แอบรักเขามานาน

คือเราไม่กล้าสบตาใครเลย แม้แต่คนในครอบครัว น้อง พี่ เวลาพูดก็จะมองไปทางอื่น บุคลิคก็เซ่อๆมึนๆ พูดน้อย ซุ่มซ่ามอีก

เราเติบโตมาเป็นเด็กที่ค่อยข้างเงียบๆไม่กล้าจะพูดอะไรเท่าไหร่ ตอนเด็กๆไม่มีเพื่อนสนิทรเลยแต่ดีหน่อยที่เรียนดีเลยสอบเข้าม.ต้นที่หวังได้ แต่ด้วยปัญหาทางบ้านในช่วงโควิดแม่เสียรายได้เยอะทำให้ต้องย้ายไปไปเร

เศษใบไม้ เบาหวิว ปลิวเคลื่อนไหวเพียงลมไล้ แรงหน่อย ก็พลอยเหลิงว่าสามารถ อาจเอื้อ เป็นเชื้อเพลิงลอยกระเจิง กระจาย สู่สายชล"เศษไม้จม ขมขื่น สะอื้นอ้อนไหลติดขอน แอ่งหิน ดินไม่สนเศษสวะ ไม่ปลิว ขึ้นผิ

27 เดือนหน้าอายุก็ครบ 33 ปีแล้ว แต่ยังไม่เคยเจอความรักดี ๆ ในแบบหนุ่มสาว ถามว่าทำไมยังอยู่ได้ ไม่มีแฟนก็อยู่ได้นี่ เพราะเรามีครอบครัวที่อบอุ่น แต่คนเราอะนะ มันก็อยากมีแฟน ความรักในแบบวาบหวิวให้หัวใจ

เราเพิ่งท้องได้ 5 เดือนเต็ม แล้วเสียลูกไป ทำพิธีทางศาสนาให้แล้วค่ะทุกขั้นตอน  วันแรกๆ ทำใจไม่ได้เลย อารมณ์แบบขึ้นสุด ลงสุด ตอนนี้ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ว แต่ใจยังหวิวอยู่เลยค่ะ เห็นเด็กน้อย เด็กอ่อน

คุยกันแบบไม่มีสถานะ แบบลับๆ ทำงานที่เดียวกัน แม้แต่เดินผ่านกันยังไม่กล้ามองหน้า ไม่กล้าสบตา มันอึดอัดมากๆ เลย อยากออกไปจากจุดๆนี้

ปรัชญาริมทาง l EP.3 เธอเดินคนเดียวเสมอ เธอเดินผ่านฉันทุกวัน... เหมือนใครบางคนที่ลืมว่าตัวเองเคยหัวเราะยังไง กระเป๋าผ้าใบเดิม รองเท้าผ้าใบเก่า แววตา... ที่ไม่ได้เศร้า แต่ก็ไม่สดใส เธอไม่เคยพูดกับใคร

ตอนที่ 4: เสียงเคาะในเงามืด คืนวันนั้น มืดสนิทเกินกว่าปกติ ท้องฟ้าไร้แสงดาว เมฆหนาทึบปิดบังแม้กระทั่งแสงจันทร์ เสียงลมพัดผ่านใบไม้ดังกราวราวกระซิบ อิงฟ้านั่งนิ่งอยู่บนเตียงในห้องที่เงียบงัน มีเพียงแส