อยากแชร์ไว้ให้จบทีละเรื่องไปเพราะมีเรื่องในชีวิตเยอะมาก พันทิปเหมือนบันทึกความทรงจำ
**เนื้อหาต่อไปนี้เป็น: ฉบับหลบลิขสิทธิ์ของตัวเองเพื่อปกป้องความเป็นส่วนตัว ถ้าใครที่เคยอ่านเรื่องนี้จากที่ไหนที่เป็นข้อมูลดิบ ขอความกรุณาอย่าบอกใครว่าเคยอ่านมาแล้วและยังไงต่อ ที่สำคัญขอยืนยันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริงไม่ใช่เรื่องแต่ง ขอไม่บอกวันที่ปีพ.ศ. /สถานที่/เหตุผลที่นัดเจอ/เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราโสดละกันค่ะจะได้ไม่สงสัย
ช่วงเวลาประมาณตี3 ไม่รู้อะไรดลใจ ปกติเราไม่มีทางออกไปไหนเวลานี้แต่วันนั้นเบื่อๆ ไปเจอผช.คนนึงเค้าบอกอยากเจอเราก็ไป เขาอายุประมาณ25 ปี นิสัยดีมาก สุภาพ เนื้อตัวกลิ่นมนุษย์ปกติ ตัวสะอาดสะอ้าน
แต่พอเราไปบ้านเขาบรรกาศภายในบ้านของเขา ค่อนข้างมืด มีไฟเพียงดวงเดียว ตรงหน้าห้องน้ำที่เชื่อมไปตรงครัว ทุกๆ อย่างร้างหมด ไม่มีอะไรที่เป็นของใช้ที่ใช้งานได้จริง เหมือนไม่มีใครที่อยู่มานานมาแล้วหลายปี ทุกอย่างมีฝุ่น มีขี้จิ้งจกเยอะมากในอ่างล้างหน้าก็มี ตู้เสื้อผ้าไม่มีผ้าอยู่ เพราะตู้เสื้อผ้าพังไม่มีประตู เราไม่ได้ไปถึงแล้วถามเลยแต่คุยเรื่องอื่นผ่านไปสักพักจึงถาม เราถามเค้าว่าปกติคุณอยู่ที่นี่หรอคะเค้าตอบ ครับ ผมอยู่ที่นี่มานานแล้ว
เราถามตัวเองในใจว่าทำไมถึงอยู่ตรงนั้นได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไร เราจะกลัวอันตรายถ้ามาอยู่แบบนั้น แต่เราแค่คิดในแง่ดีว่าสถานที่ไม่น่ากลัวเท่ากับการเจอคนไม่ดี เชื่อว่าคนที่เราเค้าเป็นคนดี และเค้าดีกับเรามากจริงๆในช่วงเวลานั้น แต่ในใจลึกๆก็มีความคิดบางอย่างแวบมาในหัว
ด้วยบรรกาศมันวังแวงมากๆ คิดว่าตัวเองอยู่กับใคร แต่ก็รีบสลัดความคิดนั้นทิ้ง ไปเพราะเราก็ยังสำผัสตัวเค้าเลยนะ แต่พอนึกอีกที
ตัวเขาจะค่อนข้างเย็นเหมือนคนที่เพิ่งผ่านสภาพอากาศที่เย็นข้างนอกมาเหมือนเพิ่งตากฝนมาอะไรมาแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้เอ้ะใจอะไร อุณหภูมิในร่างกายคนเราไม่เท่ากัน แต่ในห้องไม่มีแอร์หรือพัดลมเลย เราก็ถามเค้านะว่าทำไมตัวเย็นจังคะ เป็นอะไรรึป่าวคะ(ห่วงว่าเค้าไม่สบายรึป่าว) เค้าบอกว่าตัวเค้าก็เย็นแบบนี้เป็นปกติ เวลาพูดเขาจะพูดช้าๆแต่ไม่ได้ช้ามากขนาดนั้นคงเพราะเค้าน้ำเสียงอ่อนโยน
