ก่อนอื่นเลยกระทู้นี้เป็นครั้งแรกของผม หากผิดพลาดต้องขออภัย
คุณเคยรู้สึกโดดเดี่ยวไหม ทั้งๆที่คุณก็มีผู้คนมากมายรอบตัว แต่วันหนึ่งคุณเกิดทุกข์ เศร้า ต่างๆนานา แต่คุณไม่รู้จะทักข้อความหาใครหรือระบายกับใคร เข้าเรื่องเลยละกัน ผมเเด็กหนุ่มอายุ 20 ย่าง 21 ผมไม่มีเวลาใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไปควรจะเป็น
ผมมีความคิดอยากตายอยู่ในหัวเสมอ ผมจึงไล่หาอ่านกระทู้ หรือนั่งดูบุคคลที่ก่อนจะ ฆตต มานั่งเล่าความรู้สึก ความรู้สึกตอนนี้ของผม ผมไม่ตื่นเต้นกับสิ่งใดเลย จากที่เคยติดเกมตอนนี้ผมกลายเป็นคนเล่นเกมไม่เป็น ผมไม่สามารถทำสิ่งที่ผมเคยชอบได้
ผมปิดกลั้นตัวเอง เมื่อถึงเวลา ผมจะอยู่ในห้องและไม่อยากพบเจอใครๆเลย ถึงเวลานอนก็นอน และตื่นขึ้นมาไปทำงานเช้า และก็วนลูปแบบนี้เรื่อยไป ความคิดของผมที่กล่าวไปข้างต้นนั้นจึงแว็บขึ้นมา เรามีชีวิตไปเพื่ออะไร เพื่อใคร บลาๆๆๆๆ
บางครั้ง ผมสุขก็สุขมากๆเลย บางทีที่โกรธผมก็โกรธถึงขั้นที่สุด ผมค่อนข้างสับสนตัวเองครับ แม้แต่เพศสภาพที่ผมเป็น ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นอย่างไรในเรื่องความรัก ผมไม่เคยประสบความสำเร็จเลยครับ ผมรู้สึกล้มเหลวกับชีวิตมาก ในหน้าที่การงานผมคาดหวังกับตัวเองมากเกินไป
หากการระบายในครั้งนี้ทำให้ข้าพเจ้าสบายใจได้ และผู้อ่านได้อ่านจนจบอยากจะบอกว่า ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ
เรามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร
คุณเคยรู้สึกโดดเดี่ยวไหม ทั้งๆที่คุณก็มีผู้คนมากมายรอบตัว แต่วันหนึ่งคุณเกิดทุกข์ เศร้า ต่างๆนานา แต่คุณไม่รู้จะทักข้อความหาใครหรือระบายกับใคร เข้าเรื่องเลยละกัน ผมเเด็กหนุ่มอายุ 20 ย่าง 21 ผมไม่มีเวลาใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไปควรจะเป็น
ผมมีความคิดอยากตายอยู่ในหัวเสมอ ผมจึงไล่หาอ่านกระทู้ หรือนั่งดูบุคคลที่ก่อนจะ ฆตต มานั่งเล่าความรู้สึก ความรู้สึกตอนนี้ของผม ผมไม่ตื่นเต้นกับสิ่งใดเลย จากที่เคยติดเกมตอนนี้ผมกลายเป็นคนเล่นเกมไม่เป็น ผมไม่สามารถทำสิ่งที่ผมเคยชอบได้
ผมปิดกลั้นตัวเอง เมื่อถึงเวลา ผมจะอยู่ในห้องและไม่อยากพบเจอใครๆเลย ถึงเวลานอนก็นอน และตื่นขึ้นมาไปทำงานเช้า และก็วนลูปแบบนี้เรื่อยไป ความคิดของผมที่กล่าวไปข้างต้นนั้นจึงแว็บขึ้นมา เรามีชีวิตไปเพื่ออะไร เพื่อใคร บลาๆๆๆๆ
บางครั้ง ผมสุขก็สุขมากๆเลย บางทีที่โกรธผมก็โกรธถึงขั้นที่สุด ผมค่อนข้างสับสนตัวเองครับ แม้แต่เพศสภาพที่ผมเป็น ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นอย่างไรในเรื่องความรัก ผมไม่เคยประสบความสำเร็จเลยครับ ผมรู้สึกล้มเหลวกับชีวิตมาก ในหน้าที่การงานผมคาดหวังกับตัวเองมากเกินไป
หากการระบายในครั้งนี้ทำให้ข้าพเจ้าสบายใจได้ และผู้อ่านได้อ่านจนจบอยากจะบอกว่า ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