คิดยังไงกับเด็กที่เห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันจนต้องเลิก 
ตอนเด็กคนนั้นอายุ 8-13 ขวบ แม่ของเขามักจะเปรียบเทียบกับเด็กคนอื่นจนทำให้เด็กคนนั้นต้องด้อยค่าตนเอง ส่วนพ่อมักจะควบคุมอารมณ์โกธรเอาไว้ไม่ได้
ตอนที่พ่อแม่ทะเลาะกัน เด็กคนนั้นได้แต่ร้องไห้อ้อนวอนแต่พระเจ้าให้พ่อแม่เลิกทะเลาะกันถึงแม้จะไม่เป็นจริงก็ตามและมัวแต่ร้องไห้กอดยาย ทั้งแม่และพ่อไปมีแฟนใหม่ทั้งคู่และย้ายออกจากบ้านไปทั้งสอง แต่ก็ยังเป็นห่วงและรักเด็กคนนั้นอยู่เสมอ
ซึ่งเด็กคนนั้นต้องไปอยู่กับ ย่า ปู่ อา ป้า ซึ่งพวกเขาเป็นห่วงและรักเด็กคนนั้นมากๆ เมื่อเด็กอายุ 12 แม่ก็รับเขาไปเลี้ยงต่อจนอาจทำให้ ป้า อา ปู่ ย่า ไม่ชอบแม่ ส่วนพ่อก็ได้แต่กลับบ้านมาหา อาทิตย์นึง 1 วันหรือบางอาทิตย์ก็ไม่มีเลย ทั้งแม่และป้ามักที่จะแย่งเด็กคนนั้นมาอยู่กับตนแต่เด็กได้แต่อยู่นิ่งๆ เด็กคนนั้นได้แต่กลัวที่จะมีครอบครัวแตกแยกกันอีก
เด็กคนนั้นไม่กล้าที่จะบอกปัญหาให้กับพวกผู้ใหญ่ฟัง เพราะคิดว่าตัวเองคงเรียกร้องความสนใจมากจนเกินไป และอายที่ครอบครัวจะเล่าเรื่องที่เด็กคนนั้นระบายออกมาไปเล่าให้คนอื่นฟัง
เด็กคนนั้นได้แต่เก็บความคิดที่ตนเองไม่ดีพอไว้กับตัวเอง
บางครั้งเด็กคนนั้นก็อาจบอกความรู้สึกในใจแบบเลี่ยงๆให้คนอื่นฟัง และในขณะบอก เด็กคนนั้นได้แต่ยิ้มและทำตัวปกติ กลัวที่จะไปเจอกับคนภายนอก