เราไม่จะมาตั้งพันทิปเพื่อที่จะอยากสาวไส้ให้กากินหรืออยากว่าใครนะคะ คือเราต้องการระบายออกมาจริง ๆ ค่ะ อันอัดอั้นมากๆยิ่งเฉพาะเรื่องอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับแม่เราค่ะ ทุกคนคิดยังไงกับแม่ที่เหนือคำบรรยายคะ คือเราก็ไม่ได้อยากจะคืดอะไรไม่ดีกับแม่นะคะ แต่บางทีการกระทำของเขาก็ทำให้เรารู้สึกแย่มาก มีหลายวีรกรรมมากๆที่อยากระบาย ล่าสุดที่เจอมาคือ มีบางครั้งที่แม่ทะเลาะกับพ่อเรื่องเดิมๆพวกการขายของค่ะ พ่อแม่เราเป็นพ่อค้าแม่ค้า ทุกคนในบ้านรู้ ญาติทุกคนรู้ว่าแม่เราเป็นคนยังไง มีบ่อยครั้งที่แม่ชอบทะเลาะกับพ่อต่อหน้าเรา หรือบางครั้งก็ทะเลาะกันชั้นล่าง
ขออนุณาตนะคะ คือแม่โมโหก็ชอบทำลายข้าวของ เฟี้ยงของพังหมด บางครั้งเวลาทะเลาะเรื่องบางเรื่องที่พอเราได้ฟังเรารู้สึกว่า บางทีมันเป็นเพราะการไม่รู้จักใช้คำพูดดีๆของพ่อ กับอีโก้สูงของแม่ที่มีแต่ทิฐิ ไม่ฟังใคร เอาแต่ความคิดของตัวเองซึ่งก็ไม่ใช่ความคิดที่ฉลาดนักและไม่ได้ผ่านการวิเคราะห์ให้ดียึดเป็นที่ตั้ง ซึ่งมันส่งผลกระทบแย่ๆ ต่อทั้งตัวเขาเอง ตัวพ่อ เราและก็ญาติคนอื่นๆ ที่เขาไปยืมตัง และพอญาติทวงก็ไม่จ่ายและไปด่าโมโห เช่น บางครั้งประโยคที่เราไม่นึกว่าจะได้ยินในชีวิตจริงคือ "ขายของจะมัวแต่คำนงคำนวณ ทำบัญชีรายรับรายจ่ายไปทำไมไร้สาระ" ออกมาจากปากของคนที่เป็นถึงกับกระทั้งคนทำอาชีพขายของ และผลลัพธ์ที่ได้ก็นั่นแหล่ะ บวกกับเศรษฐกิจในปัจจุบันอีก มีครั้งนึงที่ทะเลาะกันด้วยเหตุผลเงินๆทองๆกับพ่อ แม่ก็เหมือนอาละวาด ตะโกนเสียงดัง ตบหัวพ่อ ขว้างของใส่พ่อ เสียงดังจนเราต้องลงมาช่วยยุติเหมือนแทบทุกครั้ง (ส่วนใหญ่พ่อเราไม่ทำค่ะแต่จะเป็นแม่ที่ชอบทำใส่พ่อเสมอ) เราไม่ได้เข้าข้างใครนะคะเพราะจากที่เราได้ฟังทีหลัง แต่ละคนก็มีส่วนผิดทั้งคู่ค่ะ และจากนั้นแม่ก็ทำมีดจะมาถือไว้แล้วก็ทำทุบอกตัวเอง และก็พูดประมาณว่า อยากตาย ต่อหน้าลุกตัวเองมาหลายรอบ สำหรับเรา แม่ชอบแสดงแบบนี้ตลอดค่ะ ตอนแรก ๆ ที่เราเห็นพฤติกรรมแบบนี้ตอนเด็ก ก็ร้องไห้ กลัวแม่จะทำร้ายตัวเอง ทำพ่อ แต่โตขึ้นมา บางทีเราก็ไม่ชอบที่เขาทำตัวแบบนี้ เพราะสาเหตุของการทะเลาะกันในบ้านที่ทำให้เขาอาละวาดแบบนี้ ส่วนหนึ่งก็มักเป็นเพราะเขาแต่ก็ชอบมาคลุ้มคลั่งจะทำเอามีดแ×งตัวเองและพ่อ และก็โทษว่าต้นเหตุเป็นเพราะคนอื่น คนนี้คนนั้น ทั้งที่บางทีเหตุผลมันก็ง่ายมากๆ ถ้าแม่ฟังคยอื่นบ้าง และลดทิฐิตัวเอง ยอมรับว่าตอนนั้นเราก็กลัวค่ะ แต่ความชินชาที่รู้จักแม่ตัวเองก็พอจะมีค่ะ แต่ก็ต้องห้ามไว้ แม่เราเป็นคน....แบบนั้นแหล่ะค่ะ จากนั้นเราก็พาแม่ขึ้นมาข้างบน พอได้ฟังเหตุผลที่ทะเลาะก็เหมือนเดิมค่ะ
