การเมืองไทยขณะนี้ อยู่ในระหว่างการเปิดสมัยประชุมสภาผู้แทนราษฎร โดยมีญัตติสำคัญที่เข้าสู่การพิจารณา ๒ ญัตติด้วยกัน ญัตติแรกคือพระราชบัญญัติ สถานบันเทิงครบวงจร ที่ผ่านความเห็นชอบของคณะรัฐมนตรีแล้ว และนำเสนอให้สภาพิจารณา แต่เนื่องจากกระแสต่อต้านของภาคประชาชน นักวิชาการ ตลอดจนผู้นำศาสนาในหลายศาสนา ทำให้ต้องมีการขอถอนร่างกฎหมายฉบับนี้ออกไปก่อนตามที่สภาได้ลงมติ แต่ทั้งนี้ไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันว่าญัตติดังกล่าว จะไม่ถูกนำเสนอเข้าสู่การพิจารณาของสภาอีกในอนาคต
แต่มีอีกญัตติหนึ่งซึ่งถือว่าสำคัญมาก คือร่างพระราชบัญญัตินิรโทษกรรม ซึ่งมีพรรคการเมืองและคณะบุคคลนำเสนอจำนวน ๕ ร่าง ให้สภาได้พิจารณาเห็นชอบในวาระแรก
เนื้อหาสาระของร่างที่นำเสนอนั้นแบ่งได้ออกเป็น ๒ กลุ่มใหญ่ กลุ่มแรกเสนอให้นิรโทษกรรมผู้ที่กระทำผิดคดีอาญาที่เกิดจากความเห็นต่างทางด้านการเมือง ย้อนหลังไปถึง ๒๐ ปี ร่วมกับความผิดจากการทุจริตฉ้อราษฎร์บังหลวง และความผิดตามกฎหมายอาญามาตรา ๑๑๒ ...
...หากคนทุกคนอยู่ภายใต้กฎหมาย และไม่กระทำผิดใดๆ ก็ไม่มีใครสามารถจะลงโทษได้ แต่เมื่อกระทำผิดก็หาว่าถูกกลั่นแกล้ง และกล่าวหา กระบวนการของภาครัฐว่าใช้นิติสงคราม คือใช้กฎหมายมาจัดการกับประชาชน ซึ่งแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงการเอาความคิดและความเห็นของตัวเองและหมู่คณะเป็นที่ตั้ง ไม่ยอมรับว่าเป็นการกระทำผิดกฎหมายที่ล่วงเกินต่อผู้อื่น ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง
ชาติจะอยู่ได้และสังคมจะอยู่ได้ คนที่อยู่ในสังคมต้องเคารพกฎหมายที่มีอยู่ในขณะนั้น เมื่อทำผิดกฎหมายจึงไม่อาจจะอ้างได้ว่ากฎหมายที่มีอยู่เป็นสิ่งที่ไม่ดี ไม่ก่อให้เกิดความเป็นธรรม จนมีความพยายามที่จะแก้กฎหมาย เป็นความคิดที่ผิดอย่างสิ้นเชิง จึงหวังว่าสภาจะลงมติไม่เห็นชอบร่างพ.ร.บ.นิรโทษกรรมทั้งในส่วนทุจริตฉ้อราษฎร์บังหลวง และการกระทำผิดตามกฎหมายอาญามาตรา ๑๑๒
ปิยะ เนตรวิเชียร
นิรโทษกรรมทำเพื่อใคร คอลัมน์การเมือง
...หากคนทุกคนอยู่ภายใต้กฎหมาย และไม่กระทำผิดใดๆ ก็ไม่มีใครสามารถจะลงโทษได้ แต่เมื่อกระทำผิดก็หาว่าถูกกลั่นแกล้ง และกล่าวหา กระบวนการของภาครัฐว่าใช้นิติสงคราม คือใช้กฎหมายมาจัดการกับประชาชน ซึ่งแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงการเอาความคิดและความเห็นของตัวเองและหมู่คณะเป็นที่ตั้ง ไม่ยอมรับว่าเป็นการกระทำผิดกฎหมายที่ล่วงเกินต่อผู้อื่น ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง