เราเกลียดแม่ตัวเองขึ้นเรื่อยๆ ในวันที่เราเป็นแม่มีลูกเป็นของตัวเอง เราผิดมากมั้ยคะ

ขอเล่าไปถึงภูมิหลังก่อนนะคะ เราเป็นเด็กที่โตมากับความรุนแรงค่ะ ทุกครั้งถ้าเราเถียงแม่ เราจะโดนตบหน้าทันที ขอยกตัวอย่างคือ ตอนเด็กๆเขาเป็นคนถักผมให้เราไปโรงเรียนทุกวัน วันหนึ่งเราบอกเขาว่าทรงนี้มันผิดกฎโรงเรียน เราเคยโดนครูฝ่ายปกครองว่ามาแล้ว ช่วยเปลี่ยนกลับไปถักอีกทรงให้ได้มั้ย เขาตอบเรากลับมา ก็เขาจะทักแบบนี้ มีปัญหาอะไร มีปัญหามากก็ให้ครูฝ่ายปกครองมาคุยกับเขานี่ เราตอบเขาว่า ก็มันผิดกฎแล้วคนที่โดนดุคือหนูไง ทันใดนั้นเขาก็อารมณ์ขึ้นทันที พูดว่าอย่ามาเถียงเขานะ อยากโดนตบจนเลือดกลบปากหรอ เราดันตอบเขากลับว่าก็หนูอธิบายแม่ก็หาว่าเถียง หลังจากนั้นเราก็โดนตบเลยค่ะ หรืออย่างเช่นตอนเด็กๆถ้าเขามาปลุกเราให้ตื่นไปโรงเรียนแล้วเรางอแง เขาก็จะเอาไม้มาฟาดจนแดงทุกครั้ง มีครั้งนึงตอนเราอยู่ม.ปลาย เขาพูดว่า คลอดมาเจ็บแทบตาย สุดท้ายมานั่งเถียงแม่ สุดท้ายเราตอบกลับว่า เราไม่ได้เป็นคนขอเกิดมามั้ย ถ้าไม่อยากมีเราทำไมแม่ไม่ป้องกันแต่แรกละ คือเราเป็นลูกหลงค่ะ เราห่างกับพี่สาว9ปี พ่อแม่เราตั้งใจมีลูกคนเดียวตั้งแต่แรก แต่เราดันบังเอิญเกิดมา เรามักโดนคำพูดแบบนี้ใส่ทุกครั้ง ว่าถ้าเราไม่เกิดมา แม่สบายไปแล้ว เกิดมาทำไมก็ไม่รู้ ฐานะทางบ้านเราค่อนข้างโอเคค่ะ คุณพ่อทำงานคนเดียว มีรายได้ประมาณ2-3แสนบาทต่อเดือน ส่วนแม่ไม่ได้ทำงานค่ะ เรากับพี่สาวรักพ่อมาก และพ่อก็รู้ค่ะว่าพวกเรารักแต่พ่อ ไม่รักแม่ จนพยายามพูดว่าเกลียดแม่ทำอะไรจะไม่เจริญนะ แต่เขาไม่เคยรับรู้ปัญหาภายในบ้านระหว่างแม่ลูกเลยค่ะ วันๆเขาทำแต่งาน ส่วนเหตุผลที่เรากับพี่รักพ่อมากๆ เพราะเรารู้สึกว่าเขาทำงานหนักเพื่อพวกเรา เขาไม่เคยตีพวกเรา เราสามารถคุยด้วยเหตุผลกับเขาได้ทุกเรื่อง ทุกครั้งเวลาที่พ่อซื้อของให้เรากับพี่ แม่เราจะไม่พอใจทุกครั้งค่ะ จะตามแซะตามพูดกระแทก พ่อเราจะพูดทุกครั้งว่าก็เขามีลูกแค่นี้ เขาซื้อให้ลูกผิดอะไร สุดท้ายเขาก็ต้องซื้อให้แม่ด้วยถึงจะจบปัญหาได้ พ่อเราให้เงินแม่ใช้ทุกเดือนนะคะ เดือนละประมาณ5หมื่น ไม่รวมบัตรเครดิตที่ถ้ารูดเท่าไหร่ เขาก็จะจ่ายให้หมดอยู่ดี ตอนม.