สวัสดีครับ ผมมีปัญหาอยากมาถามทุกคนครับ ตอนนี้มืดแปดด้านมากครับ
เรื่องก็คือที่บ้านผมตอนนี้มีคนแก่ทั้งหมด 3 คนครับ ก็คือตา(พิการทางสมอง) ยาย และพี่ยาย ทุกคนค่อนข้างดื้อมากๆ พูดอะไรไม่ฟัง แล้วแม่ผมต้องดูแลพวกเค้าคนเดียวพร้อมกับทำมาหากินไปด้วย ลำบากมากๆ ส่วนผมมาเรียนต่างจังหวัดครับนานๆได้กลับบ้านที แต่แม่ก็จะมาระบายกับผมตลอด ซึ่งแม่ผมก็เหนื่อยมากๆ พวกเค้าไม่ฟังกันเลยครับอยากทำอะไรอยากพูดอะไรใส่แม่ผมโดยไม่คิด ทำให้แม่ผมก็จะมีบ่นมีว่าพวกเค้าบ้าง มันก็เลยทำให้พวกเค้ามองแม่ผมเป็นคนไม่ดี ว่าชอบพูดว่าพวกเค้า เอาแม่ผมไปว่ากับคนอื่น แต่สิ่งที่แม่ผมพูดไปก็เพื่อตัวพวกเค้าทั้งนั้น คือบางทีมันเหนื่อยกายไปแล้วต้องมาเหนื่อยใจตรงที่ดูแลไปพวกเค้าก็ไม่เคยเห็นแม่ผมดีเลยครับ เอาแต่พูดชมพี่ๆของแม่ผม ทั้งที่เค้าไม่เคยมาดูแลเลย ถึงมาบ้างก็เอาแต่จะรีบกลับบ้านตัวเอง ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องพูดเลยครับไม่มีช่วยเลย ทั้งที่บ้านเค้ามีมากกว่าบ้านผมอีก แล้วถึงพอมาทียายผมก็จะพูดกับพี่ของแม่ว่าเนี่ยแม่ผมชอบบ่น ชอบว่า พูดไม่ดี แต่แทนที่พี่ของแม่จะเข้าใจว่าเหนื่อยดูแล กลับพูดกับยายผมว่า ใครทำอะไรก็ได้อย่างงั้น ไม่ต้องอะไรมันหรอก แค่นี้ชีวิตมันก็เป็นอย่างงี้ละ อันนี้แม่ผมบังเอิญไปได้ยิน แล้วเล่าให้ผมฟัง คือผมฟังแล้วยังงงเลย ทำไมถึงพูดแบบนี้ จะเหมือนว่าที่ชีวิตแม่ผมลำบาก เพราะพูดบ่นพูดว่าพ่อแม่หรอ ตัวเองไม่เคยมาอยู่ มาดูแล มารับรู้อะไรเลยว่าอะไรเป็นยังไง แต่มาว่าแม่ผม จนแม่ผมไม่อยากยุ่งอะไรด้วยเลย แต่พอไม่ยุ่ง พี่แม่ก็จะมาบอกว่านี่พ่อนี่แม่นะ จนบางทีแม่ผมเสียใจอยากพูดกลับใส่พี่ของตัวเองมากๆ แต่ยายก็เอาแต่เข้าข้าง แล้วมาว่าแม่ผมกลับอยู่ดี แล้วทุกคนอาจจะสงสัยว่าทำไมไม่ให้พวกเค้าไปอยู่กับพี่ของแม่ แบ่งกันไปดูแล พี่ของแม่เค้าบอกว่าบ้านไม่พร้อมครับ ทั้งที่บ้านใหญ่กว่าบ้านผมมากๆ ผมกับแม่เหนื่อยใจมากจริงๆครับ ถามว่าดูแลพวกเค้าได้ไหมคงพอไหว แต่เอาแม่ผมไปพูดไม่ดีตลอด อันนี้ไม่ไหวเลย มันทำให้เสียความรู้สึกมากครับ
ปัญหาบ้านแตก!!! ผมควรจะทำยังไงดีครับ?
