สวัสดีดีค่ะ เราเป็นเด็กมัธยมคนหนึ่ง ที่ปกติดีล่ะมั้ง
แม่เราทำงานรับจ้าง ตั้งแต่เราเด็กๆแล้ว แม่เป็นคนที่ชอบประชด เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย บางทีเราก็เดาอารแกไม่ออก เราเป็นเด็กชอบขายของและชอบตกแต่งบ้านเราเป็นแบบนี้ตั้งแต่เล็กๆแล้ว บ่อยครั้งตอนเด็กที่ทำความสะอาดบ้าน แต่มันอาจจะไม่ค่อยสะอาด ในสายตาผู้ใหญ่แต่สำหรับหนู หนูทำเต็มที่แล้วค่ะ พอแม่เลิกงานกลับมาเห็นบ้านรก แม่จะชอบด่าและตีหนู แล้วมันเป็นแบบนี้อยู่ประมาณ 14ปี แม่จะใช้หวายในการตีหนูบางทีก็ตบหัวหรือไม่ก็โยนข้าวของใส่ทำให้เลือดออกอยู่บ่อยครั้ง จนหนูเริ่มทนไม่ไหว ขอไปอยู่บ้านย่า ตลอด14 ที่อยู่กับแม่หนูเหมือนติดอยู่ในฝันร้ายเลยค่ะ จะออกไปเที่ยว หรือไปข้างนอกไม่ได้เลย เราเป็น เด็ก บ้าน นอก ไปเรียนในเมือง ค่าขนมหรือเงินไปร.ร.เขาก็ไม่ให้หรือให้บ้างแล้วแต่อารมณ์มันทำให้เราต้องขายของเพื่อหาเงินไปเรียน ซึ่งเราไม่มีเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆมันทำให้เราชอบเที่ยวคนเดียว ชอบทำอะไรคนเดียว ในความทรงจำตอนเด็กเราเคยแอบแม่ออกไปเล่นกับเพื่อนบ้านข้างๆค่ะ เราไปไม่นานมาก สักพักแม่มาตาม แม่มาพร้อมกับหวายอันใหญ่ แม่ตีเราต่อหน้าเพื่อน มันทำให้ไม่กล้าไปเล่นกับเขาอีก แม่เป็นคนโลกส่วนตัวสูงค่ะ ไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แต่บ้าน ตอนเด็กนี่แม่ตีเราขาซ้ำบ่อยมากเรื่องงานบ้าน เวลาเราไปร.ร.เรียนเราจะชอบให้กางเกงขายาวเพราะไม่อยากให้ใครเป็นลอยแผลที่โดนตี เคยถามแม่นะคะ ว่าหนูทำตัวไม่น่ารักหรอ หนูรักแม่ขนาดนี้ทำไมแม่ต้องทำร้ายหนู แม่บอกว่าเพราะกูหวังดีกับไง หนูเครียดมาก มันเหมือนมีตราบาปติดไว้ในใจตลอดเวลา มันทำให้หนูเป็นซึมเศร้า ตั้งแต่เด็กๆแล้วแต่หนูไม่กล้าบอกใคร หนูพยายามหาวิธีฆ่าตัวตายหนูไม่อยากทรมานแบบนี้อีกหนูเจ็บ หนูลองมาหลายวิธีแล้วค่ะ ซึ่งทุกครั้งพยายามฆ่าตัวมันมีคนช่วยหนูได้ทัน มันทรมานมากจริงๆ ผ่านมาหลายปีหนูมาอยู่กับย่าตอนนี้หนูดีขึ้นมาแล้วนะคะพี่ๆ หนูตื่นเช้ามานั่งสมาธิ อยู่กับตัวเอง และปลูกต้นไม้ทำสวน ช่วงนี้หนูออกไปเที่ยวบ่อยมากเพราะหนูรู้สึกว่ามันช่วยฮีลใจหนูได้มากเลยค่ะ ออกไปเจออะไรใหม่ๆหนูเป็นคนชอบเที่ยว เที่ยวที่ว่านี่คือเที่ยวคนเดียวค่ะ ออกไปเที่ยวตามอุทยานเที่ยวคนเดียว เรารู้ว่าการออกมาแบบนี้มันทำให้เรามีความสุขมากค่ะเรามีความฝันนะคะ เราอยากเป็นเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าไม้ อยากไปอยู่ในป่า ไม่อยากออกมาเจอโลกภายนอก 😊 ปัจจุบันแม่ไม่ตีเราแล้วนะคะ เเต่เขาเปลี่ยนจากการตีเป็นการพูดประชดแทน ความเจ็บนี่ไม่ค่อยต่างกับตีเท่าไหร่ มันเจ็บอยู่ในใจ บ่อยครั้งที่แม่ไม่พอใจในตัวหนูแม่จะประชดด้วยการก้มกราบเท้าเราค่ะ เราหนักใจมากๆ ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง เราเป็นคนเรียนไม่เก่งมากแต่การเรียนเราก็ไม่ได้แย่นะคะ แม่ชอบเปรียบเทียบเรากับคนอื่นอยู่บ่อยครั้ง เวลาแม่โมโหจากที่ทำงานมา แม่จะชอบพังข้าวของที่บ้านค่ะ แล้วหนูต้องเป็นคนเก็บทุกครั้ง มีทั้งเศษจาน เศษแก้ว บางทีแกก็พังทุกอย่างในครัว แม่จะชอบแช่งเราให้ตกนรก ขอให้ชีวิตหนูมีแต่ความลำบากอะไรต่างๆนานๆ แล้วแม่ก็ไปคุยโทรศัพท์หัวเราะกับเพื่อนปกติ แม่เป็นคนติดโทรศัพท์มากค่ะขาดไม่ได้เลยเวลาแม่หนูอยู่กับคนอื่น แม่พูดดีมากค่ะ พูดจาน่ารักปกติ แต่พออยู่กับหนูแม่ชอบพูดแทงใจ แต่ไม่เป็นไรค่ะ อีกไม่กี่เดือนเราก็จะเรียนจบแล้ว ว่าจะหนีไปจังหวัดข้างๆไปหางานทำไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ หลายคนรอบข้างมักจะบอกว่าแกบ้า แต่ก็นะยังไงเขาก็คือแม่ของหนู แบบนี้คือหนูเป็นคนไม่ดีหรือป่าวค่ะ
แม่ไม่ดีหรือเราtoxic
แม่เราทำงานรับจ้าง ตั้งแต่เราเด็กๆแล้ว แม่เป็นคนที่ชอบประชด เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย บางทีเราก็เดาอารแกไม่ออก เราเป็นเด็กชอบขายของและชอบตกแต่งบ้านเราเป็นแบบนี้ตั้งแต่เล็กๆแล้ว บ่อยครั้งตอนเด็กที่ทำความสะอาดบ้าน แต่มันอาจจะไม่ค่อยสะอาด ในสายตาผู้ใหญ่แต่สำหรับหนู หนูทำเต็มที่แล้วค่ะ พอแม่เลิกงานกลับมาเห็นบ้านรก แม่จะชอบด่าและตีหนู แล้วมันเป็นแบบนี้อยู่ประมาณ 14ปี แม่จะใช้หวายในการตีหนูบางทีก็ตบหัวหรือไม่ก็โยนข้าวของใส่ทำให้เลือดออกอยู่บ่อยครั้ง จนหนูเริ่มทนไม่ไหว ขอไปอยู่บ้านย่า ตลอด14 ที่อยู่กับแม่หนูเหมือนติดอยู่ในฝันร้ายเลยค่ะ จะออกไปเที่ยว หรือไปข้างนอกไม่ได้เลย เราเป็น เด็ก บ้าน นอก ไปเรียนในเมือง ค่าขนมหรือเงินไปร.ร.เขาก็ไม่ให้หรือให้บ้างแล้วแต่อารมณ์มันทำให้เราต้องขายของเพื่อหาเงินไปเรียน ซึ่งเราไม่มีเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆมันทำให้เราชอบเที่ยวคนเดียว ชอบทำอะไรคนเดียว ในความทรงจำตอนเด็กเราเคยแอบแม่ออกไปเล่นกับเพื่อนบ้านข้างๆค่ะ เราไปไม่นานมาก สักพักแม่มาตาม แม่มาพร้อมกับหวายอันใหญ่ แม่ตีเราต่อหน้าเพื่อน มันทำให้ไม่กล้าไปเล่นกับเขาอีก แม่เป็นคนโลกส่วนตัวสูงค่ะ ไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แต่บ้าน ตอนเด็กนี่แม่ตีเราขาซ้ำบ่อยมากเรื่องงานบ้าน เวลาเราไปร.