ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ตอนนี้เราอายุ16 อีกสองปีเราก็จะขึ้นมหาลัยแล้วเรานับวันรอวันนันทุกวัน เพราะเราอยากออกจากบ้านนี้ไม่อยากอยู่กับยาย พ่อกับแม่เราแยกทางกันตอนเราอยู่ป.6แต่ตั้งแต่เราจำความได้เราก็เห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันตลอด ตอนนี้แม่เราไปมีสามีใหม่แล้ว ส่วนเราอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็ก เพราะอยู่กับพ่อแม่ก็เห็นแต่พวกเขาทะเลาะกัน แต่ยายเป็นคนขี้บ่น ชอบด่า แล้วก็หัวโบราณเอามากๆ เวลายายด่าจะใช้แต่ถ้อยคำที่มันรุนแรง เอาแต่ด่าๆ เราต้องทำตามที่ยายบอกทุกอย่าง เราไม่สามารถที่จะขัดคำสั่งยายได้เลย ถึงแม้สิ่งนั่นเราจะไม่อยากทำก็ตาม แค่คิดว่าไม่อยากทำสิ่งนั้นเลยมันก็รู้สึกเศร้าแล้วค่ะ เพราะยังไงก็ต้องทำอยู่ดี ไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือกอะไรเลย เราทำอะไรไม่เคยถูกใจยายสักอย่างเลยค่ะจะผิดไปหมดทุกเรื่อง ต่อให้เรีองนั้นเราไม่ผิดเราไม่ได้ทำยายก็บอกเราทำ แล้วยายยังชอบมายุ่งกับชีวิตเรามากเลยค่ะ ห้องถ้าไม่อยู่ยายก็จะเข้ามา เราเป็นคนที่ชอบสะสมของ พอยายเข้ามาเห็นห้องมันรกยายก็จะเอาไปทิ้ง อันนี้เราเสียใจมากแล้วก็ไม่ชอบสุดๆ ไม่เข้าใจเลยว่ายายจะมายุ่งกับของของเราทำไม ยายเห็นเรามีความสุขไม่ได้เลยค่ะ เห็นเราบ่นว่าเหนื่อยไม่ได้เลย เวลาปวดท้องหรือปวดหัว ยายก็บอกว่าเราโกหก บอกว่าเด็กแค่นี้จะมาปวดอะไร ยายก็จะด่าอย่างเดียว บางทีเรากลับมาจากโรงเรียนเราก็เหนื่อย เพราะไปโรงเรียนเราก็ตัองทำกิจกรรรม ไหนสังคม คุณครู ในโรงเรียนที่เราตัองเจออีก พอกลับมาบ้านก็มาฟังยายด่ายายบ่นทุกวัน เราเคยคิดนะคะว่าถ้าเราไม่มียายเราจะมีความสุขแค่ไหน
ยายไม่เคยรับรู้ถึงความทุกข์ใจของเราเลยว่าเรารู้สึกแย่แค่ไหน เวลาได้ยินเสียงยายด่าทีไร เราร้องไห้ตลอดเลยค่ะ รู้สึกอยากตา3 ไปเลย เราควรจัดการความรู้สึกของตัวเองยังไงดีคะ หรือ เราความทำยังไง เราเหนีอย
ขอบคุณที่อ่านนะคะ
เกลียดยายตัวเองผิดไหม
ยายไม่เคยรับรู้ถึงความทุกข์ใจของเราเลยว่าเรารู้สึกแย่แค่ไหน เวลาได้ยินเสียงยายด่าทีไร เราร้องไห้ตลอดเลยค่ะ รู้สึกอยากตา3 ไปเลย เราควรจัดการความรู้สึกของตัวเองยังไงดีคะ หรือ เราความทำยังไง เราเหนีอย
ขอบคุณที่อ่านนะคะ