ทำอย่างไรดี ในวันที่ท้อแท้กับชีวิต บ้านไม่ใช่เซฟโซน

อายุ 25ค่ะ เป็นลูกคนเดียว ออกมาอยู่ข้างนอกได้6ปีแล้ว เมื่อก่อนหน้าที่การงานถือว่าดีค่ะ ไม่เคยเดือดร้อนเรื่องเงิน แต่2ปีให้หลังมานี้คือที่ทำงานเริ่มไม่ไหว เราควรจัดการกับความคิดตัวเองยังไงดีคะ รู้สึกนอยมาก เวลาที่มีปัญหาเดือดร้อนเรื่องเงิน(ปีละไม่เกิน2ครั้ง) แล้วขอความช่วยเหลือจากทางบ้าน แต่ทุกครั้ง คนทางบ้านก็จะชอบมองว่าเราเป็นคนไม่เอาไหน บ่นว่าไม่มีเก็บบ้าง เอะอะก็จะให้กลับไปอยู่บ้าน  ทั้งที่ยุคสมัยนี้แค่มีกินไปวันๆก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว คือที่ผ่านๆมา ก็พยายามเต็มที่กับตัวเองสุดๆแล้วค่ะ ถ้าไม่จำเป็นหรือเดือดร้อนเรื่องเงินจริงๆ จะไม่ขอความช่วยเหลือจากคนทางบ้านเลย เคยพูดกับคนทางบ้านอยู่นะคะว่าถ้าไม่ให้ขอคนในครอบครัว แล้วจะให้ขอใคร ดีแค่ไหนที่ไม่ได้ไปก่อหนี้ที่ไหน ...
เครียดมากค่ะ ไม่รู้จะจัดการกับปัญหาไหนก่อนดี ที่บ้านก็คอยแต่จะซ้ำเติม อยากให้กลับไปอยู่บ้านไม่ต้องทำอะไร ทั้งที่เราไม่ได้อยากกลับไปเลย (บ้านไม่ใช่เซฟโซน) ยิ่งอยู่ยิ่งเครียด ถ้าอยู่แล้วมีความสุข คงไม่ตัดสินใจออกมาเช่าห้องทำงานอยู่คนเดียวแบบนี้ี้หรอกค่ะ😩😩