แอบรักเขามานาน

เดินก้มหน้างุดๆอยู่ดีๆ ไม่รู้พี่มาจากไหน ยืนจังก้าอยู่กลางทาง ตุ๊บ! โอ๊ะ! ชนซะเต็มแรง ซวนเซ จวนจะล้มอยู่แล้ว แต่พี่ก็คว้าได้ทันเวลา ตาสบตาจะเหลือเหรอ Lord.., let us มโน !! หลังจากนั้น พี่ก็หมั่นแวะมา

สวัสดีเราใช้นามสมมุติว่า Z เรื่องของเรามีอยู่ว่า เราเป็นผู้ชายที่แพ้ลมหนาวมากๆ ทุกครั้งที่เดือนตุลาคมวนมา เราจะเป็นผู้ชายที่รู้สึกหน่วง หัวใจทุกครั้งในช่วงเดือนตุลาคมถึงธันวาตลอดไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นเหม

เขาถามเราว่า “ถ้าผมมีเรื่องที่เล่าช้าหน่อย… คุณจะยังไว้ใจผมไหม?” เรายังไม่ทันตอบ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นพอดี เขามองหน้าจอแล้วหน้าชะงักไปหนึ่งวินาที วินาทีที่สั้นมาก… แต่

คือเราไม่กล้าสบตาใครเลย แม้แต่คนในครอบครัว น้อง พี่ เวลาพูดก็จะมองไปทางอื่น บุคลิคก็เซ่อๆมึนๆ พูดน้อย ซุ่มซ่ามอีก

พอเริ่มเจอปัญหาเรื่องนึงในชีวิตเยอะ มันก็เริ่มรู้สึกท้อแท้ เป็นปัญหาเดิมๆ จากตอนแรกกไม่ไม่คิดมาก จนตอนนี้เก็บมาคิดมากจนชีวิตไม่มีความสุข ทั้งที่เมื่อก่อนไม่ได้เป็นงี้ ไม่กล้าเล่าให้ใครัง เก็บไว้คนเดีย

27 เดือนหน้าอายุก็ครบ 33 ปีแล้ว แต่ยังไม่เคยเจอความรักดี ๆ ในแบบหนุ่มสาว ถามว่าทำไมยังอยู่ได้ ไม่มีแฟนก็อยู่ได้นี่ เพราะเรามีครอบครัวที่อบอุ่น แต่คนเราอะนะ มันก็อยากมีแฟน ความรักในแบบวาบหวิวให้หัวใจ

เราเพิ่งท้องได้ 5 เดือนเต็ม แล้วเสียลูกไป ทำพิธีทางศาสนาให้แล้วค่ะทุกขั้นตอน  วันแรกๆ ทำใจไม่ได้เลย อารมณ์แบบขึ้นสุด ลงสุด ตอนนี้ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ว แต่ใจยังหวิวอยู่เลยค่ะ เห็นเด็กน้อย เด็กอ่อน

หลังจากเขาพูดประโยคสุดท้าย “ผมไม่อยากให้คุณหายไปจากผมเลย… แม้แค่วันเดียว” เรานิ่งไปประมาณห้าวินาที — แต่ที่หัวใจ เต้นแรงเหมือนเบรกไม่อยู่ เขายังไม่ปล่อยมือออกจากไหล่เรา อาจเพร