จากกระทู้
https://pantip.com/topic/43037360/comment22
ขอยกมาตั้งกระทู้ใหม่ เพื่อให้เด่นชัดขึ้น...
รวมสนทนา เมื่อขาดภาวนามยปัญญา ก็จะข้องติดอยู่กับ สุตะ(บัญญัติ) และ/หรือ จินตะ(จินตนาการณ์) วนเวียนอยู่เช่นนั้น.
ควรเห็นว่า(มีทิฏฐิว่า) ในธรรมชาติฝ่าย สังขตะ ย่อมเป็นไปตามเหตุปัจจัย ดำเนินไปตามไตรลักษณ์(อนิจัง ทุกขัง อนัตตา) ต่างก็เป็นเหตุเป็นผลซึ่งกันและกัน ในขอบเขตของ สังขตะธรรม
ผู้ที่ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานถึง ปัจจัยคหญาณ (วิปัสสนาญาณที่ 3 ของวิปัสสนาญาณ 16) ก็สามารถเห็นหรือเข้าใจได้ เพราะบางครั้ง รูปเกิดก่อนนามเกิดตามที่หลัง บางครั้ง นามเกิดก่อนรูปเกิดตามที่หลัง บางครั้ง นาน1 เกิดก่อนนาม2 เกิดตามที่หลัง
หรือกล่าวแบบชาวบ้าน ใครสั่งใคร ก็เป็นไปตามเหตุปัจจัยในธรรมชายฝ่าย สังขตะ ได้เท่านั้น
ส่วนในเรื่องของคำว่า "เรา" ผมก็กล่าวย้ำเติมมาโดยตลอดว่า...
เป็นเพียงคำบัญญัติขึ้น เพื่อสื่อความหมายให้เข้าใจเรียกกันเท่านั้น
แล้วผมก็ยก อิทัปัจจยตา ให้ทำความเข้าใจว่า...
เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้ดับ(ไม่มี) สิ่งนี้จึงดับ(ไม่มี) จะเห็นว่าไม่มีคำว่า "เรา" อยู่เลย ธรรมหรือสัจจธรรมก็ดำเนินไปตามนั้น มัวแต่ติดอยู่ในคำบัญญัติก็จะมีทิฏฐิวนเวียนอยู่อย่างนั้นไม่พ้นไปได้.
กระทู้ จิต เป็นผู้บังคับร่างกายได้ แล้วอะไรเล่ามาบังคับจิตได้ เป็นคำถามที่วนเวียนในสุตะ(บัญญัติ)และในจินตะเพียงเท่านั้น
ขอยกมาตั้งกระทู้ใหม่ เพื่อให้เด่นชัดขึ้น...
รวมสนทนา เมื่อขาดภาวนามยปัญญา ก็จะข้องติดอยู่กับ สุตะ(บัญญัติ) และ/หรือ จินตะ(จินตนาการณ์) วนเวียนอยู่เช่นนั้น.
ควรเห็นว่า(มีทิฏฐิว่า) ในธรรมชาติฝ่าย สังขตะ ย่อมเป็นไปตามเหตุปัจจัย ดำเนินไปตามไตรลักษณ์(อนิจัง ทุกขัง อนัตตา) ต่างก็เป็นเหตุเป็นผลซึ่งกันและกัน ในขอบเขตของ สังขตะธรรม
ผู้ที่ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานถึง ปัจจัยคหญาณ (วิปัสสนาญาณที่ 3 ของวิปัสสนาญาณ 16) ก็สามารถเห็นหรือเข้าใจได้ เพราะบางครั้ง รูปเกิดก่อนนามเกิดตามที่หลัง บางครั้ง นามเกิดก่อนรูปเกิดตามที่หลัง บางครั้ง นาน1 เกิดก่อนนาม2 เกิดตามที่หลัง
หรือกล่าวแบบชาวบ้าน ใครสั่งใคร ก็เป็นไปตามเหตุปัจจัยในธรรมชายฝ่าย สังขตะ ได้เท่านั้น
ส่วนในเรื่องของคำว่า "เรา" ผมก็กล่าวย้ำเติมมาโดยตลอดว่า...
เป็นเพียงคำบัญญัติขึ้น เพื่อสื่อความหมายให้เข้าใจเรียกกันเท่านั้น
แล้วผมก็ยก อิทัปัจจยตา ให้ทำความเข้าใจว่า...
เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้ดับ(ไม่มี) สิ่งนี้จึงดับ(ไม่มี) จะเห็นว่าไม่มีคำว่า "เรา" อยู่เลย ธรรมหรือสัจจธรรมก็ดำเนินไปตามนั้น มัวแต่ติดอยู่ในคำบัญญัติก็จะมีทิฏฐิวนเวียนอยู่อย่างนั้นไม่พ้นไปได้.