ตามชื่อกระทู้เลย เรามีปัญหากับยายมานานมากๆตั้งแต่เรามีความคิดเป็นของตัวเองน่าจะต้งแต่ ป.3-4 ตั้งแต่นั้นเรามีปัญหาเรื่อยมาซึ่งแต่ละครั้งมันหนักทุกครั้งตั้งแต่เราเด็กๆเลย ทุกทีที่ทะเลาะกับยายยายเรามักจะพูดสาปแช่งเราทุกครั้งบอกว่าไม่มีทางเจริญไม่ฟังกูบอกว่าเราเป็นเด็กมีปัญหาบ้างลูกไอ่นรกบ้างบางทีก็บอกว่ารู้ว่าโตมาเป็นอย่างนี้เอาขี้เถ้อยัดปากไปตั้งแต่เด็กละ คำพูดพวกนี้พูดกับเราตั้งแต่ ป.3-4 อะ เราก็ทนมาตั้งแต่เด็กละคิดกับตัวเองตลอดว่าเราสมควรเกิดมาเหรอ แต่พอโตมาเราก็เริ่มมีโต้กลับทำให้มันหนักขึ้นเรื่อยๆจากทะเลาะเพราะบางเรื่องเป็นทะเลาะกันทุกวันละแต่ละวันเราจะทะเลาะกันทุกวัน
*ปกติเสาร์อาทิตย์เราจะอยู่บ้านแม่ และกลับมาตอนวันจันทร์เพราะมาเรียน*แต่ทุกครั้งที่ต้องกลับมาอยู่บ้านยายเรารู้สึกทรมานไม่อยากกลับมาอยู่กับแกเหมือนยายสูบพลังงานชีวิตเรา เราเจอเรื่องทะเลาะทุกวันเป็นใครใครก็เหนื่อยแค่เรียนก็หนักพอแล้วต้องกลับบ้านมาเจอยายมาเจอคำด่าทุกวันมันเหนื่อยมากเราไม่อยากพูดเรื่องยายให้กับใครฟัง เพราะเราไม่รู้ใครจะเข้าใจความรู้สึกเราบ้าง เราไม่รู้เลยเราต้องปรึกษาใครเรื่องยายบ้างแม่ก็แก้ปัญหาไม่ได้ ได้แต่บอกว่าก็ไม่ต้องทะเลาะกับแกสิ รู้มั้ยคำแค่นี้ที่เราไม่อยากได้ยินเลยอยากให้แม่ช่วยคุยให้ไม่ก็เอาเราไปอยู่ด้วยแต่ให้เราทน เราดูเป็นเด็กเอาแต่ใจ แต่มันเหนื่อยจริงๆ แต่เราก็รู้สึกว่าเราจะเป็นคนที่โมโหง่ายมากๆ บางทีโมโหเราอยากทุบของทำลายของทุกครั้งแต่เราก็พยายามห้ามใจไว้ และเวลาทะเลาะกับยายเรามักจะมือสั่นโกรธจนน้ำตาไหลบางทีมีแว๊บหนึ่งคิดว่าถ้ายายเราไม่อยู่คงดีกว่านี้มากที่เราจะไม่ต้องนองรับอารมณ์ใคร แต่น่าจะผิดที่เราแหละถ้าเราไม่เลือกที่จะโต้กลับเราคงไม่ต้องทะเลาะกันหนักแต่เราคุมตัวเองไม่อยู่เลยไม่ให้พูด ไม่ให้แสดงความคิดเห็นของเราที่ยายเรียกว่าเถียงมันคุมไม่อยู่จริงๆแตก็ดีที่เราคุมร่างกายไม่ให้ทำร้ายของ พฤติกรรมพวกนี้ไม่รู้เอามาจากไหนแต่พอเป็นคนก้าวร้าวแบบนี้เราก็รู้สึกเกียดยายขึ้นทุกวันและอยากให้แกไม่อยู่จากโลกใบนี้อีกเลยหรือง่ายๆอยากให้แกตุยไว ขอโทษที่เราคิดแบบนี้ปต่ทุกวันนี้เราไม่รู้จะแก้ปัญหาแบบไหนนอกจากให้แกไปหรือไม่ก็เรา
เรื่องนี้อาจจะดูไรสาระแต่ขอพื้นที่นี้ในการระบายมันยังีอีกเยอะมากที่เราคิดว่าจะไปพบหมอดีมั้ยกลัวตัวเราเป็นคนเก็บกดกรือกลัวเสี่ยงโรคซึมเศร้าแต่ก็ไม่มีเวลาไปหาจริงๆกลัวไปหาแล้วโดนว่า ว่าแค่เด็กม.3 หัดมาพบหมอแล้วเหรอ เราเลยลองคิดว่าเราไม่เป็นอะไรหรอกเพราะเราสังเกตุนิสัยตัวเองเราก็แฮปปี้ดีเวลาอยู่กับเพื่อนกับแฟนหรือเวลาใช้ชีวิตประจำวันถ้าไม่มีใครสะกิดหรือถามเรื่องยายเราจะไม่มีอาการดิ่งอะไรเลย เราเลยคิดว่าคงไม่จำเป็นต้องพบหมอหรอกเรายังสบายดี