ร.เรียนเราจะชอบให้กางเกงขายาวเพราะไม่อยากให้ใครเป็นลอยแผลที่โดนตี เคยถามแม่นะคะ ว่าหนูทำตัวไม่น่ารักหรอ หนูรักแม่ขนาดนี้ทำไมแม่ต้องทำร้ายหนู แม่บอกว่าเพราะกูหวังดีกับไง หนูเครียดมาก มันเหมือนมีตราบาปติดไว้ในใจตลอดเวลา มันทำให้หนูเป็นซึมเศร้า ตั้งแต่เด็กๆแล้วแต่หนูไม่กล้าบอกใคร หนูพยายามหาวิธีฆ่าตัวตายหนูไม่อยากทรมานแบบนี้อีกหนูเจ็บ หนูลองมาหลายวิธีแล้วค่ะ ซึ่งทุกครั้งพยายามฆ่าตัวมันมีคนช่วยหนูได้ทัน มันทรมานมากจริงๆ ผ่านมาหลายปีหนูมาอยู่กับย่าตอนนี้หนูดีขึ้นมาแล้วนะคะพี่ๆ หนูตื่นเช้ามานั่งสมาธิ อยู่กับตัวเอง และปลูกต้นไม้ทำสวน ช่วงนี้หนูออกไปเที่ยวบ่อยมากเพราะหนูรู้สึกว่ามันช่วยฮีลใจหนูได้มากเลยค่ะ ออกไปเจออะไรใหม่ๆหนูเป็นคนชอบเที่ยว เที่ยวที่ว่านี่คือเที่ยวคนเดียวค่ะ ออกไปเที่ยวตามอุทยานเที่ยวคนเดียว เรารู้ว่าการออกมาแบบนี้มันทำให้เรามีความสุขมากค่ะเรามีความฝันนะคะ เราอยากเป็นเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าไม้ อยากไปอยู่ในป่า ไม่อยากออกมาเจอโลกภายนอก 😊 ปัจจุบันแม่ไม่ตีเราแล้วนะคะ เเต่เขาเปลี่ยนจากการตีเป็นการพูดประชดแทน ความเจ็บนี่ไม่ค่อยต่างกับตีเท่าไหร่ มันเจ็บอยู่ในใจ บ่อยครั้งที่แม่ไม่พอใจในตัวหนูแม่จะประชดด้วยการก้มกราบเท้าเราค่ะ เราหนักใจมากๆ ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง เราเป็นคนเรียนไม่เก่งมากแต่การเรียนเราก็ไม่ได้แย่นะคะ แม่ชอบเปรียบเทียบเรากับคนอื่นอยู่บ่อยครั้ง เวลาแม่โมโหจากที่ทำงานมา แม่จะชอบพังข้าวของที่บ้านค่ะ แล้วหนูต้องเป็นคนเก็บทุกครั้ง มีทั้งเศษจาน เศษแก้ว บางทีแกก็พังทุกอย่างในครัว แม่จะชอบแช่งเราให้ตกนรก ขอให้ชีวิตหนูมีแต่ความลำบากอะไรต่างๆนานๆ แล้วแม่ก็ไปคุยโทรศัพท์หัวเราะกับเพื่อนปกติ แม่เป็นคนติดโทรศัพท์มากค่ะขาดไม่ได้เลยเวลาแม่หนูอยู่กับคนอื่น แม่พูดดีมากค่ะ พูดจาน่ารักปกติ แต่พออยู่กับหนูแม่ชอบพูดแทงใจ แต่ไม่เป็นไรค่ะ อีกไม่กี่เดือนเราก็จะเรียนจบแล้ว ว่าจะหนีไปจังหวัดข้างๆไปหางานทำไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ หลายคนรอบข้างมักจะบอกว่าแกบ้า แต่ก็นะยังไงเขาก็คือแม่ของหนู แบบนี้คือหนูเป็นคนไม่ดีหรือป่าวค่ะ