แปลกดีที่ยังมีคนเห็นดีเห็นงามกับการเอาสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นในอนาคต มาตัดสินลงโทษประหาร

ด้วยความเคารพในการใช้ดุลยพินิจ

แต่บทลงโทษนี่ซิ มันถูกต้องถูกหลักจริงหรือ มันเป็นสัดเป็นส่วนกับการกระทำจริงหรือ จริงอยู่ว่ามีอำนาจในการพิจารณาลงโทษสถานใด เท่าไหร่ก็ได้

สมมุติว่ามีญาติของคู่อริเห็นชายคนหนึ่งทะเลาะกับคู่อริ แล้วไปซื้อมีดมาลับจนคมกริบ และก็ไปเตร็ดเตร่แถวบ้านคู่อริว่า อยู่หลายวัน จึงไปฟ้องศาลว่า ชายคนนี้กำลังวางแผนฆ่าคู่อริ ศาลวินิจฉัยว่าชายคนนี้ใช้เสรีภาพ(เพราะมีสิทธิลับมืดไม่ผิด ไปเตร็ดเตร่แถวบ้านคู่อริไม่ผิด) กระทำการเพื่อที่จะฆ่าคู่อริ เพราะนำการลับมีดมารวมกับการเตร็ดเตร่แถวบ่านว่า เป็นการเตรียมอาวุธและไปดูลาดเลาเพื่อที่จะฆ่าคู่อริ จึงสั่งห้ามคู่อริกระทำการลับมีดและเข้าใกล้บ้านคู่อริ  คู่อริก็ทำตาม

ต่อมามีผู้มาร้องศาลว่าควรจะลงโทษเอาผิด เพราะมีการกระทำผิด ในฐานที่จะฆ่าคู่อริ ศาลพิจารณาจากการวินิจฉัยคราวที่แล้ว มีความเห็นว่าชายคนนี้กระทำการที่จะฆ่าคู่อริ เป็นปฏิปักษ์ต่อความสงบสุข ให้ลงโทษตามความผิดฆ่าคนตาย

หากเป็นเช่นนี้แล้ว คงอยู่กันอย่างยากลำบากเป็นแน่แท้ หากการพิจารณาเอาสิ่งที่ยังไม่เกิดในอนาคตมาลงโทษอย่างรุนแรงเสมือนได้เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมาแล้ว