ตอนเราคุยกันเรื่องทั่วๆ เรานั่งอยู่ เค้าก็นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ผิวเค้าขาวออร่ารูปร่างสูงผอม ต่อให้อยู่ตรงมุมที่มืด ไฟที่สลัวๆ แค่ดวงเดียวกระพริบๆ เรายังพอที่จะเห็นหน้าเขาในมุมมืดๆนั้น เราก็ไม่กล้ามองจ้องหน้าเค้าในมุมมืด แค่มองด้วยสายตามองเป็นระยะๆ
และมีจังหวะเค้าขยับมาใกล้เราแล้วพูด ทำท่าจะบอกเราเรื่องนึง เค้าดูตื่นเต้นมากที่จะพูด เราก็ยิ้มถามกลับว่า มีอะไรหรอคะ
เค้าบอกเราว่าผมมีเพื่อนคนนึงเค้าหน้าเหมือนเรามากเลยนะ เราก็ อ้อ ค่ะ ยิ้มตอบ แต่ยังไม่ได้คิดอะไรมากเรื่องที่ใครหน้าเหมือนเรา
(ในใจตอนนั้นโอเค มีเรื่องคุยให้บรรกาศไม่อึมครึมละ) แล้วเราตอบว่า คนเราอาจจะมีหน้าตาคล้ายกันได้ค่ะ และยิ้ม
เขา: อืม แต่ผมมีรูปเขานะครับ และอยากให้ดู
เรา: ออ ค่ะ
เขาเปิดรูปนั้นยื่นโทรศัพท์มือถือให้เราดู เราตกใจมาก ร้องเชีย ในใจ แต่ก็เก็บอาการ อึ้งอยู่หลายนาที มองแล้วมองอีก ผู้หญิงในรูปเหมือนเรามากจริงๆด้วย หน้าเหมือนเราเป้ะ ต่างกันแค่กรอบแว่นตา และเสื้อที่ใส่ ตอนแรกเรานึกว่ารูปเรา
เรา: อืม เหมือนจริงด้วยอ่ะ และเราได้ขอให้เขาส่งรูปนี้ให้เราได้ไหม เขาก็ส่งรูปนี้ให้เรา รูปนี้ทุกวันนี้เราก็ยังเก็บไว้อยู่ เพราะมันแปลกมากจริงๆ
เขา :ผมบอกแล้วไงว่าเหมือนจริงๆขนาดตอนนี้ที่เจอตัวจริงก็เหมือน แต่เราก็ไม่ถามอะไรต่อมาก
จบเรื่องในบ้านเขา
ต่อมาช่วงเกือบตี4ตอนออกจากบ้านเขา เขาถามเราว่าหิวไหม เราบอกนิดหน่อย เขาก็บอกว่าเดี๋ยวเราไปร้านสะดวกซื้อกัน ทางที่เดินไป มีคนบางตา 2-3 คน เดินก่อนหน้าเรา และคนข้างหน้าเราเขาอยู่ห่างเรามาก ทางก็ค่อนข้างมืด มีไฟสลัวๆ เล็กน้อย
คนที่เราเห็นก่อนหน้าก็เดินผ่านไปปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และบรรกาศข้างหน้าที้รามองเห็นแต่ไกลปกติมาก ไม่มีหมา ไม่มีอะไร
แต่ จังหวะ ตอนเราเดินไปคู่กันกับเขาคนนี้ สักพักก็จะถึงตำแหน่งที่คนอื่นๆเดินผ่านไปเหมือนกัน
อยู่ดีๆไม่รู้หมามาจากไหน อยู่ดีๆ ก็หอน ใส่หน้า ยืนเรียง หอนระงม หลายตัวมาก เป็นทอดๆต้อนรับเราสองคนที่เดินผ่าน แต่คนก่อนหน้าเราที่เดินผ่านก็เดินผ่านหมาพวกนี้กลับไม่หอน เรามองหน้าสบตาเค้า ประมาณว่ารู้กันว่าได้ยินเสียงหมามันหอนนะ แล้วเขายิ้มแห้งๆ พูดกับเราว่า ผมเดินผ่านทางนี้ทีไรมันก็หอนใส่ผมแบบนี้ทุกวันแหละครับ แล้วหัวเราะหึหึในลำคอ แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรต่อค่ะ แยกย้ายกลับบ้านกันตรงนั้น
จบสำหรับเรื่องนี้ค่ะ
หลังจากนั้นมาเราไม่นัดเจอใครที่บ้านหรือสถานที่ส่วนตัวอีกเลย
