สภาวะปรมัตถ์

สภาพจิตใจ คือ ความรู้สึกในขณะจิตปัจจุบัน เช่น รู้สึกปิติ สุข เฉยๆ สงบ ตั้งมั่น สว่าง ว่างเบา ไม่มีอะไร ความรู้สึกราบเป็นหน้ากลองหรือคือจิตที่กลืนกับความว่าง 1.สภาพจิตใจ จึงไม่คงที่ มีการเปลี่ยนแปลงไปแ

๑ สมาธิ ไหมฮะ แบบนี้ไม่แน่ใจฮะ "walk through the fire" ถ้าผ่านวิปัสสนาญาณ16 ด้วยกำลังขยายของขณิกสมาธิ เราก็แค่ไปซึบซาบ ด้วยสมาธิสูงขึ้นไหมฮะ จริงๆน่า

โลกภายใน เป็นความรู้สึก จึงกว้างกว่าโลกภายนอก เป็นกว้างไม่มีขอบเขต โลกภายนอกเป็นโลกของบัญญัติ มีลักษณะเที่ยง มีตัวตน โลกภายใน เป็นโลกของอารมณ์ปรมัตถ์ เกิดมาแล้วสลายหายไปอย่างรวดเร็ว จึงต้องมีสติที่ดีเ

สติปัฐฐานคือ ความเห็นของจิตต่อรูปนาม(ทิฐิ) เป็นการเอาจิตมาใช้งานดูรูปและนาม 1.รูปเป็นรูปปรมัตถ์ไม่ใช่รูปบัญญัติ รูปปรมัตถ์คือส่วนของรูปเป็นส่วนๆ อันเป็นส่วนประกอบในสัญญา เวทนา จิต ธรรม จึงไม่ใช่รูปที

สติปัฐฐาน เห็นจิตเป็นขั้นๆ จึงกระจ่างในจิต 1.เห็นตัวรู้ที่ไปรู้อารมณ์ มีการเกิดดับเปลี่ยนแปลง แยกจิตกับอารมณ์ได้ เป็นปัญญาขั้นที่1 2.ตัวรู้ที่ไปรู้อารมณ์นั้นละเอียดขึ้น อารมณ์ที่เกิดขึ้นมาเพิกบัญญัต

ด่านในภาวนามีหลายด่าน มันก็มีหนีปัญญา ไว้ล่อหลอกนักภาวนา เมื่อรู้ทัน กาย เวทนา จิต ธรรม  สภาวะบัญญัติได้ จิตจะละเอียดขึ้น จะเข้าสภาวะปรมัตถ์ หารูปร่างไม่เจอ แต่มีอยู่  จากบัญญัติสู่ปรมัตถ์ เ