คิดแต่เรื่องเงินจนหาความสุขไม่เจอ

ตามหัวข้อเลยค่ะ เราเป็นนักศึกษาที่ไม่มีภาระพ่อแม่ก็ส่งเรียนปกติแต่เราก็มีทำพาร์ทไทม์อบบไม่ผูกมัด แต่ประเด็นอยู่ตรงนี้ค่ะแม่มีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินเลยจ่ายแค่ค่าห้องน้ำไฟเน็ตให้เรา ให้เราจ่ายค่ากินเอง เราเองก็ไม่ได้เป็นคนกินอะไรมากนักและก็มีเงินอยู่จำนวนหนึ่ง(ก็มากอยู่ในมุมมองของพ่อแม่)ทีนี้เราจะเอาเงินเก็บออกมาใช้ยามจำเป็น แต่มันกลับทำไม่ได้เลยเราเลยต้องทำงานเพื่อหาค่ากินทั้งๆที่มีเงินเก็บแบ่งแยกเป็นสัดส่วนไว้แล้ว กลายเป็นเราเหนื่อยโฟกัสการเรียนไม่ได้ ไม่ออกไปเที่ยวไปกินเพราะเอาแต่เสียดายเงินเก็บ ทำยังไงดีคะกับความรู้สึกแบบนี้ อยากเอาเงินออกมาใช้แต่ก็รู้สึกผิดทุกทีที่จะใช้ ทั้งๆที่เป็นเรื่องจำเป็น เช่นครีม,ทิชชู่,ค่ากิน ต่างๆนาๆแบบนี้เราแทบไม่ใช้ของฟุ่มเฟือย เช่น เสื้อผ้า,ชานมแก้วละแพงๆเลย