เรียนไม่จบ โดนเปรียบเทียบกับพี่ในบ้านอยู่ประจำ

เราเรียนไม่จบ ไม่ได้รับปริญญาแบบพี่ๆคนอื่นๆ เราคือคนเดียวในบ้านและะในตระกูลที่เรียนไม่จบ เรามีป้าคนนึงเรารักเขาเหมือนแม่คนนึงซึ่งเขาคือคนที่มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้เราเพราะสงสารที่เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เราดูแลป้าคนนี้มาเสมอ พยามที่จะไม่รบกวนเขา แต่กับกันเรากับเสียใจมากๆที่โดนป้าเปรียบเทียบเรากับพี่ๆ เราเสียใจมากๆ เรื่องราวนี้เกิดได้2วัน  แต่เรายังนอนกับคำพูดป้าอยู่เราโครตเสียใจเลย เราโทษตัวเองทุกอย่างที่เราไม่มีอะไรดีเท่าพี่ๆคนอื่นเลย เรากับโดนมองข้ามอยู่ตลอด  แต่เรามาคิดดูนะ เด็กที่เรื่องไม่จบคนนี้เหละที่คอยทำทุกอย่างให้ป้าและทุกคน เรามีหน้าที่ดูแลคนแก่ในบ้านแทนทุกคน คอยวิ่งพาป้ากับยายไปหาหมอ คอยอยู่ทำทุกอย่างที่พี่ๆไม่ทำและไม่ว่างทำ แต่ทำไมเรากับกลายเป็นคนที่โดนมองข้ามอยู่ตลอดๆ ทำเราถึงต้องโดนเปรียบกับพี่ๆเสมอๆ มันเป็นปมที่แก้ไม่หายมา10กว่าปี เราเสียใจมากๆจนไม่อยากไปเจอใครเลย