มีอีกเหตุการณ์นึงที่ทำให้เรารู้สึกโกรธค่ะ อันนี้ไม่ใช่แค่ความรู้สึกแย่ด้วยค่ะ แต่คือโกรธเลย ล่าสุดนี้เองค่ะ ตอนเราอ่านหนังสืออยู่หัวหน้าห้องทักไลน์ส่วนตัวเรามาว่า เกี่ยวกับเรื่องจ่ายค่าเทอม เพราะครูประจำชั้นวานเพื่อนให้มาบอกเราให้ เราก็เลยไปถามแม่ว่า จ่ายค่าเทอมหรือยัง เพราะจากมุมเราเองก็จำได้ว่า เหมือนจะเคยบอกเขาเรื่องจ่ายไปก่อนหน้าแล้ว หรือไม่ก็ให้เขาอ่านไลน์ผู้ปกครองที่น่าจะบอกไว้นานแล้ว พอเท่านั้นแหล่ะค่ะ ไอเรื่องเงินๆทองๆ ก็ทำให้เขาโมโหค่ะ แต่เขาบอกกับเราว่าอาทิตย์ได้ไหม เราก็บอกว่าให้ลองอ่านไลน์หรือไม่ก็ถามครู พอเรารู้แนวเขาก็เลยขึ้นมาบนห้องหนังสือต่อ เขาก็โทรตามมาจิก คำพูดประมาณว่าฟิลๆไม่พอใจเพื่อนเราที่แจ้งมาในไลน์ให้เราทราบ เราก็บอกไปว่า แม่จะไปโกรธเขาทำไมนี่มันหน้าที่เขา ครูฝากเขาให้มาบอก ประโยคนึงที่แทงขึ้นมาในหูคือ "เพื่อนหนูมันสาระแน" แล้วก็พูดบ่นจะให้เหมือนรู้ว่าเขารู้อยู่แล้วไม่ต้องมาเร่ง ถึงเราไม่ได้สนิทกับเพื่อนคนนั้น แต่การที่แม่เราพูดแบบนี้นี่ขนาดเราเป็นลูกเขา เราก็ไม่โอเคกับสิ่งที่เขาพูดออกมา ถ้าเราเล่าเหตุการณ์ประมาณนี้ ทุกคนก็น่าจะเข้าใจภาพที่กำลังสื่อใช่ไหมคะ จริงๆ เราก็ไม่อยากจะมาพูดเรื่องนี้ให้ฟังหรอกค่ะ แต่ว่าบางทีเราก็อัดอั้นจริงๆ ยิ่งเรื่องที่แม่เราไปว่าเขาเราก็รู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ผิด ไม่ควรทำแบบนี้ เราเป็นคนถือเรื่องแบบนี้ค่ะ เรารู้สึกผิดต่อเพื่อนคนนั้นแทนมากๆ ถึงเขาจะไม่ได้ยินก็ตาม
บางทีก็ทำให้เราสงสัยไม่ได้ว่า มันเป็นนิสัยส่วนตัวหรืออาการวัยทอง จิตเวช แต่ก่อนหน้าตอนเราเด็ก ๆก็ไม่ใช่ว่าเรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้น อาจจะเพราะยิ่งอายุมากขึ้นหรือเปล่า หรือ พอเรายิ่งโตเรายิ่งเห็นยิ่วเข้าใจในสิ่งที่ผู้ใหญ่คนนี้ทำรึเปล่า อันนี้ก็ไม่ทราบค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตอนนี้นะคะ เรารู้ว่าการมาพูดเรื่องแบบนี้ในโลกออนไลน์ เป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่เราแค่อยากระบายจริงๆ ไม่ได้มีจุดประสงค์อื่น ถามว่าดป็นลูกรักไหม ก็ต้องรักแม่ค่ะ แต่บางเรื่องที่ผิด ก็ควรว่ากันไปตามผิดค่ะ ควรฟังซึ่งกันและกัน ขอบคุณจริงๆนะคะ ถ้าทุกคนมีอะไรอยากระบายก็มาระบายในนี้ได้นะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
แม่เป็นคนแบบนี้...
