เมื่อ1สัปดาห์ที่ผ่านมาเราโดนไล่ออกจากบ้านค่ะ เหตุการณ์ในตอนนั้นคือพ่อเมากลับมาจากงานวัด ถามหาปักไฟ เราเลยพูดไปว่าเราใช้อยู่ค่ะ แต่คนละอันกับที่เขาหาอยู่ สักพักเขาก็โวยวายขึ้นมาเฉยเลยค่ะ เราก็งงมากตอนนั้น
เขาก็พูดเรื่องเรียนเรื่องเกรดแล้วโวยวายใส่เรา แล้วบอกว่าจะไม่ส่งเราเรียนต่อบอกว่าเปลืองเงิน ทีนี้แม่ก็เข้ามาช่วยพูดค่ะ พ่อสติแตกทุบตีแม่ เตะ ต่อย บีบคอ กระชากแม่ตกบรรได ดึงหัว เราที่เห็นก็รีบไปดึงพ่อออก แต่พ่อตัวมหญ่แรงเยอะกว่าเรามากเราเลยทำได้แค่กอดและพูดห้ามทั้งน้ำตา (ไม่ใช่ครั้งแรก)
พ่อตะคอกสวนมาว่าให้เราไปเก็บเสื้อผ้าแล้วออกไปจากบ้าน เราเลยขึ้นไปเก็บตามที่เขาสั่งเขาจะได้หยุดทำแม่ค่ะ แต่ตอนเราเก็บของอยู่ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่น แม่วิ่งขึ้นแถวหน้าห้องเราค่ะ เราออกมาดูก็เห็นพ่อถือมีดไล่ฟันแม่ แม่หนีไม่ทันโดนพ่อคร่อมถือมีดคู่ เรากับน้องพยายามตะโกนห้ามเสียงดังว่าอย่าทำ
แต่พ่อก็หันมาบอกให้เราออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้ เราที่ได้ยินแบบนั้นเลยเลยพูดไปว่าถ้าหนูออกไปห้ามทำอะไรแม่เด็ดขาดเราเลยรีบหยิบกระเป๋าแล้วออกไปทันที แต่มีสิ่งๆนึงที่เราจะจำไปจนตายเลยค่ะ(จะบอกตอนท้าย)
ตอนนั้นเป็นเวลาตี2 เราเดินร้องไห้ไปแบบนั้นเดินไปบ้านแฟนค่ะ ครอบครัวแฟนก็ถามไถ่ว่ามันเป็นมายังไง เราเลยขอให้แฟนไปส่งเราที่บ้านย่าค่ะ คืนๆนั้นเราเลยมานอนอยู่กับย่า พอเช้าขึ้นเราเป็นห่วงแม่เราเลยทักหาน้องว่าเป็นไงบ้าง น้องบอกแม่หนีทันเลยโดนไปแค่ตรงนิ้ว แต่เลือดอาบเลยค่ะ
เราเลยทักหาว่าน้องจะมาบ้านย่าวันไหน (พ่อไล่น้องออกจากบ้านมาก่อนหน้านี้นานแล้วเลยมาอาศัยอยู่กับย่า) พอคุยไปสักพักเราเลยถามว่าส้มเป็นไงบ้าง ส้มคือแมวที่หลงมาค่ะพึ่งมาอยู่กับเราได้1สัปดาห์ก่นหน้านั้น แต่เราได้คำตอบมาคือรูปภาพจากไลน์พ่อค่ะ เป็นภาพเสือดที่กำแพง...แล้วพิมพ์มาว่า "กูฆ่ามันไปแล้ว แล้วโรงเรียนก็ไม่ต้องไป เดี๋ยวกูไปเซ็นใบลาออก" นั่นแหละค่ะที่เราจะจำไปจนวันตาย เรารักส้มมากค่ะเพราะน้องเป็นลูกแมว1เดือน ถึงจะแค่สัปดาห์เดียวแต่เราเลี้ยงมันเองเก็บขี้เก็บเยี่ยวให้ข้าวให้น้ำ เรามองมันเหมือนลูก ตอนนั้นใจสลายค่ะ ทุกวันนี้แค่คิดถึงก้ร้องไห้
เรานอนโทษตัวเองทุกวันที่ไม่อุ้มออกมาด้วย เพราะเราไม่คิดส่าเขาจะทำแบบนั้นเลย สรุปตอนนี้เปิดเทอมเราก็ไม่ได้ไปเรียนค่ะนอนอยู่บ้านทำงานบ้านเฉยๆ