นัดเจอผช.คนนึงแล้วเจอเรื่องแปลก หลอนๆ
**เนื้อหาต่อไปนี้เป็น: ฉบับหลบลิขสิทธิ์ของตัวเองเพื่อปกป้องความเป็นส่วนตัว ถ้าใครที่เคยอ่านเรื่องนี้จากที่ไหนที่เป็นข้อมูลดิบ ขอความกรุณาอย่าบอกใครว่าเคยอ่านมาแล้วและยังไงต่อ ที่สำคัญขอยืนยันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริงไม่ใช่เรื่องแต่ง ขอไม่บอกวันที่ปีพ.ศ. /สถานที่/เหตุผลที่นัดเจอ/เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราโสดละกันค่ะจะได้ไม่สงสัย
ช่วงเวลาประมาณตี3 ไม่รู้อะไรดลใจ ปกติเราไม่มีทางออกไปไหนเวลานี้แต่วันนั้นเบื่อๆ ไปเจอผช.คนนึงเค้าบอกอยากเจอเราก็ไป เขาอายุประมาณ25 ปี นิสัยดีมาก สุภาพ เนื้อตัวกลิ่นมนุษย์ปกติ ตัวสะอาดสะอ้าน
แต่พอเราไปบ้านเขาบรรกาศภายในบ้านของเขา ค่อนข้างมืด มีไฟเพียงดวงเดียว ตรงหน้าห้องน้ำที่เชื่อมไปตรงครัว ทุกๆ อย่างร้างหมด ไม่มีอะไรที่เป็นของใช้ที่ใช้งานได้จริง เหมือนไม่มีใครที่อยู่มานานมาแล้วหลายปี ทุกอย่างมีฝุ่น มีขี้จิ้งจกเยอะมากในอ่างล้างหน้าก็มี ตู้เสื้อผ้าไม่มีผ้าอยู่ เพราะตู้เสื้อผ้าพังไม่มีประตู เราไม่ได้ไปถึงแล้วถามเลยแต่คุยเรื่องอื่นผ่านไปสักพักจึงถาม เราถามเค้าว่าปกติคุณอยู่ที่นี่หรอคะเค้าตอบ ครับ ผมอยู่ที่นี่มานานแล้ว
เราถามตัวเองในใจว่าทำไมถึงอยู่ตรงนั้นได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไร เราจะกลัวอันตรายถ้ามาอยู่แบบนั้น แต่เราแค่คิดในแง่ดีว่าสถานที่ไม่น่ากลัวเท่ากับการเจอคนไม่ดี เชื่อว่าคนที่เราเค้าเป็นคนดี และเค้าดีกับเรามากจริงๆในช่วงเวลานั้น แต่ในใจลึกๆก็มีความคิดบางอย่างแวบมาในหัว
ด้วยบรรกาศมันวังแวงมากๆ คิดว่าตัวเองอยู่กับใคร แต่ก็รีบสลัดความคิดนั้นทิ้ง ไปเพราะเราก็ยังสำผัสตัวเค้าเลยนะ แต่พอนึกอีกที
ตัวเขาจะค่อนข้างเย็นเหมือนคนที่เพิ่งผ่านสภาพอากาศที่เย็นข้างนอกมาเหมือนเพิ่งตากฝนมาอะไรมาแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้เอ้ะใจอะไร อุณหภูมิในร่างกายคนเราไม่เท่ากัน แต่ในห้องไม่มีแอร์หรือพัดลมเลย เราก็ถามเค้านะว่าทำไมตัวเย็นจังคะ เป็นอะไรรึป่าวคะ(ห่วงว่าเค้าไม่สบายรึป่าว) เค้าบอกว่าตัวเค้าก็เย็นแบบนี้เป็นปกติ เวลาพูดเขาจะพูดช้าๆแต่ไม่ได้ช้ามากขนาดนั้นคงเพราะเค้าน้ำเสียงอ่อนโยน
