คือเราเป็นคนหน้าหยิ่งมาก คนรู้จักไม่ว่ามีกี่คนก็บอกเราหน้าเหวี่ยงตลอด แต่มีแม่นี่แหละที่ไม่รู้ว่าเราหน้าเหวี่ยงมั้ง คือบางทีเราเดินเข้าบ้านมา เราก้ไม่ได้โมโหหรืออะไรมาจากข้างนอกนะคะ แต่หน้ามันไปเฉยๆแบบ อากาศร้อนก้คิ้วขมวดก้แค่นั้น แต่แม่จะคิดว่าเราทำหน้าแบบนี้เพราะโกรธแม่ ซึ่งเราก็งงเอาอะไรมาคิดเพราะมัน
ไม่มีเรื่องอะไรให้เราต้องทำกริยาแบบที่แม่คิด
มีวันนึง เรากลับบ้านมา2ทุ่มครึ่ง เราเดินเข้าบ้านมาหน้าเราอาจคิ้วขมวดนิดหน่อยเพราะกำลังคิดว่า การบ้านมีอะไรบ้าง ก้แค่นั้น แต่แม่เราเดินมาบอกว่า "จะกินคุกกี้ดอกไม้มั้ย " ซึ่งเป้นขนมในเซเว่น เราก้บอก"ไม่ค่ะ"
แม่เราเลยบอก"เอ้าแม่ซื้อมาแล้วเดี๋ยวแม่กินเองก็ได้"
เราเลยบอกว่า"ซื้อมาทำไม" เราไม่รู้เราพูดด้วยน้ำเสียงหรือสีหน้าที่ชักสีหน้าหรอ เราคิดว่าโคตรจะปกติเพราะมันไม่มีเรื่องอะไรที่เราต้องโมโหหรือทำหน้าไม่พอใจ
แม่เราเลยเริ่มพูดเวย์ไม่พอใจว่า
"ก็ชั้นซื้อมาจะกิน เธอไม่กินก็เรื่องของเธอ"
"แล้วนี่เป็นอะไรอีก ชักสีหน้า"
เราเลยบอกว่า"ยังไม่ได้ทำอะไรเลย"
แล้วแม่เราก็เริ่มใช้คำหยาบ
"เป็นอะไรหนักหนา กลับบ้านมาก็เดินชักสีหน้าตั้งแต่ประตูรั้ว ไม่พอใจอะไรก็มาลงกับกูหรอ อย่าคิดว่ากูไม่เห็นเดินมาตั้งแต่รั้วก็ทำหน้าไม่พอใจ"
เราไม่เข้าใจเลยเรื่องเเค่นี้เองทำไมเขาด่าเราถึงขนาดนั้น และนี่ไม่ใช่ครั้งแรก บางครั้งเราคุยกับเขาหน้าเฉยๆ
เขาก็บอกว่าเราไม่พอใจสิ่งที่เขาพูดแล้ว
ละวันนี้มันเหลืออดแล้วค่ะ เราเลยพูดเสียงดังใส่เขาไป
ตอนแรกเมื่อเริ่มทะเลาะเราก้เลือกเข้าห้องเพื่อจะหนี
แต่เขาก็มายืนด่าเราหน้าประตูห้อง
"เป็นอะไร กลับบ้านมาต้องทะเลาะกับกูทุกวัน"
เราเลยเปิดประตูไปพร้อมตะโกนว่า
"ก็ไม่ได้อยากทะเลาะ หน้าก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว"
แม่เราสวนกลับมาว่า
"หัดรู้จักตัวเองบ้างนะ อะยังไม่รู้จักตัวเอง หน้าอะอาการออก"
เราเลยจบด้วยประโยคว่า
"อืม ก็แล้วแต่แม่จะคิดเลย"
แล้วเขาก็ด่าเรายับเลยค่ะแค่เราฟังไม่รู้เรื่องเพราะเราเปิดเพลงกลบเสียงแม่อยู่
