สวัสดีค่ะ หนูยังอยู่ในช่วงวัยรุ่น มีปัญหาสุขภาพ ที่ทำให้เรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง ปัญหานี้เป็นมา 1 ปีแล้วค่ะ อาการที่เริ่มแรกคือ นอนเท่าไหร่กก็ง่วง
ไม่ว่าหนูจะนอนเร็วเท่าไหร่ เยอะแค่ไหนก็ยังง่วง จริงๆเป็นคนนอนหลับยากมาก อันนี้เป็นปัญหาที่ทำให้เรียนไม่รู้เรื่อง เพราะหนูง่วงมาก และะเป็นงงการง่วงที่ค่อนข้างรุนแรง คือ พอง่วงแล้ววไม่มีสติเลยค่ะ ทรมานด้วย เป็นอาการเพลียด้วย งงมากทั้งที่คนอื่นนอนแค่6 ชั่งโมงก็เพียงพอ อาการต่อมา พึ่งมาเป็น ประมาน 6-7 เดือนหลัง/ปี คืออาการใจสั่น ตาลาย เป็นประมาณอาทิตย์ 1 ครั้ง( ไม่ค่อยบ่อยค่ะ ไม่ค่อยรุนแรงมาก)
จนกระทั่ง เปิดเทอมมา หนูรู้สึกว่าตัวเองนอนหลับยากขึ้น นอนไม่ค่อยพอ เลยไปหาหมอเพราะอยากจะเรียนรู้เรื่อง หนูเล่าอาการทั้งหมดให้หมอฟัง คือด้านบนนะคะ หมอก็รับฟัง (หลักๆที่เล่าให้หมอฟังคือ เรื่องการนอนมากกว่า) หมอก็ให้ยามา เป็นยา คลายกังวล กินตอนกล่งคืน และยาสมาธิสั้น กินตอนกลางววันตั้งแต่ได้ยามา คือดีมากเลยค่ะ หลับง่ายขึ้น ไม่ง่วงตอนกลางวัน แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ อาการใจสั่นหนักขึ้น รู้สึกว่าเป็นทุกวันเลยค่ะ อาการคือ ตอนแรกกใจสั่น ต่อมาคือ หายใจไม่ออก ปวดหัว ตาลาย ทรมาน มากเลยค่ะ แล้วก็เป็นง่ายมาก หนูเลยไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะตัวหนูเอง หรือ ยา เลยไปหาหมอ ตามที่นัด บอกหมอทุกอย่างที่เป็น หมอก็ไม่ได้ตกใจอะไร แล้ววบอกว่า เป็นอาการแพนิคหนูไม่ค่อยเชื่อเลยค่ะ เพราะอาการที่หนูเป็นมัน หนักกว่านั้น หมอบอกว่ายาที่ให้ไป รักษาอาการแพพนิคให้ดีขึ้นด้วย หนูก็ไม่ได้อะไร ถึงแม้จะไม่เชื่อเลยก้ตาม และะยังคงเป็นอยู่แบบบนั้นเรื่อยๆ หนูเริ่มสังเกตุตัวเอง วว่าตอนที่หนูตื่นเต้น เสียใจ มันจะเป็น (อันนี้ไม่ได้สำคัญอะไร) แต่ตอนที่หนูดูหนัง ตื่นเต้น จริงๆเป็นคนชอบดูหนัง ระทึกขวัญ มาโดยตลอด แต่พอมาดูช่วงนี้ รู้สึกได้ว่าตัวเองมีอาการตื่นตระนก ใจสั่น ตาลาย ตอนดู ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เป็น หนูเครียดมากเลยค่ะ หนูแก้ปัญหานี้ไม่ได้ เพราะมันทำให้หนูไม่สามารถเรียนรู้เรื่อง หนูบอกคุณแม่หนูทุกอย่าง ว่าอาการนี้มันทรมาน แต่แม่ก็ไม่ได้กังวลอะไรเลย ไม่ได้พยายามช่วยแก้ปัญหา แล้ววยังบอกว่า มันเป็นเรื่องปกติ
หนูมาสังเกตดูอีกครั้งว่า พอไม่กินยาคลายกังวล นอนหลับยากเหมือนเดิม ไม่กินยาสมาธิสั้น ง่วงตอนกลางวัน(หนูไม่ได้เป็นสมาธิสั้นนะคะ แค่ยามันช่วยให้ตื่น)
