ปัญหามันอยู่ที่เราหรือป่าวคะ :(

เรารู้สึกนอยมากเวลาที่คนในครอบครัวแสดงอารมณ์หรือท่าทางไม่พอใจกับเรา เราไม่รู้เลยว่าทำอะไรผิดให้รึป่าว คนในครอบครัวของเรามักจะทำเป็นว่าเราเป็นอากาศ ไม่มีตัวตน อาจจะเป็นเพราะเรารึป่าว เพราะว่าเราชอบที่จะอยู่ในห้องของเราตลอดเวลา (สำหรับเราในห้องคือเซฟโซน) เวลาเรารู้สึกอยากจะไปอยู่นอกห้อง ทุกคนก็ไม่สนใจ เราชวนพวกเขาคุยสักเท่าไหร่ก็ เมินกัน ทำเป็นไม่ได้ยิน เราก็ยิ้มแก้เขินไปไป แต่ในใจเรามันนอยมาก แต่ก็ไม่ได้รู้สึกถึงขนาดเก็บไปคิดน้อยใจอะไร มันเป็นแบบนั้นตลอด เราพยายามยิ้ม หรือไม่แสดงอาการที่บ่งบอกว่าเรานอย บ้างครั้งเราก็ไม่ไหวถึงขั้น ทำตัววีนตลอด ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองสำคัญตัวมาก จากเหตุการณ์เหล่านั้น มันสะสมทำให้เราถึงขั้นเก็บมาคิดมากจนเกินไป รู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวปัญหาของคอบครัว รู้สึกว่านอยสุดๆ โทษนั้นโทษนี้ให้ตัวเอง ทุกอย่างมันผิดตั้งแต่เป็นเรา จนบางทีก็ร้องไห้ทุกวัน (เราร้องไห้บ่อยมาก นับครั้งไม่ถ้วน) เราพยายามเข้าใจและสัญญากับตัวเองหลายครั้งแล้วว่าจะไม่ร้อง แต่สุดท้ายก็ร้องอยู่ดี เวลามีคนเข้ามาในขณะที่เราโทษตัวเองร้องไห้ เรามักจะร้อนตัวถามว่า มีอะไรรึป่าว ทำเป็นว่าตัวเองไม่ได้ร้องไห้ (ที่ทำแบบนั้นก็เพราะว่าเราไม่อยากให้คนในครอบครัวเห็นด้านที่อ่อนแอของเรา) เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นคน2บุคลิก เวลาอยู่ที่โรงเรียนเราทำตัวเป็นอีกคนเลย เวลาเข้าสังคม แต่อีกด้านของเรามันมักจะแย่จนไม่ไหวบางครั้งก็อยากร้องไห้แต่เราทำไม่ได้ บางครั้งก็ไม่ไหวอยู่ดีๆก็ร้องเลยย #เราอาจจะพิมไม่รู้เรื่องนะ เพื่อนชอบบอกว่าเราเอ๋อ เราก็คิดว่างั้นแหละ #แค่ส่วนหนึ่งนะคะ ยังมีอีกเยอะแต่เราขี้เกียดพิม 😔