นิทานเรื่องลิงกับจระเข้
ณ ริมแม่น้ำสายหนึ่ง ลิงตัวหนึ่งชื่อ "เจ้ามืด" อาศัยอยู่บนต้นไม้ใหญ่ เจ้ามืดเป็นลิงที่ฉลาดและขี้เล่น
วันหนึ่ง เจ้ามืดกำลังนั่งเล่นบนกิ่งไม้ มองดูฝูงปลาแหวกว่ายอยู่ในแม่น้ำ ทันใดนั้น เจ้ามืดก็เห็นจระเข้ตัวหนึ่งชื่อ "เจ้าเขี้ยว" กำลังนอนอาบแดดอยู่บนโขดหิน
เจ้ามืดรู้ดีว่าจระเข้เป็นสัตว์นักล่าที่อันตราย แต่เจ้ามืดก็รู้สึกอยากทำความรู้จักกับเจ้าเขี้ยว เจ้ามืดจึงปีนลงจากต้นไม้ และเดินไปหาเจ้าเขี้ยว
เจ้ามืดพูดกับเจ้าเขี้ยวว่า "สวัสดี เจ้าเขี้ยว ข้าชื่อเจ้ามืด ข้าอาศัยอยู่บนต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น"
เจ้าเขี้ยวตอบว่า "สวัสดีเจ้ามืด ข้าชื่อเจ้าเขี้ยว ข้าอาศัยอยู่ในแม่น้ำสายนี้"
เจ้ามืดและเจ้าเขี้ยวเริ่มพูดคุยกัน พวกเขาคุยกันเรื่องต่างๆ มากมาย ทั้งเรื่องอาหาร เรื่องที่อยู่อาศัย และเรื่องครอบครัว
เจ้ามืดรู้สึกประหลาดใจที่พบว่า เจ้าเขี้ยวไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด เจ้าเขี้ยวเป็นสัตว์ที่ฉลาดและสุภาพ,
วันหนึ่ง เจ้ามืดกำลังกินกล้วยอยู่บนต้นไม้ ทันใดนั้น เจ้ามืดก็เห็นงูตัวหนึ่งเลื้อยขึ้นมาบนต้นไม้ งูตัวนั้นพยายามจะโจมตีเจ้ามืด
เจ้ามืดตกใจกลัว ร้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าเขี้ยว เจ้าเขี้ยวได้ยินเสียงร้องของเจ้ามืด รีบว่ายน้ำขึ้นมาจากแม่น้ำ และปีนขึ้นไปบนต้นไม้
เจ้าเขี้ยวต่อสู้กับงูอย่างดุเดือด ในที่สุด เจ้าเขี้ยวก็ฆ่างูตาย และช่วยชีวิตเจ้ามืดไว้ได้
เจ้ามืดรู้สึกขอบคุณเจ้าเขี้ยวมาก มิตรภาพของพวกเขายิ่งแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น,
วันหนึ่ง เจ้ามืดกำลังเล่นอยู่บนต้นไม้ ทันใดนั้น เจ้ามืดก็เห็นนายพรานคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในป่า นายพรานคนนั้นถือปืนและมีด
เจ้ามืดรู้ดีว่านายพรานเป็นภัยคุกคามต่อสัตว์ป่า เจ้ามืดรีบวิ่งไปหาเจ้าเขี้ยว และบอกเจ้าเขี้ยวเกี่ยวกับนายพราน
เจ้ามืดและเจ้าเขี้ยววางแผนกันเพื่อขับไล่นายพรานออกจากป่า
เจ้ามืดปีนขึ้นไปบนต้นไม้ และเขวี้ยงผลไม้ใส่หัวนายพราน เจ้าเขี้ยวกระโจนขึ้นจากแม่น้ำ และคำรามใส่
นายพรานตกใจกลัว รีบวิ่งหนีออกจากป่าไป
เจ้ามืดและเจ้าเขี้ยวรู้สึกดีใจที่พวกเขาร่วมมือกันขับไล่นายพรานออกจากป่าได้,
เจ้ามืดและเจ้าเขี้ยวเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน พวกเขาช่วยเหลือกันในยามยาก และอยู่เคียงข้างกันเสมอ
มิตรภาพของพวกเขาเป็นตัวอย่างที่ดีของความสัมพันธ์ที่ฉันท์มิตรและไว้เนื้อเชื่อใจ,
คติสอนใจ,
มิตรภาพที่ดี คือมิตรภาพที่ช่วยเหลือกันในยามยาก
การไว้เนื้อเชื่อใจ เป็นสิ่งสำคัญในมิตรภาพ
การอยู่ร่วมกันอย่างสันติ เป็นสิ่งที่ทุกคนควรปรารถนา
นิทานเรื่องลิงกับจระเข้
ณ ริมแม่น้ำสายหนึ่ง ลิงตัวหนึ่งชื่อ "เจ้ามืด" อาศัยอยู่บนต้นไม้ใหญ่ เจ้ามืดเป็นลิงที่ฉลาดและขี้เล่น
วันหนึ่ง เจ้ามืดกำลังนั่งเล่นบนกิ่งไม้ มองดูฝูงปลาแหวกว่ายอยู่ในแม่น้ำ ทันใดนั้น เจ้ามืดก็เห็นจระเข้ตัวหนึ่งชื่อ "เจ้าเขี้ยว" กำลังนอนอาบแดดอยู่บนโขดหิน
เจ้ามืดรู้ดีว่าจระเข้เป็นสัตว์นักล่าที่อันตราย แต่เจ้ามืดก็รู้สึกอยากทำความรู้จักกับเจ้าเขี้ยว เจ้ามืดจึงปีนลงจากต้นไม้ และเดินไปหาเจ้าเขี้ยว
เจ้ามืดพูดกับเจ้าเขี้ยวว่า "สวัสดี เจ้าเขี้ยว ข้าชื่อเจ้ามืด ข้าอาศัยอยู่บนต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น"
เจ้าเขี้ยวตอบว่า "สวัสดีเจ้ามืด ข้าชื่อเจ้าเขี้ยว ข้าอาศัยอยู่ในแม่น้ำสายนี้"
เจ้ามืดและเจ้าเขี้ยวเริ่มพูดคุยกัน พวกเขาคุยกันเรื่องต่างๆ มากมาย ทั้งเรื่องอาหาร เรื่องที่อยู่อาศัย และเรื่องครอบครัว
เจ้ามืดรู้สึกประหลาดใจที่พบว่า เจ้าเขี้ยวไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด เจ้าเขี้ยวเป็นสัตว์ที่ฉลาดและสุภาพ,
วันหนึ่ง เจ้ามืดกำลังกินกล้วยอยู่บนต้นไม้ ทันใดนั้น เจ้ามืดก็เห็นงูตัวหนึ่งเลื้อยขึ้นมาบนต้นไม้ งูตัวนั้นพยายามจะโจมตีเจ้ามืด
เจ้ามืดตกใจกลัว ร้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าเขี้ยว เจ้าเขี้ยวได้ยินเสียงร้องของเจ้ามืด รีบว่ายน้ำขึ้นมาจากแม่น้ำ และปีนขึ้นไปบนต้นไม้
เจ้าเขี้ยวต่อสู้กับงูอย่างดุเดือด ในที่สุด เจ้าเขี้ยวก็ฆ่างูตาย และช่วยชีวิตเจ้ามืดไว้ได้
เจ้ามืดรู้สึกขอบคุณเจ้าเขี้ยวมาก มิตรภาพของพวกเขายิ่งแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น,
วันหนึ่ง เจ้ามืดกำลังเล่นอยู่บนต้นไม้ ทันใดนั้น เจ้ามืดก็เห็นนายพรานคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในป่า นายพรานคนนั้นถือปืนและมีด
เจ้ามืดรู้ดีว่านายพรานเป็นภัยคุกคามต่อสัตว์ป่า เจ้ามืดรีบวิ่งไปหาเจ้าเขี้ยว และบอกเจ้าเขี้ยวเกี่ยวกับนายพราน
เจ้ามืดและเจ้าเขี้ยววางแผนกันเพื่อขับไล่นายพรานออกจากป่า
เจ้ามืดปีนขึ้นไปบนต้นไม้ และเขวี้ยงผลไม้ใส่หัวนายพราน เจ้าเขี้ยวกระโจนขึ้นจากแม่น้ำ และคำรามใส่
นายพรานตกใจกลัว รีบวิ่งหนีออกจากป่าไป
เจ้ามืดและเจ้าเขี้ยวรู้สึกดีใจที่พวกเขาร่วมมือกันขับไล่นายพรานออกจากป่าได้,
เจ้ามืดและเจ้าเขี้ยวเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน พวกเขาช่วยเหลือกันในยามยาก และอยู่เคียงข้างกันเสมอ
มิตรภาพของพวกเขาเป็นตัวอย่างที่ดีของความสัมพันธ์ที่ฉันท์มิตรและไว้เนื้อเชื่อใจ,
คติสอนใจ,
มิตรภาพที่ดี คือมิตรภาพที่ช่วยเหลือกันในยามยาก
การไว้เนื้อเชื่อใจ เป็นสิ่งสำคัญในมิตรภาพ
การอยู่ร่วมกันอย่างสันติ เป็นสิ่งที่ทุกคนควรปรารถนา