ต้นเราเคยสอบภาษาไทยได้คะแนนไม่ดี ไม่ตกนะคะ แต่คะแนนไม่สูง เขาด่าเรากลางห้างว่าทำไมโง่ขนาดนี้ แค่วิชาภาษาไทยง่ายๆ แต่วิชานั้นคือภาษาไทยแต่งกลอนค่ะ ในขณะที่ตอนที่พ่อเรารู้ว่าคะแนนภาษาไทยเราไม่ดี เขาพูดว่า ไม่เป็นไรเลย ตอนสมัยพ่อเรียนพ่อก็คะแนนไม่ดี ตอนอนุบาลเราเคยบ่นกับเขาว่ามีตุ่มในปากเยอะมากเลย เขาบอกไม่เป็นไรหรอก ประสาทไปเอง สุดท้ายเราเป็นมือเท้าปากเปื่อย โรงเรียนต้องโทรตามผู้ปกครองมารับกลับบ้าน ตอนมัธยมเราบ่นปวดท้องกับเขา โดยอธิบายว่าปวดมาก ปวดแบบกดแล้วปวด ขยับตัวก็ปวด เขาตอบว่าไม่เป็นไรหรอก ก็ปวดอย่างงี้ประจำ บ่นอะไรนักหนา สุดท้ายเราก็ไปพูดอาการให้พ่อฟัง เหมือนที่พูดให้แม่ฟัง สุดท้ายพ่อเราคีย์กูเกิ้ลแล้วคิดว่าเราน่าจะเป็นไส้ติ่ง เลยบอกให้แม่ลองพาเราไปหาหมอ สุดท้ายเราเป็นจริงๆค่ะ แล้วต้องผ่าตัดวันนั้นเลย พี่สาวเราเคยบ่นว่าเจ็บตากับแม่ แม่ตอบว่าเป็นปกติ สุดท้ายพี่เป็นหนองในตาต้องกรีดออก สุดท้ายพ่อบอกว่า เวลาเป็นอะไรให้มาบอกพ่อ ไม่ต้องบอกแม่แล้ว ขอตัดมาที่ปัจจุบันเลยนะคะ เราเป็นซิงเกิ้ลมัมค่ะ มีลูกแฝดเป็นผญ2คน ตั้งแต่ท้องยันปัจจุบันเรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายเองมาตลอด ฝ่ายชายไม่เคยช่วยจ่าย วันที่เราตัดสินใจเลิกกับพ่อของลูก เราโดนเขาด่าว่าไม่มีความอดทน ทำอะไรไม่คิดถึงลูก เราเป็นคนที่แย่เอง นิสัยเราไม่ดี ถึงต้องเลิกกันแบบนี้ แต่จริงๆแล้วคือเรามีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ค่ะ แม่เขาไม่ชอบเราตั้งแต่แรก เพราะตลอดระยะเวลาที่คบกัน2ปีกับลูกชายเขา ลูกเขาไม่เคยบอกที่บ้าน ไปบอกอีกทีคือตอนเราท้อง วันนั้นเราโดนเขาด่าว่าท้องมาจับลูกเขา เราเลยตัดปัญหาด้วยการพูดว่า งั้นเราจะจ่ายค่าโรงบาลเองทั้งหมด เราฝากโรงพยาบาลเอกชนค่ะ เขาก็มาพูดว่าถ้าอยากให้เขาช่วยก็ไปโรงบาลรัฐสิ้ แต่บ้านเขามีเงินนะคะ ลูกชายเรียนต่างประเทศทั้งสองคนจนจบมหาลัย