ตอนเราคุยกันเรื่องทั่วๆ เรานั่งอยู่ เค้าก็นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ผิวเค้าขาวออร่ารูปร่างสูงผอม ต่อให้อยู่ตรงมุมที่มืด ไฟที่สลัวๆ แค่ดวงเดียวกระพริบๆ เรายังพอที่จะเห็นหน้าเขาในมุมมืดๆนั้น เราก็ไม่กล้ามองจ้องหน้าเค้าในมุมมืด แค่มองด้วยสายตามองเป็นระยะๆ
และมีจังหวะเค้าขยับมาใกล้เราแล้วพูด ทำท่าจะบอกเราเรื่องนึง เค้าดูตื่นเต้นมากที่จะพูด เราก็ยิ้มถามกลับว่า มีอะไรหรอคะ
เค้าบอกเราว่าผมมีเพื่อนคนนึงเค้าหน้าเหมือนเรามากเลยนะ เราก็ อ้อ ค่ะ ยิ้มตอบ แต่ยังไม่ได้คิดอะไรมากเรื่องที่ใครหน้าเหมือนเรา
(ในใจตอนนั้นโอเค มีเรื่องคุยให้บรรกาศไม่อึมครึมละ) แล้วเราตอบว่า คนเราอาจจะมีหน้าตาคล้ายกันได้ค่ะ และยิ้ม
เขา: อืม แต่ผมมีรูปเขานะครับ และอยากให้ดู
เรา: ออ ค่ะ
เขาเปิดรูปนั้นยื่นโทรศัพท์มือถือให้เราดู เราตกใจมาก ร้องเชีย ในใจ แต่ก็เก็บอาการ อึ้งอยู่หลายนาที มองแล้วมองอีก ผู้หญิงในรูปเหมือนเรามากจริงๆด้วย หน้าเหมือนเราเป้ะ ต่างกันแค่กรอบแว่นตา และเสื้อที่ใส่ ตอนแรกเรานึกว่ารูปเรา
เรา: อืม เหมือนจริงด้วยอ่ะ และเราได้ขอให้เขาส่งรูปนี้ให้เราได้ไหม เขาก็ส่งรูปนี้ให้เรา รูปนี้ทุกวันนี้เราก็ยังเก็บไว้อยู่ เพราะมันแปลกมากจริงๆ
เขา :ผมบอกแล้วไงว่าเหมือนจริงๆขนาดตอนนี้ที่เจอตัวจริงก็เหมือน แต่เราก็ไม่ถามอะไรต่อมาก
จบเรื่องในบ้านเขา
ต่อมาช่วงเกือบตี4ตอนออกจากบ้านเขา เขาถามเราว่าหิวไหม เราบอกนิดหน่อย เขาก็บอกว่าเดี๋ยวเราไปร้านสะดวกซื้อกัน ทางที่เดินไป มีคนบางตา 2-3 คน เดินก่อนหน้าเรา และคนข้างหน้าเราเขาอยู่ห่างเรามาก ทางก็ค่อนข้างมืด มีไฟสลัวๆ เล็กน้อย
คนที่เราเห็นก่อนหน้าก็เดินผ่านไปปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และบรรกาศข้างหน้าที้รามองเห็นแต่ไกลปกติมาก ไม่มีหมา ไม่มีอะไร
แต่ จังหวะ ตอนเราเดินไปคู่กันกับเขาคนนี้ สักพักก็จะถึงตำแหน่งที่คนอื่นๆเดินผ่านไปเหมือนกัน
อยู่ดีๆไม่รู้หมามาจากไหน อยู่ดีๆ ก็หอน ใส่หน้า ยืนเรียง หอนระงม หลายตัวมาก เป็นทอดๆต้อนรับเราสองคนที่เดินผ่าน แต่คนก่อนหน้าเราที่เดินผ่านก็เดินผ่านหมาพวกนี้กลับไม่หอน เรามองหน้าสบตาเค้า ประมาณว่ารู้กันว่าได้ยินเสียงหมามันหอนนะ แล้วเขายิ้มแห้งๆ พูดกับเราว่า ผมเดินผ่านทางนี้ทีไรมันก็หอนใส่ผมแบบนี้ทุกวันแหละครับ แล้วหัวเราะหึหึในลำคอ แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรต่อค่ะ แยกย้ายกลับบ้านกันตรงนั้น
จบสำหรับเรื่องนี้ค่ะ
หลังจากนั้นมาเราไม่นัดเจอใครที่บ้านหรือสถานที่ส่วนตัวอีกเลย