เราอยากถามว่า เราผิดใช่มั้ยคะผิดมากแค่ไหนที่เราพูดเสียงดังใส่แม่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราโดนมันเป็นสิบเป็นยี่สิบที่เราโดนแบบนี่เรื่องหน้าตาเหวี่ยง แล้วเราต้องทำยังไงให้แม่เลิกทะเลาะกะเราเรื่องนี้คะ หรือเราเป็นตัวปัญหาในสมการนี่จริงๆ
แม่ใครชอบด่าแรงๆบ้างคะ
ไม่มีเรื่องอะไรให้เราต้องทำกริยาแบบที่แม่คิด
มีวันนึง เรากลับบ้านมา2ทุ่มครึ่ง เราเดินเข้าบ้านมาหน้าเราอาจคิ้วขมวดนิดหน่อยเพราะกำลังคิดว่า การบ้านมีอะไรบ้าง ก้แค่นั้น แต่แม่เราเดินมาบอกว่า "จะกินคุกกี้ดอกไม้มั้ย " ซึ่งเป้นขนมในเซเว่น เราก้บอก"ไม่ค่ะ"
แม่เราเลยบอก"เอ้าแม่ซื้อมาแล้วเดี๋ยวแม่กินเองก็ได้"
เราเลยบอกว่า"ซื้อมาทำไม" เราไม่รู้เราพูดด้วยน้ำเสียงหรือสีหน้าที่ชักสีหน้าหรอ เราคิดว่าโคตรจะปกติเพราะมันไม่มีเรื่องอะไรที่เราต้องโมโหหรือทำหน้าไม่พอใจ
แม่เราเลยเริ่มพูดเวย์ไม่พอใจว่า
"ก็ชั้นซื้อมาจะกิน เธอไม่กินก็เรื่องของเธอ"
"แล้วนี่เป็นอะไรอีก ชักสีหน้า"
เราเลยบอกว่า"ยังไม่ได้ทำอะไรเลย"
แล้วแม่เราก็เริ่มใช้คำหยาบ
"เป็นอะไรหนักหนา กลับบ้านมาก็เดินชักสีหน้าตั้งแต่ประตูรั้ว ไม่พอใจอะไรก็มาลงกับกูหรอ อย่าคิดว่ากูไม่เห็นเดินมาตั้งแต่รั้วก็ทำหน้าไม่พอใจ"
เราไม่เข้าใจเลยเรื่องเเค่นี้เองทำไมเขาด่าเราถึงขนาดนั้น และนี่ไม่ใช่ครั้งแรก บางครั้งเราคุยกับเขาหน้าเฉยๆ
เขาก็บอกว่าเราไม่พอใจสิ่งที่เขาพูดแล้ว
ละวันนี้มันเหลืออดแล้วค่ะ เราเลยพูดเสียงดังใส่เขาไป
ตอนแรกเมื่อเริ่มทะเลาะเราก้เลือกเข้าห้องเพื่อจะหนี
แต่เขาก็มายืนด่าเราหน้าประตูห้อง
"เป็นอะไร กลับบ้านมาต้องทะเลาะกับกูทุกวัน"
เราเลยเปิดประตูไปพร้อมตะโกนว่า
"ก็ไม่ได้อยากทะเลาะ หน้าก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว"
แม่เราสวนกลับมาว่า
"หัดรู้จักตัวเองบ้างนะ อะยังไม่รู้จักตัวเอง หน้าอะอาการออก"
เราเลยจบด้วยประโยคว่า
"อืม ก็แล้วแต่แม่จะคิดเลย"
แล้วเขาก็ด่าเรายับเลยค่ะแค่เราฟังไม่รู้เรื่องเพราะเราเปิดเพลงกลบเสียงแม่อยู่
เราอยากถามว่า เราผิดใช่มั้ยคะผิดมากแค่ไหนที่เราพูดเสียงดังใส่แม่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราโดนมันเป็นสิบเป็นยี่สิบที่เราโดนแบบนี่เรื่องหน้าตาเหวี่ยง แล้วเราต้องทำยังไงให้แม่เลิกทะเลาะกะเราเรื่องนี้คะ หรือเราเป็นตัวปัญหาในสมการนี่จริงๆ