ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน

บ้านของเราเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ พ่อและแม่แท้ๆจากคนมีเงินกลับกลายเป็นคนไม่มีค่ะ ต้องพึ่งญาติๆที่บ้าน แต่ตอนแม่เรามีช่วยเหลือทุกคนเลยค่ะแต่พอไม่มีทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เราพึ่งพาญาติๆมากขึ้นค่ะ พ่อกับแม่เรากลับกลายเป็นจากที่ไม่สนใจใยดีลูกๆอยู่แล้วก็หนักกว่าเดิมค่ะ แล้วพวกเราได้ย้ายมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด พ่อแม่ไม่ได้มาด้วยค่ะ ฐานะทางบ้านเริ่มทรุดหนักเราก็ได้ญาติๆช่วยดูแลเรากับพี่ค่ะ พวกเราช่วยทำงานบ้านทุกอย่างเรื่องเล็กไปถึงเรื่องใหญ่ๆไม่เคยเกี่ยงค่ะ เราคิดว่าเราทำดีที่สุดแล้วค่ะ เรามีปัญหาทุกใจปรึกษาใครในบ้านไม่ได้เลยค่ะจะโดนซ้ำเติมไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามพวกเราจะต้องเข้าใจกันเองพี่กับน้อง จนมีช่วงนึงมีอาการคล้ายโรคซึมเศร้า เราเครียดหนักจนเป็นไมเกรนค่ะ แม่ยืมเงินคนที่บ้านบ่อยจนเรากับพี่เรากลายเป็นคนที่ทำไรก็ไม่น่ารักในบ้านค่ะ แต่พวกเราปลอบใจกันอย่างน้อยเขาก็ช่วยเหลืออย่าไปคิดเล็กคิดน้อย จนปัจจุบันเกิดเหตุเงินทองหายในบ้าน กลายเป็นว่าเรากับพี่เราเป็นผู้ต้องสงสัยไปเลยค่ะ เพราะไปดูดวงมาบอกว่าเป็นคนใกล้ตัว เราทำอะไรใช้เงินอะไรกลับกลายเป็นว่า เราโดนสงสัยค่ะ ล้านความดีของพวกเราแทบไม่มีความหมายเลยค่ะ ญาติๆพากันสงสัยเรากับพี่แถมพูดแซะพวกเราต่างๆนาๆ เราทำไรก็เริ่มไม่ดีแล้วค่ะ ทำไรก็เริ่มผิดไปหมดทุกอย่าง  อึดอัดค่ะเหมือนชีวิตไม่ใช่ชีวิตเลยค่ะ จะดูหนังจะกินข้าวนอกบ้านกลับกลายเป็นว่าพวกเราเป็นคนเห็นแก่ตัวค่ะ