อยู่เงียบๆแล้วนั่งทบทวนตัวเอง ตื่นมาไปทำงานกลับมานอนวนๆไปแบบนี้ทั้งชีวิตจริงๆหรอ

ผมอายุ 23 ทำงานแล้ว เงินเดือนก็พออยู่ได้ ไม่ถึงกับลำบาก แต่พอได้เงินมาก็ไม่รู้จะซื้ออะไร ซื้อไปก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเติมเต็ม เรื่องความรักก็เงียบ ๆ ไม่มีแฟน เคยอยากลองหาแต่เหมือนไม่มีใครมาสนใจ ไม่ค่อย

เราเป็นโรคซึมเศร้า ขั้นในแล้วไม่รู้ แต่ตอนนี้มันมีผลมาก ๆ กับชีวิตเรา ไม่ใช่เราคิดมโนไปเอง หรือให้ร้ายโรคซึมเศร้า เราหาข้อมูลมาหมดแล้ว ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันเกิดจากอะไร และในทุก ๆ การค้นหา คำตอบที่ได้

👶 ตั้งเเต่จำความได้ เริ่มสัก4-5ขวบ เพิ่งจะผุดละเกิดอยู่ในโลกนี้ได้ไม่นาน ก็ต้องมีเหตุให้เราพลัดพลาดจากอ้อมอกของพ่อกับเเม่แล้ว นั้นคือ การส่งเราไป ร.ร.55 เรานั่งรอพ่อกับเเม่มารับเรากลับ ด้วยความคิดถึงท

เราเป็นคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัว เเยกออกมาอยู่คนเดียวตั้งเเต่เรียนจบม.ปลาย เพราะพ่อเสีย เเละเราอยู่กับเมียของพ่อ เลยคิดว่าไม่มีใครส่งเรียนเเล้วต้องออกมาทำงานเอง ไม่อยากเป็นภาระใคร พี่ชายลูกข

บางทีชีวิตก็ไม่ได้ต้องการอะไรเยอะ แค่วันหยุดเงียบ ๆ ที่เราไม่ต้องแข่งขันกับใคร ไม่ต้องรีบตอบแชท ไม่ต้องอธิบายความฝันให้ใครฟัง แต่ได้นั่งกับตัวเองนิ่ง ๆ แล้วถามเบา ๆ ว่า “เราจะไปทางไหนดี&helli

สำหรับเราในตอนนี้มันเเย่มากๆเราอยู่กับพ่อเเม่เราต้องเเบกรับทุกอย่างคนเดียว พ่อเเม่มีลูก3คน เราคนกลางรับจบหมด เสื้อผ้าหน้าเเพรอาหารการกินความเป็นอยู่ค่าใช้จ่ายต่างๆ จนบางทีมันไม่มีอะไรที่เรียกว่าส่วนตั

เราเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ เราจบม.6มาได้2ปีแล้ว จริงๆเราอยากเรียนมหาลัย เราดรอปไว้1ปีเพื่ออยากลองหาว่าตัวเองชอบอะไร เราขอแม่เรียนมหาลัย แม่เราบอกให้ไปคุยกับพี่สาว เพราะพี่สาวเราเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวค่

ท้อจังครับ พยามสู้แล้ว ทำทั้งงานประจำ ทั้งขับไรเดอร์ ก้ยังหมุนไม่ทันเรย ลูกคนเดียวหาดูแลที่บ้านคนเดียว เมื่อไรจะจบสักทีครับชีวิตนี้ ผมเป็นโรคซึมเศร้าครับนอนไม่ค่อยหลับ หลับๆตื่นๆ #อยากมีชีวิตปกติแบบคน

ชีวิตคู่ที่ผิดพลาดจนทำให้เราอยากหยุดหายใจทุกๆวัน ไม่อยากตื่นขึ้นมา ไม่อยากทำอะไร เราหาหมอจิตเวชแล้ว กินยาซึมเศร้าแล้ว แต่ตื่นมาก็ต้องมาเจอสิ่งแวดล้อมเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว จะตายก็สงสา