กลัวจะต้องเสียพ่อกับแม่ไป ไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ดี

หนูอยู่แค่มอต้นแต่ตอนนี้พ่อก็อายุจะ60แล้วส่วนแม่หนูก็40กว่าๆ ครอบครัวหนูมีกันแค่สามคนพ่อแม่ลูก พ่อมักจะย้ำกับหนูแบบนี้บ่อยๆโดยเฉพาะเวลาทะเลาะกัน เมื่อก่อนหนูไม่ค่อยสนิทกับพ่อเรียกว่าไม่ค่อยรักเลยก้ว่าได้ พ่อหนูเป้นราชการท่านมักจะไม่ค่อยอยู่บ้านไปทำงานตจว.บ้างตปท.บ้าง ทำให้หนูอยู่แต่กับแม่ที่เป็นแม่บ้านมาตลอด4-5ปี แน่นอนว่าหนูสนิทกับแม่มากกว่าอยู่แล้ว พ่อหนูพึ่งกลับมาอยู่บ้านถาวรเมื่อ2ปีที่แล้ว ตอนแรกก็ทะเลาะกันแทบทุกวัน แต่พอนานเข้าทุกๆอย่างก็ลงตัว หนูรักพ่อกับแม่มาก ทำอะไรก็จะทำด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนกระทั่งเมื่อเดือนสิงหาปีที่แล้วประมาณ2ทุ่มหนูอยู่บ้านคนเดียว พวกท่านออกไปทำธุระ แล้วอยู่ดีๆก็มีสายจากแม่หนูโทรเข้ามา พอรับหนูได้ยินเสียงสะอื้นของแม่ แม่หนูบอกว่าคุณอาของหนูเสียแล้ว ตอนนั้นหนูช็อคมากทำอะไรไม่ถูก หนูรักคุณอามาก ท่านชอบชมหนูแถมชอบเอาน้ำหอมมาให้ ทุกวันนี้หนูก็ยังใช้อยู่ ช่วงนั้นหนูรู้สึกว่าพ่อหนูนิ่งมากอยู่ดีๆก็นิ่งไปเลย หนูคิดว่าคงเพราะท่านเสียใจ ตอนนี้หนูก็ยังไม่รู้จะรู้สึกยังไงมันแปลกๆมันไวมาก หนุยังรู้สึกว่าคุณอายังอยู่ๆเลย พอเกิดเหตูการณ์แบบนั้นขึ้นหนูที่เคยกลัวเสียพ่อกับแม่ก็ยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่ กลัววันนึงกลับบ้านมาจะไม่เจอพวกท่านแล้ว ยิ่งพ่อหนูก็อายุมากแล้วสุขภาพก็ไม่ค่อยดี แม่หนูก็เลือดจางแล้วก็เสี่ยงเป็นไทรอยด์ หนูกลัวมาก บางคืนก็เก็บไปร้องไห้ บางคืนก็ฝันว่าเสียพวกท่านไป เวลาเพื่อนแซวหนูก็โกรธมากบางทีก็ร้องไห้ หนูรักพวกท่านมาก หนูสวดมนต์เข้าวัดทีไรก็ขอให้พวกท่านอยู่กับหนูไปนานๆตลอดไปเลยก็ดี ตอนนี้หนูพยายามใช้เวลากับพวกท่านให้มากๆ ทำอาหารให้กิน กินข้าวนอกบ้านด้วยกัน เล่นเกมกระดานด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ล่าสุดหนูชวนพวกท่านไปคอนเสิร์ตด้วย แล้วพวกท่านก็ยอมไปด้วย เมื่อก่อนหนูเคยอายที่มีพ่อแม่แบบนี้ แต่ตอนนี้ไม่เลย พ่อแม่หนูเจ๋งที่สุดในโลก พวกท่านเป็นฮีโร่ของหนู ไปๆมาๆก็วนกลับมาที่เดิม หนูกลัวที่จะเสียพวกท่านไป ไม่รู้จะทำยังไง แค่คิดก็เหมือนจะตายแล้ว แค่ทะเลาะกันหนูก็ร้องไห้จะเป็นจะตายแล้ว บางทีหนูก็เกลียดตัวเองที่ทำพ่อแม่เสียใจ ตอนนี้หนูสับสนไปหมด พ่อกับแม่ไปนอกบ้านหนูก็จะโทรถามว่าทำอะไรอยู่ไหนตลอด บางทีพวกท่านกลับช้าไปไม่ถึงชม.โทรไปไม่รับหนูก็นั่งร้องไห้แล้ว หนูทำอะไรไม่ถูก มันกลัวไปหมด ควรทำยังไงดีคะ?