหล่ะคับ เราเป็นคนติดในความสมบูรณ์แบบในทุกเรื่อง​