แต่ที่เรากับย่างงคือ พ่อเราตอนเด็กมีแค่ย่าคนเดียวปู่เสีย ย่าหาเงินเลี้ยงเขาได้ ทั้งที่เขาติดยา ติดเหล้าบุหรี่ ตีกับคนอื่นไปทั่วถึงขั้นเข้าคุก เรียนซ้ำชั้นเป็น3-4ปีเทคนิค แต่เราแค่เรียนเกรดแย่ติด0ไม่มีเรื่องอื่นเลย ค่าเทอมก็ไม่ต้องเสียสักบาท เสียแค่ค่ากินไปรร.เท่านั้นเขากับเลี้ยงไม่ได้ น้องเราก็เหมือนกันค่ะ เขาก็ไม่เลี้ยง เอาตรงๆเราอยากให้ประเทศไทยมีกฏหมายหรือสมาคมที่ช่วยเด็กๆที่มีสังคมครอบครัวแบบนี้ จากใจเราคนนี้ที่เจอมา เราอยากตายมากค่ะ เราพยายามทำทุกสิ่งแล้วแต่เหมือนไม่มีค่า รู้สึกด้อยค่าในตัวเอง เพราะพ่อบอกว่าเขาไม่ได้อยากมีพวกเรา เราเป้นแค่ความผิดพลาดที่เกิดมา
เราโดนกดดันมาตั้งแต่เด็กๆในเรื่องเรียน ตอนประถมก็เกรดห้ามตก ลำดับต้องห้ามต่ำกว่าลำดับเลขเดียว
แต่ขอย้ำว่าก่อนจะเข้าสอบรร.ตอนม.4 เราได้บอกพ่อแม่ไว้ก่อนแล้วค่ะว่าเราเรียนสายนี้ไม่ไหว เราอยากเรียนศิลปหัตถกรรม เพราะเราไปแข่งมาหลายๆที่ แล้วเราก็รักสายนี้ แต่เขาก็ไม่เห็นด้วย ด้วยการเอาคำว่า "กูเคยเรียนมาก่อน" แต่นั่นมันตัวเขาไม่ใช่หรอคะที่ไม่สำเร็จ แต่นี่มันตัวเรา ทำไมเขาถึงเอาตัวเองมาตัดสินคนอื่น แต่พอเราเรียนตามที่เขาเลือกให้จริงๆทั้งที่เราบอกว่าไม่ไหว พอออกมาไม่ดีก็โวยวายจะฆ่าจะแกงกัน เกิดมาขาตินี้แล้วเสียสุขจิตสุดๆเลยค่ะ ตายได้อยากตายตอนนี้เลย
(อาจจะอ่านยากนะคะเรียงไม่ค่อยเก่ง แค่อยากจะระบายให้ใครสักคนปลอบใจเรา เพราะพน.เขาก็จะมาเอามือถือคืนแล้วค่ะ เพราะเขาไม่เลี้ยงเรากลับร้องแล้วเขาเลยจะไม่ส่งค่ามือถือต่อ ขอบคุณที่อ่านนะคะ)
มีพ่อเมื่อพร้อม เล่าประสบการณ์ชีวิตมีพ่อแย่ๆ
เขาก็พูดเรื่องเรียนเรื่องเกรดแล้วโวยวายใส่เรา แล้วบอกว่าจะไม่ส่งเราเรียนต่อบอกว่าเปลืองเงิน ทีนี้แม่ก็เข้ามาช่วยพูดค่ะ พ่อสติแตกทุบตีแม่ เตะ ต่อย บีบคอ กระชากแม่ตกบรรได ดึงหัว เราที่เห็นก็รีบไปดึงพ่อออก แต่พ่อตัวมหญ่แรงเยอะกว่าเรามากเราเลยทำได้แค่กอดและพูดห้ามทั้งน้ำตา (ไม่ใช่ครั้งแรก)
พ่อตะคอกสวนมาว่าให้เราไปเก็บเสื้อผ้าแล้วออกไปจากบ้าน เราเลยขึ้นไปเก็บตามที่เขาสั่งเขาจะได้หยุดทำแม่ค่ะ แต่ตอนเราเก็บของอยู่ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่น แม่วิ่งขึ้นแถวหน้าห้องเราค่ะ เราออกมาดูก็เห็นพ่อถือมีดไล่ฟันแม่ แม่หนีไม่ทันโดนพ่อคร่อมถือมีดคู่ เรากับน้องพยายามตะโกนห้ามเสียงดังว่าอย่าทำ
แต่พ่อก็หันมาบอกให้เราออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้ เราที่ได้ยินแบบนั้นเลยเลยพูดไปว่าถ้าหนูออกไปห้ามทำอะไรแม่เด็ดขาดเราเลยรีบหยิบกระเป๋าแล้วออกไปทันที แต่มีสิ่งๆนึงที่เราจะจำไปจนตายเลยค่ะ(จะบอกตอนท้าย)
