เมื่อพ่ออายุ 60 ปี ก็เกษียณราชการมา อยู่บ้านเปิดร้านค้าขายของหน้าบ้านกับแม่ แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า

ตั้งแต่พ่อเกษียณมาอยู่บ้าน พ่อกลายเป็นคนโมโหง่าย ขี้บ่น จุกจิก หาเรื่องทะเลาะกับเราและแม่ได้เรื่อยๆ

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ หรือเรื่องที่ไม่ควรจะทะเลาะได้ก็ตาม ยกตัวอย่าสดๆร้อนๆเมื่อกี้

เราเลี้ยงแมวอยู่ 4 ตัว โดยปกติเราจะปล่อยแมวให้วิ่งเล่นนอกบ้านวันเว้นวันอย่างอิสระ แต่เมื่อฟ้าเริ่มมืด

สัก6โมงเย็นเป็นต้นไปเราก็จะเราเก็บแมวเข้าบ้าน เข้าห้องนอน ก็จะรอเรื่อยๆเวลาตัวไหนเดินเข้าบ้านก็จะเก็บทีละตัวๆ

บางวันบางตัวก็ดื้อเข้าดึก2-3ทุ่ม ก็จะเป็นแบบนี้ปกติ เพราะพ่อแม่เราปิดร้านค้า3ทุ่มเข้าบ้าน

และวันนี้มี 1 ตัวที่ยังไม่เข้าบ้าน พ่อก็ว่าเราว่า บอกว่าทำไมไม่รีบเก็บแมวก่อนหน้านี้ เราก็ตอบด้วยน้ำเสียงปกติว่า

เดี๋ยวมันก็เข้ามาเอง ถ้ายิ่งจะไปตามจับมันยิ่งวิ่งหนี พ่อก็ว่าเราเถียง แล้วก็โมโหด่าเรา พูดว่าเราเถียงนู่นนี่

บอกว่างั้นก็ไม่ต้องเลี้ยงปล่อยทิ้งไปต่างๆนาๆ แล้วเราก็เดินหนีออกมานอกบ้าน แต่เสียงบ่นด่าของพ่อยังตามไล่หลัง

คือพ่อเป็นหนักมากค่ะ นี่แค่ยกตัวอย่างเรื่องล่าสุด แต่มีอีกเยอะมากๆที่ผ่านมา แม่เราก็โดนบ่อย

บางครั้งแค่แม่ทำกับข้าวเป็นประเภทผัดหรือทอด2-3อย่าง โดยไม่มีเมนูต้มๆ พ่อเรายังด่าแม่ได้เลย ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่คุยกันได้

พูดดีๆได้ เค้าสามารถทำทุกเรื่องให้เป็นเรื่องใหญ่ร้ายแรงได้ ตามแต่อารมณ์ของเค้า ประหนึ่งโลกหมุนรอบตัวเค้าเพียงคนเดียว

แม่เราก็แสนดีใจเย็นเหลือเกินไม่โต้ตอบเวลาพ่อเป็นแบบนี้ เวลาพ่อว่าเรามากๆโดยที่เราไม่ผิดเราก็เริ่มจาอธิบาย

ถ้ายังว่าอีกเราก็เถียงละ ทีนี้เรื่องยาวละ แม่เราก็จะคอยบอกให้เราเงียบไว้ เฉยๆไว้ไม่ต้องสนใจ ซึ่งเราทำไม่ได้ เรารู้สึกประสาทจะเสีย

บางครั้งมีคนมากลับรถหน้าบ้านเค้ายังบ่นด่าได้ บางครั้งต้องเอารถมาจอดไว้เพราะไม่อยากให้ใครมากลับรถ 

เรารู้สึกว่าทำไมพ่อเรากลายเป็นคนใจแคบ เรื่องเล็กๆน้อยๆไม่เคยปล่อยวางเลย พอเราพูดว่าแค่นี้เอง ลองนึกว่าถ้าเป็นเราไปต่างถิ่น หรือขับรถเลย

ขับผิดทางเรายังไปกลับหน้าบ้านคนอื่นเลย ถ้าเราเห็นว่ากลับได้มีพื้นที่ ก็กลายเป็นว่ามาทะเลาะกับเราแทน

เราจำได้ว่าเมื่อก่อนพ่อเราไม่ได้เป็นคนแบบนี้ เค้ากลายเป็นคนที่ไม่น่ารักเลยสักนิด แก้ยังไงได้บ้างคะ เราอึดอัดมาก

อยากให้เค้าพบจิตแพทย์มากๆเผื่อหมอพูดแล้วเค้าจะฟังบ้าง เพราะคนในครอบครัวคือพูดไม่ได้เลย เรื่องเล็กๆน้อยๆอยู่ดีๆก็ด่าก็ว่า เรามาพูดแย่ๆให้ต้องทะเลาะกัน บางครั้งคุยกันอยู่ดีๆก็โมโหว่าเราเถียงขึ้นมาดื้อๆเลย ขนาดแค่จะอธิบายกลายเป็นเถียง งงมาก

มันทำให้สุขภาพจิตเราเสีย ทำให้เราไม่อยากอยู่บ้าน บางครั้งหนักถึงขั้นเราอยากตายไปเลยให้จบๆ มันเครียดมากนะคะ