เรื่องก็คือที่บ้านผมตอนนี้มีคนแก่ทั้งหมด 3 คนครับ ก็คือตา(พิการทางสมอง) ยาย และพี่ยาย ทุกคนค่อนข้างดื้อมากๆ พูดอะไรไม่ฟัง แล้วแม่ผมต้องดูแลพวกเค้าคนเดียวพร้อมกับทำมาหากินไปด้วย ลำบากมากๆ ส่วนผมมาเรียนต่างจังหวัดครับนานๆได้กลับบ้านที แต่แม่ก็จะมาระบายกับผมตลอด ซึ่งแม่ผมก็เหนื่อยมากๆ พวกเค้าไม่ฟังกันเลยครับอยากทำอะไรอยากพูดอะไรใส่แม่ผมโดยไม่คิด ทำให้แม่ผมก็จะมีบ่นมีว่าพวกเค้าบ้าง มันก็เลยทำให้พวกเค้ามองแม่ผมเป็นคนไม่ดี ว่าชอบพูดว่าพวกเค้า เอาแม่ผมไปว่ากับคนอื่น แต่สิ่งที่แม่ผมพูดไปก็เพื่อตัวพวกเค้าทั้งนั้น คือบางทีมันเหนื่อยกายไปแล้วต้องมาเหนื่อยใจตรงที่ดูแลไปพวกเค้าก็ไม่เคยเห็นแม่ผมดีเลยครับ เอาแต่พูดชมพี่ๆของแม่ผม ทั้งที่เค้าไม่เคยมาดูแลเลย ถึงมาบ้างก็เอาแต่จะรีบกลับบ้านตัวเอง ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องพูดเลยครับไม่มีช่วยเลย ทั้งที่บ้านเค้ามีมากกว่าบ้านผมอีก แล้วถึงพอมาทียายผมก็จะพูดกับพี่ของแม่ว่าเนี่ยแม่ผมชอบบ่น ชอบว่า พูดไม่ดี แต่แทนที่พี่ของแม่จะเข้าใจว่าเหนื่อยดูแล กลับพูดกับยายผมว่า ใครทำอะไรก็ได้อย่างงั้น ไม่ต้องอะไรมันหรอก แค่นี้ชีวิตมันก็เป็นอย่างงี้ละ อันนี้แม่ผมบังเอิญไปได้ยิน แล้วเล่าให้ผมฟัง คือผมฟังแล้วยังงงเลย ทำไมถึงพูดแบบนี้ จะเหมือนว่าที่ชีวิตแม่ผมลำบาก เพราะพูดบ่นพูดว่าพ่อแม่หรอ ตัวเองไม่เคยมาอยู่ มาดูแล มารับรู้อะไรเลยว่าอะไรเป็นยังไง แต่มาว่าแม่ผม จนแม่ผมไม่อยากยุ่งอะไรด้วยเลย แต่พอไม่ยุ่ง พี่แม่ก็จะมาบอกว่านี่พ่อนี่แม่นะ จนบางทีแม่ผมเสียใจอยากพูดกลับใส่พี่ของตัวเองมากๆ แต่ยายก็เอาแต่เข้าข้าง แล้วมาว่าแม่ผมกลับอยู่ดี แล้วทุกคนอาจจะสงสัยว่าทำไมไม่ให้พวกเค้าไปอยู่กับพี่ของแม่ แบ่งกันไปดูแล พี่ของแม่เค้าบอกว่าบ้านไม่พร้อมครับ ทั้งที่บ้านใหญ่กว่าบ้านผมมากๆ ผมกับแม่เหนื่อยใจมากจริงๆครับ ถามว่าดูแลพวกเค้าได้ไหมคงพอไหว แต่เอาแม่ผมไปพูดไม่ดีตลอด อันนี้ไม่ไหวเลย มันทำให้เสียความรู้สึกมากครับ