ตอนนั้นเป็นเวลาตี2 เราเดินร้องไห้ไปแบบนั้นเดินไปบ้านแฟนค่ะ ครอบครัวแฟนก็ถามไถ่ว่ามันเป็นมายังไง เราเลยขอให้แฟนไปส่งเราที่บ้านย่าค่ะ คืนๆนั้นเราเลยมานอนอยู่กับย่า พอเช้าขึ้นเราเป็นห่วงแม่เราเลยทักหาน้องว่าเป็นไงบ้าง น้องบอกแม่หนีทันเลยโดนไปแค่ตรงนิ้ว แต่เลือดอาบเลยค่ะ
เราเลยทักหาว่าน้องจะมาบ้านย่าวันไหน (พ่อไล่น้องออกจากบ้านมาก่อนหน้านี้นานแล้วเลยมาอาศัยอยู่กับย่า) พอคุยไปสักพักเราเลยถามว่าส้มเป็นไงบ้าง ส้มคือแมวที่หลงมาค่ะพึ่งมาอยู่กับเราได้1สัปดาห์ก่นหน้านั้น แต่เราได้คำตอบมาคือรูปภาพจากไลน์พ่อค่ะ เป็นภาพเสือดที่กำแพง...แล้วพิมพ์มาว่า "กูฆ่ามันไปแล้ว แล้วโรงเรียนก็ไม่ต้องไป เดี๋ยวกูไปเซ็นใบลาออก" นั่นแหละค่ะที่เราจะจำไปจนวันตาย เรารักส้มมากค่ะเพราะน้องเป็นลูกแมว1เดือน ถึงจะแค่สัปดาห์เดียวแต่เราเลี้ยงมันเองเก็บขี้เก็บเยี่ยวให้ข้าวให้น้ำ เรามองมันเหมือนลูก ตอนนั้นใจสลายค่ะ ทุกวันนี้แค่คิดถึงก้ร้องไห้
เรานอนโทษตัวเองทุกวันที่ไม่อุ้มออกมาด้วย เพราะเราไม่คิดส่าเขาจะทำแบบนั้นเลย สรุปตอนนี้เปิดเทอมเราก็ไม่ได้ไปเรียนค่ะนอนอยู่บ้านทำงานบ้านเฉยๆ
แต่ที่เรากับย่างงคือ พ่อเราตอนเด็กมีแค่ย่าคนเดียวปู่เสีย ย่าหาเงินเลี้ยงเขาได้ ทั้งที่เขาติดยา ติดเหล้าบุหรี่ ตีกับคนอื่นไปทั่วถึงขั้นเข้าคุก เรียนซ้ำชั้นเป็น3-4ปีเทคนิค แต่เราแค่เรียนเกรดแย่ติด0ไม่มีเรื่องอื่นเลย ค่าเทอมก็ไม่ต้องเสียสักบาท เสียแค่ค่ากินไปรร.เท่านั้นเขากับเลี้ยงไม่ได้ น้องเราก็เหมือนกันค่ะ เขาก็ไม่เลี้ยง เอาตรงๆเราอยากให้ประเทศไทยมีกฏหมายหรือสมาคมที่ช่วยเด็กๆที่มีสังคมครอบครัวแบบนี้ จากใจเราคนนี้ที่เจอมา เราอยากตายมากค่ะ เราพยายามทำทุกสิ่งแล้วแต่เหมือนไม่มีค่า รู้สึกด้อยค่าในตัวเอง เพราะพ่อบอกว่าเขาไม่ได้อยากมีพวกเรา เราเป้นแค่ความผิดพลาดที่เกิดมา
เราโดนกดดันมาตั้งแต่เด็กๆในเรื่องเรียน ตอนประถมก็เกรดห้ามตก ลำดับต้องห้ามต่ำกว่าลำดับเลขเดียว
แต่ขอย้ำว่าก่อนจะเข้าสอบรร.ตอนม.4 เราได้บอกพ่อแม่ไว้ก่อนแล้วค่ะว่าเราเรียนสายนี้ไม่ไหว เราอยากเรียนศิลปหัตถกรรม เพราะเราไปแข่งมาหลายๆที่ แล้วเราก็รักสายนี้ แต่เขาก็ไม่เห็นด้วย ด้วยการเอาคำว่า "กูเคยเรียนมาก่อน" แต่นั่นมันตัวเขาไม่ใช่หรอคะที่ไม่สำเร็จ แต่นี่มันตัวเรา ทำไมเขาถึงเอาตัวเองมาตัดสินคนอื่น แต่พอเราเรียนตามที่เขาเลือกให้จริงๆทั้งที่เราบอกว่าไม่ไหว พอออกมาไม่ดีก็โวยวายจะฆ่าจะแกงกัน เกิดมาขาตินี้แล้วเสียสุขจิตสุดๆเลยค่ะ ตายได้อยากตายตอนนี้เลย
(อาจจะอ่านยากนะคะเรียงไม่ค่อยเก่ง แค่อยากจะระบายให้ใครสักคนปลอบใจเรา เพราะพน.เขาก็จะมาเอามือถือคืนแล้วค่ะ เพราะเขาไม่เลี้ยงเรากลับร้องแล้วเขาเลยจะไม่ส่งค่ามือถือต่อ ขอบคุณที่อ่านนะคะ)