ขออนุณาตนะคะ คือแม่โมโหก็ชอบทำลายข้าวของ เฟี้ยงของพังหมด บางครั้งเวลาทะเลาะเรื่องบางเรื่องที่พอเราได้ฟังเรารู้สึกว่า บางทีมันเป็นเพราะการไม่รู้จักใช้คำพูดดีๆของพ่อ กับอีโก้สูงของแม่ที่มีแต่ทิฐิ ไม่ฟังใคร เอาแต่ความคิดของตัวเองซึ่งก็ไม่ใช่ความคิดที่ฉลาดนักและไม่ได้ผ่านการวิเคราะห์ให้ดียึดเป็นที่ตั้ง ซึ่งมันส่งผลกระทบแย่ๆ ต่อทั้งตัวเขาเอง ตัวพ่อ เราและก็ญาติคนอื่นๆ ที่เขาไปยืมตัง และพอญาติทวงก็ไม่จ่ายและไปด่าโมโห เช่น บางครั้งประโยคที่เราไม่นึกว่าจะได้ยินในชีวิตจริงคือ "ขายของจะมัวแต่คำนงคำนวณ ทำบัญชีรายรับรายจ่ายไปทำไมไร้สาระ" ออกมาจากปากของคนที่เป็นถึงกับกระทั้งคนทำอาชีพขายของ และผลลัพธ์ที่ได้ก็นั่นแหล่ะ บวกกับเศรษฐกิจในปัจจุบันอีก มีครั้งนึงที่ทะเลาะกันด้วยเหตุผลเงินๆทองๆกับพ่อ แม่ก็เหมือนอาละวาด ตะโกนเสียงดัง ตบหัวพ่อ ขว้างของใส่พ่อ เสียงดังจนเราต้องลงมาช่วยยุติเหมือนแทบทุกครั้ง (ส่วนใหญ่พ่อเราไม่ทำค่ะแต่จะเป็นแม่ที่ชอบทำใส่พ่อเสมอ) เราไม่ได้เข้าข้างใครนะคะเพราะจากที่เราได้ฟังทีหลัง แต่ละคนก็มีส่วนผิดทั้งคู่ค่ะ และจากนั้นแม่ก็ทำมีดจะมาถือไว้แล้วก็ทำทุบอกตัวเอง และก็พูดประมาณว่า อยากตาย ต่อหน้าลุกตัวเองมาหลายรอบ สำหรับเรา แม่ชอบแสดงแบบนี้ตลอดค่ะ ตอนแรก ๆ ที่เราเห็นพฤติกรรมแบบนี้ตอนเด็ก ก็ร้องไห้ กลัวแม่จะทำร้ายตัวเอง ทำพ่อ แต่โตขึ้นมา บางทีเราก็ไม่ชอบที่เขาทำตัวแบบนี้ เพราะสาเหตุของการทะเลาะกันในบ้านที่ทำให้เขาอาละวาดแบบนี้ ส่วนหนึ่งก็มักเป็นเพราะเขาแต่ก็ชอบมาคลุ้มคลั่งจะทำเอามีดแ×งตัวเองและพ่อ และก็โทษว่าต้นเหตุเป็นเพราะคนอื่น คนนี้คนนั้น ทั้งที่บางทีเหตุผลมันก็ง่ายมากๆ ถ้าแม่ฟังคยอื่นบ้าง และลดทิฐิตัวเอง ยอมรับว่าตอนนั้นเราก็กลัวค่ะ แต่ความชินชาที่รู้จักแม่ตัวเองก็พอจะมีค่ะ แต่ก็ต้องห้ามไว้ แม่เราเป็นคน....แบบนั้นแหล่ะค่ะ จากนั้นเราก็พาแม่ขึ้นมาข้างบน พอได้ฟังเหตุผลที่ทะเลาะก็เหมือนเดิมค่ะ