เขาเคยมาพูดใส่เราว่าจะไม่ยอมให้คนแบบเรา ทำให้ลูกเขาหมดอนาคตเด็ดขาด เขาลงทุนกับลูกไปตั้งเยอะ ส่งเรียนดีๆ ในขณะที่เราก็เรียนโรงเรียนเดียวกันกับลูกเขามา มหาลัยเราก็เรียนมอรัฐ ภาคอินเตอร์ (มหาลัยกลางเมือง) แต่ก็โดนดูถูกแบบนี้ซ้ำๆ ยังไม่รวมกับการที่เขาบอกว่า ให้ไปตรวจdna ถ้าใช่หลานเขา ให้ยกให้เขาคนนึง แล้วมาแข่งกันว่าใครจะเลี้ยงได้ดีกว่า และปัญหาเราคือคนกลางไม่ปกป้อง ฟังแต่แม่ค่ะ เขาไม่เคยนับเราเป็นครอบครัว และบอกว่าเราต้องไปทำให้แม่เขาชอบเอง สุดท้ายเป็นปัญหาสะสมสู่การเลิกราค่ะ เราโดนแม่ตัวเองดูถูกว่าไม่มีทางเลี้ยงลูกเองได้หรอก แต่ทุกวันนี้เราก็ส่งลูกสองคนเข้าอนุบาลที่ละแสนกว่าบาท ส่วนปัญหาคือเรายังอยู่กับที่บ้านค่ะ ทุกครั้งเวลาอยู่บ้านเราจะโดนแม่หาเรื่องด่าหรือพูดจากระแทกทุกครั้ง ยกตัวอย่างเช่น เราเดินเอาถุงขยะไปทิ้งหน้าบ้าน เขาก็พูดขึ้นมาเลยว่า แม่มันหายหัวไปไหน ไม่รู้จักดูลูก หรือจะเป็นตอนที่เราล้างแก้วน้ำลูก ด้วยเวลาไม่ถึง1นาที เขาก็ตะโกนด่าเรามาว่าทำอะไรนักหนา แค่นี้ก็ใช้เวลานาน ทั้งๆที่แค่นาทีเดียว (ต้องบอกก่อนนะคะว่าที่พิมพ์อาจดูเป็นคำพูดธรรมดา แต่ของจริงคือทั้งน้ำเสียง วิธีพูดคือการด่าเลยค่ะ) หรือจะเป็นตอนที่เราเก็บเตียงลูก แล้วเขาไม่มอง เขาก็ด่าว่าเราหนีไปไหน ไม่รู้จักเก็บเตียงลูก ทั้งๆที่เรายืนเก็บอยู่ รวมถึงเขาด่าว่าเราควรไปพบจิตแพทย์ เพราะติดแต่โทรศัพท์ ยอมรับค่ะ ว่าเล่นโทรศัพท์ต่อหน้าเขาเยอะ เพราะเราต้องพิมพ์ระบายให้เพื่อนฟังค่ะ หลายๆครั้งสิ่งที่เราเจอมันอึดอัดจริงๆ จนเราต้องระบาย สุดท้ายวันนั้นเราระเบิดค่ะ บอกคนที่ควรไปพบจิตแพทย์คือแม่หรือเปล่า ทำลูกคนนึงต้องกินยารักษาไปแล้ว ยังจะทำให้ลูกอีกคนต้องมีปัญหาอีกหรอ ปัญหาจริงๆมันมาจากแม่หรือเปล่า เวลาที่ลูกเราอยู่กับเขา จังหวะที่เราไม่เห็นถ้าลูกเขางอแง เขาก็จะฟาดลูกเราค่ะ พ่อเราจะเป็นคนคอยห้ามและเล่าให้ฟังทุกครั้ง แถมยังชอบพูดว่า เด็กพวกนี้เลี้ยงดีๆ พูดจาดีๆใส่ไม่ได้ ต้องเลี้ยงด้วยความรุนแรง สุดท้ายเราผิดมากมั้ยคะ ที่เราเกลียดแม่ตัวเอง