เราเป็นโรคซึมเศร้า ไบโพลาร์ แพนิค ยิ่งช่วงนี้อาการแพนิคยิ่งหนักขึ้นทุกวัน ทำให้เราอยู่แต่บ้าน อยู่แต่กับเพื่อนกลุ่มเดิมๆที่ไว้ใจกันที่อยู่ใกล้ๆกัน เพราะเราไปไหนไกลๆไม่ได้ มันทำให้อาการแพนิคเรากำเริบ ใจสั่น เหงื่อออก หัวใจเต้นรัวเหมือนจะต_ย ทุกครั้งที่ไปไหนไกลๆอาการนี้มันจะมาตลอด ทำให้เรากลัว ไม่กล้าไปไหน

ที่ผ่านมากลุ่มเพื่อนมหาลัยได้นัดชวนกันไปเที่ยว แต่เราก็ปฏิเสธทุกครั้ง พอบอกเหตุผลไปก็ไม่มีใครเข้าใจ และล่าสุดจะชวนไปเที่ยวกันอีก เราก็ให้เหตุผลว่าเรากลัว เรากลัวอาการกำเริบ เพราะเราไม่ไว้ใจใคร จนเพื่อนคนนึงในกลุ่มโกรธเราเพราะคิดว่าเราไม่ไว้ใจเค้าทั้งที่คบกันมาตั้งแต่ปี1 แล้วก็โกรธที่เราไปสังสรรค์กับเพื่อนอีกกลุ่มได้ แต่ไม่ไปกับพวกเขา จนเขา leave ออกจากกรุ๊ปไป

อธิบายก่อนนะคะว่ากลุ่มเพื่อนที่เราไปเจอบ่อยๆตอนนี้คือกลุ่มคนที่เขาเข้าใจเราจริงๆ เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ แต่กับอีกกลุ่มเป็นเพื่อนมหาลัยก็สนิทกันมากเช่นกันแต่พอเรียนจบทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน แล้วเราก็มาเป็นแพนิคทีหลัง ตั้งแต่เป็นโรคพวกนี้มันทำให้เราไม่เคยไปเจอพวกเขาเลย เพราะคนนู้นชอบงอน อีกคนงอน สลับกันไปมาแต่แบบนี้ มันเลยทำให้เราไม่อยากหาเรื่องเครียดมาใส่หัว

อยากถามว่าเราควรทำยังไงดีคะ ตอนนี้เครียดก็เครียด แต่จะทักไปอธิบายเหตุผลก็คงไม่เข้าใจเราอยู่ดี