มีอีกเหตุการณ์นึงที่ทำให้เรารู้สึกโกรธค่ะ อันนี้ไม่ใช่แค่ความรู้สึกแย่ด้วยค่ะ แต่คือโกรธเลย ล่าสุดนี้เองค่ะ ตอนเราอ่านหนังสืออยู่หัวหน้าห้องทักไลน์ส่วนตัวเรามาว่า เกี่ยวกับเรื่องจ่ายค่าเทอม เพราะครูประจำชั้นวานเพื่อนให้มาบอกเราให้ เราก็เลยไปถามแม่ว่า จ่ายค่าเทอมหรือยัง เพราะจากมุมเราเองก็จำได้ว่า เหมือนจะเคยบอกเขาเรื่องจ่ายไปก่อนหน้าแล้ว หรือไม่ก็ให้เขาอ่านไลน์ผู้ปกครองที่น่าจะบอกไว้นานแล้ว พอเท่านั้นแหล่ะค่ะ ไอเรื่องเงินๆทองๆ ก็ทำให้เขาโมโหค่ะ แต่เขาบอกกับเราว่าอาทิตย์ได้ไหม เราก็บอกว่าให้ลองอ่านไลน์หรือไม่ก็ถามครู พอเรารู้แนวเขาก็เลยขึ้นมาบนห้องหนังสือต่อ เขาก็โทรตามมาจิก คำพูดประมาณว่าฟิลๆไม่พอใจเพื่อนเราที่แจ้งมาในไลน์ให้เราทราบ เราก็บอกไปว่า แม่จะไปโกรธเขาทำไมนี่มันหน้าที่เขา ครูฝากเขาให้มาบอก ประโยคนึงที่แทงขึ้นมาในหูคือ "เพื่อนหนูมันสาระแน" แล้วก็พูดบ่นจะให้เหมือนรู้ว่าเขารู้อยู่แล้วไม่ต้องมาเร่ง ถึงเราไม่ได้สนิทกับเพื่อนคนนั้น แต่การที่แม่เราพูดแบบนี้นี่ขนาดเราเป็นลูกเขา เราก็ไม่โอเคกับสิ่งที่เขาพูดออกมา ถ้าเราเล่าเหตุการณ์ประมาณนี้ ทุกคนก็น่าจะเข้าใจภาพที่กำลังสื่อใช่ไหมคะ จริงๆ เราก็ไม่อยากจะมาพูดเรื่องนี้ให้ฟังหรอกค่ะ แต่ว่าบางทีเราก็อัดอั้นจริงๆ ยิ่งเรื่องที่แม่เราไปว่าเขาเราก็รู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ผิด ไม่ควรทำแบบนี้ เราเป็นคนถือเรื่องแบบนี้ค่ะ เรารู้สึกผิดต่อเพื่อนคนนั้นแทนมากๆ ถึงเขาจะไม่ได้ยินก็ตาม
บางทีก็ทำให้เราสงสัยไม่ได้ว่า มันเป็นนิสัยส่วนตัวหรืออาการวัยทอง จิตเวช แต่ก่อนหน้าตอนเราเด็ก ๆก็ไม่ใช่ว่าเรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้น อาจจะเพราะยิ่งอายุมากขึ้นหรือเปล่า หรือ พอเรายิ่งโตเรายิ่งเห็นยิ่วเข้าใจในสิ่งที่ผู้ใหญ่คนนี้ทำรึเปล่า อันนี้ก็ไม่ทราบค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตอนนี้นะคะ เรารู้ว่าการมาพูดเรื่องแบบนี้ในโลกออนไลน์ เป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่เราแค่อยากระบายจริงๆ ไม่ได้มีจุดประสงค์อื่น ถามว่าดป็นลูกรักไหม ก็ต้องรักแม่ค่ะ แต่บางเรื่องที่ผิด ก็ควรว่ากันไปตามผิดค่ะ ควรฟังซึ่งกันและกัน ขอบคุณจริงๆนะคะ ถ้าทุกคนมีอะไรอยากระบายก็มาระบายในนี้ได้นะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