ถ้าเราคิดถึงเค้าแค่ตอนเราเหงา มันไม่ใช่ความรักใช่ไหม?

๏ ด้วยคำนึงจึงแถลงแจ้งสลัก ถ้วนว่ารักหนักแน่นนั้นเป็นอยู่ แม้นพานพบเนื้อเย็นโปรคเอ็นดู เพียงอยากรู้จึงกังวัลล้นจับใจ เมื่อไรหนอสุขสมอารมณ์หา จำกังขาผ่านลิขิตคลายจิตได้ ให้รับส่วนมวลเฉลยเผยความใน พ้นผ

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู

เธอใช่ไหม...มอบกลิ่นอายของความสุข มาปลอบปลุกความหวังอยู่เคียงข้าง ปันอวลไอไมตรีแผ่จางจาง แตะสัมผัสอย่างถนอมพร้อมเมตตา เธอใช่ไหม...พาใจมุ่งสู่ฟ้ากว้าง บอกกลางทางว่าอาทรและห่วงหา ส่งความรักสลักห้วงดวงอ

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว ๒ ท่องพารา คราค่ำ ย่ำราตรีดวงฤดี สลักรอย คอยเพียงเขายินสำเนียง เสียงเพลง บรรเลงเบารู้สึกเหงา เร้ารุก ปลุกห้วงวิญญ์ จึงประพันธ์ กลอนไว้ ให้สดับประจักษ์รับ รอยซึ้ง ตรึงถวิ