สลัดจนไม่รู้จะสลัดยังไงแล้วครับ
สลัดนับรอบไม่ถ้วน
พอถึงจุดนึง สมาธิก็ตก พอตกปึ๊บ
ยังไม่ทันจะอะไร ก็มีวงแหวนมาคอบ พรึบ
ก็ยังไม่ไปไหน

ผมคงต้องยอมจำนน ให้ กับ สัจจะที่ตั้งไว้แล้วจริงๆ

เดือนหน้าจะได้ไปเจอผู้ที่สามารถไขทุกอย่างได้แล้ว
แต่ใจมันก็ร้อนรุ่ม มันอยากจะสงบ
แต่อะไรก็ดับไม่ได้
ถ้าไม่ใช่ผู้ที่ตรงโองการกว่าบัญชา
ไปหาความสงบที่ใดจากใครก็ตาม
ก็จะผลิกกลับเป็นศัตรูชาวบ้านเขาทุกรอบ


มันมาตันที่ พหุสัจจ ตลอด
พอถึงตรงนี้ขยับต่อไป
ก็พลิกเป็นเรื่องของสัจจะบารมีที่พร่องทันที
จิตก็วนเวียน กับการหาทางทำโพธิญาณให้สำเร็จ
เพื่อวันที่ทุกอย่างสมบูรณ์
ท่านจะเสด็จลงมาทำ โลกให้แจ้ง

ก็ประมาณนี้แหละครับ
บ่นให้ฟังเฉยๆ

พอยิ่งจะได้เจอครูบาอาจารย์ใจมันก็ร้อนรุ่ม
อยากจะโดนทุบกระบาน สักที
จัดให้สักดอก อยากหัวแตก
คริๆ