ถ้าเพื่อนๆ พี่ๆ คิดยังไงกับเรื่องของเราช่วยออกความคิดเห็นหน่อยนะเราอยากเห็นคนที่เข้าใจเราสักนิดก็ดี
เรามีปัญหากับยาย
*ปกติเสาร์อาทิตย์เราจะอยู่บ้านแม่ และกลับมาตอนวันจันทร์เพราะมาเรียน*แต่ทุกครั้งที่ต้องกลับมาอยู่บ้านยายเรารู้สึกทรมานไม่อยากกลับมาอยู่กับแกเหมือนยายสูบพลังงานชีวิตเรา เราเจอเรื่องทะเลาะทุกวันเป็นใครใครก็เหนื่อยแค่เรียนก็หนักพอแล้วต้องกลับบ้านมาเจอยายมาเจอคำด่าทุกวันมันเหนื่อยมากเราไม่อยากพูดเรื่องยายให้กับใครฟัง เพราะเราไม่รู้ใครจะเข้าใจความรู้สึกเราบ้าง เราไม่รู้เลยเราต้องปรึกษาใครเรื่องยายบ้างแม่ก็แก้ปัญหาไม่ได้ ได้แต่บอกว่าก็ไม่ต้องทะเลาะกับแกสิ รู้มั้ยคำแค่นี้ที่เราไม่อยากได้ยินเลยอยากให้แม่ช่วยคุยให้ไม่ก็เอาเราไปอยู่ด้วยแต่ให้เราทน เราดูเป็นเด็กเอาแต่ใจ แต่มันเหนื่อยจริงๆ แต่เราก็รู้สึกว่าเราจะเป็นคนที่โมโหง่ายมากๆ บางทีโมโหเราอยากทุบของทำลายของทุกครั้งแต่เราก็พยายามห้ามใจไว้ และเวลาทะเลาะกับยายเรามักจะมือสั่นโกรธจนน้ำตาไหลบางทีมีแว๊บหนึ่งคิดว่าถ้ายายเราไม่อยู่คงดีกว่านี้มากที่เราจะไม่ต้องนองรับอารมณ์ใคร แต่น่าจะผิดที่เราแหละถ้าเราไม่เลือกที่จะโต้กลับเราคงไม่ต้องทะเลาะกันหนักแต่เราคุมตัวเองไม่อยู่เลยไม่ให้พูด ไม่ให้แสดงความคิดเห็นของเราที่ยายเรียกว่าเถียงมันคุมไม่อยู่จริงๆแตก็ดีที่เราคุมร่างกายไม่ให้ทำร้ายของ พฤติกรรมพวกนี้ไม่รู้เอามาจากไหนแต่พอเป็นคนก้าวร้าวแบบนี้เราก็รู้สึกเกียดยายขึ้นทุกวันและอยากให้แกไม่อยู่จากโลกใบนี้อีกเลยหรือง่ายๆอยากให้แกตุยไว ขอโทษที่เราคิดแบบนี้ปต่ทุกวันนี้เราไม่รู้จะแก้ปัญหาแบบไหนนอกจากให้แกไปหรือไม่ก็เรา
เรื่องนี้อาจจะดูไรสาระแต่ขอพื้นที่นี้ในการระบายมันยังีอีกเยอะมากที่เราคิดว่าจะไปพบหมอดีมั้ยกลัวตัวเราเป็นคนเก็บกดกรือกลัวเสี่ยงโรคซึมเศร้าแต่ก็ไม่มีเวลาไปหาจริงๆกลัวไปหาแล้วโดนว่า ว่าแค่เด็กม.3 หัดมาพบหมอแล้วเหรอ เราเลยลองคิดว่าเราไม่เป็นอะไรหรอกเพราะเราสังเกตุนิสัยตัวเองเราก็แฮปปี้ดีเวลาอยู่กับเพื่อนกับแฟนหรือเวลาใช้ชีวิตประจำวันถ้าไม่มีใครสะกิดหรือถามเรื่องยายเราจะไม่มีอาการดิ่งอะไรเลย เราเลยคิดว่าคงไม่จำเป็นต้องพบหมอหรอกเรายังสบายดี
ถ้าเพื่อนๆ พี่ๆ คิดยังไงกับเรื่องของเราช่วยออกความคิดเห็นหน่อยนะเราอยากเห็นคนที่เข้าใจเราสักนิดก็ดี