ใส่โค้ด
อาการใจสั่นที่บ่อยมาก ตามมาด้วยอาการหายใจไม่ออก รบกวนช่วยด้วยนะคะ แก้ปัญหานี้ไม่ได้จริงๆ
ไม่ว่าหนูจะนอนเร็วเท่าไหร่ เยอะแค่ไหนก็ยังง่วง จริงๆเป็นคนนอนหลับยากมาก อันนี้เป็นปัญหาที่ทำให้เรียนไม่รู้เรื่อง เพราะหนูง่วงมาก และะเป็นงงการง่วงที่ค่อนข้างรุนแรง คือ พอง่วงแล้ววไม่มีสติเลยค่ะ ทรมานด้วย เป็นอาการเพลียด้วย งงมากทั้งที่คนอื่นนอนแค่6 ชั่งโมงก็เพียงพอ อาการต่อมา พึ่งมาเป็น ประมาน 6-7 เดือนหลัง/ปี คืออาการใจสั่น ตาลาย เป็นประมาณอาทิตย์ 1 ครั้ง( ไม่ค่อยบ่อยค่ะ ไม่ค่อยรุนแรงมาก)
จนกระทั่ง เปิดเทอมมา หนูรู้สึกว่าตัวเองนอนหลับยากขึ้น นอนไม่ค่อยพอ เลยไปหาหมอเพราะอยากจะเรียนรู้เรื่อง หนูเล่าอาการทั้งหมดให้หมอฟัง คือด้านบนนะคะ หมอก็รับฟัง (หลักๆที่เล่าให้หมอฟังคือ เรื่องการนอนมากกว่า) หมอก็ให้ยามา เป็นยา คลายกังวล กินตอนกล่งคืน และยาสมาธิสั้น กินตอนกลางววันตั้งแต่ได้ยามา คือดีมากเลยค่ะ หลับง่ายขึ้น ไม่ง่วงตอนกลางวัน แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ อาการใจสั่นหนักขึ้น รู้สึกว่าเป็นทุกวันเลยค่ะ อาการคือ ตอนแรกกใจสั่น ต่อมาคือ หายใจไม่ออก ปวดหัว ตาลาย ทรมาน มากเลยค่ะ แล้วก็เป็นง่ายมาก หนูเลยไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะตัวหนูเอง หรือ ยา เลยไปหาหมอ ตามที่นัด บอกหมอทุกอย่างที่เป็น หมอก็ไม่ได้ตกใจอะไร แล้ววบอกว่า เป็นอาการแพนิคหนูไม่ค่อยเชื่อเลยค่ะ เพราะอาการที่หนูเป็นมัน หนักกว่านั้น หมอบอกว่ายาที่ให้ไป รักษาอาการแพพนิคให้ดีขึ้นด้วย หนูก็ไม่ได้อะไร ถึงแม้จะไม่เชื่อเลยก้ตาม และะยังคงเป็นอยู่แบบบนั้นเรื่อยๆ หนูเริ่มสังเกตุตัวเอง วว่าตอนที่หนูตื่นเต้น เสียใจ มันจะเป็น (อันนี้ไม่ได้สำคัญอะไร) แต่ตอนที่หนูดูหนัง ตื่นเต้น จริงๆเป็นคนชอบดูหนัง ระทึกขวัญ มาโดยตลอด แต่พอมาดูช่วงนี้ รู้สึกได้ว่าตัวเองมีอาการตื่นตระนก ใจสั่น ตาลาย ตอนดู ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เป็น หนูเครียดมากเลยค่ะ หนูแก้ปัญหานี้ไม่ได้ เพราะมันทำให้หนูไม่สามารถเรียนรู้เรื่อง หนูบอกคุณแม่หนูทุกอย่าง ว่าอาการนี้มันทรมาน แต่แม่ก็ไม่ได้กังวลอะไรเลย ไม่ได้พยายามช่วยแก้ปัญหา แล้ววยังบอกว่า มันเป็นเรื่องปกติ
หนูมาสังเกตดูอีกครั้งว่า พอไม่กินยาคลายกังวล นอนหลับยากเหมือนเดิม ไม่กินยาสมาธิสั้น ง่วงตอนกลางวัน(หนูไม่ได้เป็นสมาธิสั้นนะคะ แค่ยามันช่วยให้ตื่น)