หนีออกจากบ้าน

สวัสดีค่ะชื่อถั่วงอกเรื่องราวเกิดวันที่สามสิบเดือนสิบ2568ขอเกริ่นก่อนนะคะเราเป็นคนเคยมีเพื่อนแต่แม่บอกให้เลิกคบค่ะและลบอจเราทั้งหมดทำให้เราอยู่แต่ในบ้านค่ะแม่ไม่ไว้ใจเราเพราะตอนเรียนมีคนมาจีบเยอะแต่ว่าเราคุยเล่นๆเพราะเหงาแม่จับได้เลยให้เลิกใช้โลกอินเตอร์เน็ตและลาออกจากโรงเรียนเพื่อให้เรามาเรียนโฮมสคูลเริ่มที่เนื้อเรื่องเลยนะคะเราไม่มีความส่วนตัวอะไรเลยค่ะถูกแม่เช็กหมดเราถูกตบตีด่าเราถูกแม่เตะตรงเองทำให้เกิดรอยเขียวแต่แม่ทำเราตั้งแต่เด็กเราชินตอนที่เราทำเครื่องสำอางแม่ตกด้วยความอยู่ห้องเช่าเขาก้เคยไล่เราไปข้างนอกเราต้องนอนที่พื้นนั้นคือเรื่องสมัยเราเด็กมันกลายเป็นปมมาตลอดเราเลยอยากติดหมอเพื่อหนีไกลๆแบบที่มีเงินให้เขาใช้ได้เราระบายทั้งหมดในไดอารี่บังเอิญวันนี้เขามาแอบอ่านตอนเราทำงานบ้านในนั้นเราพูดถึงชายคนนึงที่รักเราเขาชื่อสุริดเขารับฟังทุกอย่างฟังเราบ่นเรางี่เง่าเขาก็ทนเขาไม่เคยบอกเลิกเราเลยแต่เพราะแม่จับได้เลยต้องเลิกเขาแสนดียันวิสุดท้ายเลยค่ะเราคิดถึงเขาเลยเอาไปบ่นในไดอารี่เหมือนกันพอแม่เห็รเขาเข้าใจว่าเราอยากหนีไปไกลลเขาเลยเดินออกไปแล้วบอกว่าไปเลยสิทำให้เรารู้สึกเสียใจที่ไม่มีความส่วนตัวทำไงได้เขาแม่เรามีสิทธ์ทำทุกอย่างหนิจากนั้นเราก็เก้บของค่ะแล้วพ่ออาสาไปส่งเซเว่นแล้วเราหางานทำตอนแรกเราจะขอกลับบ้านเรากลัวกลัวไปหมดเราคิดถึงแม่แต่เห็นข้อความแม่แท้ๆว่าไม่ต้องการเราอีกเราเสียใจเลยเลือกจะไปต่อเรื่อยๆถ้าไม่ไหวค่อยฆตตเราไม่เอาไรกะชีวิตแล้วค่ะตอนนั้นแต่พ่อบอกไม่อยากรู้สึกผิดถ้ากลับบ้านไปจะไปไหนก้เชิญเขาว่าแบบนั้นค่ะเรารู้สึกว่าเราไร้ค่าเราไม่อยากอยู่อีกต่อไปเพราะปมในชีวิตคือแม่แท้ๆ.เพื่อนๆมีประสบการคล้ายถั่วงอกไหมคะมาจับเข่าคุยกันนะkisskiss