แม่เราเป็นคนชอบบงการ ชอบออกคำสั่ง[อาจจะเกินพอดีไปหน่อยค่ะ] เช่น เวลาเขาให้ทางเลือก 1หรือ2 พอเราเลือก2 มันไม่ใช่คำตอบที่เขาต้องการ เขาก็จะพยายามโน้มน้าวเราให้เลือกทางที่1 แต่ถ้าเรายืนกรานว่า2 จะทะเลาะกันค่ะ หรือบางครั้งก็มีทะเลาะกันอยู่ดีค่ะถึงแม้เราจะยอมเลือกตามใจเขา และเป็นห่วงลูก[มากไปนิดนึง] เช่น เราไปอยู่หอต่างจังหวัด แม่เราก็จะตามไปอยู่ด้วยค่ะ ประมาน2-3เดือนจนเขาสบายใจ[ข้าวของเครื่องใช้ถ้าเราเลือกไม่ถูกใจเขา ก็จะมีทะเลาะกันบ้าง เรายอมบ้างค่ะ] และหลังจากนั้นจะโทรหาเราทุกวัน เช่น ประมาน1ทุ่มก็จะถามว่า เข้าหอรึยัง ถ้าเราบอกยัง กำลังกินข้าวหน้ามอ เขาก็จะบ่นค่ะ ว่าดึกแล้วทำไมไม่กลับหอ
ส่วนพ่อเราคือคนที่แม่ชอบไประบายไปบ่นให้ฟังค่ะ แล้วพ่อก็จะชอบบอกว่า อะไรยอมแม่เขาได้ก็ยอมไปเถอะลูก เพราะพ่อก็ยอมมาตลอด ไม่งั้นประสาทเสียกันพอดี [ซึ่งเราก็รู้ค่ะว่าบางทีพ่อเขาก็เครียดมากเหมือนกัน]
เราเคยอยากพาแม่ไปพบจิตแพทย์ค่ะ แต่เขาไม่ไป เราก็ไม่อยากจะบังคับเขาด้วยค่ะ คิดว่าถ้าเขาพร้อม เขาก็คงจะไปเอง
แต่หลังจากที่ทะเลาะบางครั้ง จะเป็นเราเองที่รู้สึกแย่ค่ะ แบบว่า แม่ก็แก่แล้ว เรายังไปอารมเสียใส่เขาอีก ไปทะเลาะกับเขาอีก แทนที่จะคุยกันสนุกๆ ก็ต้องมาทะเลาะกัน เราก็ไม่ค่อยโอเคกับตัวเองค่ะ
แต่พอถึงเวลา บางทีเราก็มีอารมอยู่ดีค่ะ แบบว่า เช่น ของใช้ก็ของใช้เรา จะบังคับให้เราใช้ของอย่างอื่นทำไม หรือ เราก็โตแล้ว ทำไมบางทีต้องโทรจิกว่าอยู่ไหนตลอดเลย แล้วก็วนลูปค่ะที่บางครั้งจะรู้สึกแย่กับความคิดของตัวเอง
เราเข้าใจนะคะว่าเป็นห่วง แต่บางที มันก็มีบ้างที่รู้สึกขอเลือกเองบ้างได้มั้ย หรือ ไว้ใจในตัวเราบ้างได้มั้ย ประมานนั้นค่ะ
เราควรจัดการความรู้สึกที่กำลังเป็นอยู่ยังไงดีคะ
จัดการความรู้สึกของตัวเองยังไงดี
ส่วนพ่อเราคือคนที่แม่ชอบไประบายไปบ่นให้ฟังค่ะ แล้วพ่อก็จะชอบบอกว่า อะไรยอมแม่เขาได้ก็ยอมไปเถอะลูก เพราะพ่อก็ยอมมาตลอด ไม่งั้นประสาทเสียกันพอดี [ซึ่งเราก็รู้ค่ะว่าบางทีพ่อเขาก็เครียดมากเหมือนกัน]
เราเคยอยากพาแม่ไปพบจิตแพทย์ค่ะ แต่เขาไม่ไป เราก็ไม่อยากจะบังคับเขาด้วยค่ะ คิดว่าถ้าเขาพร้อม เขาก็คงจะไปเอง
แต่หลังจากที่ทะเลาะบางครั้ง จะเป็นเราเองที่รู้สึกแย่ค่ะ แบบว่า แม่ก็แก่แล้ว เรายังไปอารมเสียใส่เขาอีก ไปทะเลาะกับเขาอีก แทนที่จะคุยกันสนุกๆ ก็ต้องมาทะเลาะกัน เราก็ไม่ค่อยโอเคกับตัวเองค่ะ
แต่พอถึงเวลา บางทีเราก็มีอารมอยู่ดีค่ะ แบบว่า เช่น ของใช้ก็ของใช้เรา จะบังคับให้เราใช้ของอย่างอื่นทำไม หรือ เราก็โตแล้ว ทำไมบางทีต้องโทรจิกว่าอยู่ไหนตลอดเลย แล้วก็วนลูปค่ะที่บางครั้งจะรู้สึกแย่กับความคิดของตัวเอง
เราเข้าใจนะคะว่าเป็นห่วง แต่บางที มันก็มีบ้างที่รู้สึกขอเลือกเองบ้างได้มั้ย หรือ ไว้ใจในตัวเราบ้างได้มั้ย ประมานนั้นค่ะ
เราควรจัดการความรู้สึกที่กำลังเป็นอยู่ยังไงดีคะ