บทกลอน: ธรรมชาติ นอกใน

ยามราตรี นั่งดูจันทร์ แจ่มนวลสวย
รายล้อมด้วย ดวงดาว พร่างพราวใส
ระยิบยับ ประดับฟ้า พาสุขใจ
แว่วเรไร หรีดหริ่ง มาช่างน่าฟัง

สายลมอ่อน ผ่านพัด สัมผัสผิว
ใบไม้ปลิว ได้ยล ดั่งมนต์ขลัง
ให้ผ่อนคลาย สบายใจ ได้พลัง
เรื่องหนหลัง เรื่องภายหน้า ค่อยว่ากัน


ย้อนดูลม ออกเข้า เคล้านาสิก
เหมือนดั่ง พลิกกลับ ตาลปัตรหัน
จิตมาเฝ้า ลมหายใจ เหมือนไร้จันทร์
เสียงอื่นนั้น รอบกาย เหมือนหายไป

จิตสงบ ลมหายใจ เหมือนหายขาด
ธรรมชาติ นอกในตน พ้นวิสัย
ธรรมะท่าน จึงว่าไว้ อจินไตย
เชื่อมั่นใน ภาวนา อย่าละเลย