เจ็บแล้วไม่จำ

จะมีสักกิคน ที่แต่รักคนอื่นโดยไม่นึกถึงตัวเอง หลายต่อหลายครั้งที่เขาทำชัดเจนมากว่าเขาไม่แคร์อะไรเราเลย แต่ทุกครั้งกลับมาทำดีดวยเราเองก็ใจอ่อน
มันจะมีคำพุดที่เขาพูดกับเราว่า เราไม่ได้เป็นความสุขของเขา เขาบอกว่าไม่มีเรา เขาก็อยู่ได้คำพูดนี้เราได้ยินแล้วโคตรเสียใจ แท้ที่จริงแล้วมีแต่เรามี่รักเขาอยู่ข้างเดียว ที่รู้มาตลอดแต่ในใจก็ยังรักและรอว่าสักวันหนึ่งเราจะได้รับความรักจากเขา
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขาเคยโกหกว่าเขาอยู่กับแม่ เพราะว่าแม่ไม่สบายแต่กลับกันเขาออกไปข้างนอกไม่รู้ว่าออกไปไหนมา ตอนนั้นรู้สึกเสียใจมาก แล้วก็โง่มากที่ตอนนั้นเผลอทำร้ายตัวเอง จนทำให้ตัวเองมีบาดแผลมันเป็นบาดแผลแห่งความทรงจำที่คอยเตือนเราตลอดเวลาว่า เขาทำกับเราขนาดนี้แล้วทำไใยังรักเขาอยู่ จนตอนนี้ออกมาอยู่คนเดียวทำเหมือนว่าเราลืมเขาได้แล้วแต่ใจลึกๆแล้วมันก็ยังคิดถึงเขาอยุ่ มันเศร้าและดูตลกเนอะที่เรามัวแต่รักคนอื่นที่ดูเหมือนเขาไม่ได้รักเราเลย
การที่เราจะใครสักคนมันไม่ยาก แต่เวลาที่เราต้องการลืมมันยากมากที่เราจะลืมคนๆหนึ่งออกไปจากชีวิต ถ้าหากเราสามารถอ่านใจคนอื่นได้ก็คงรู้ว่าที่แท้จริงแล้วเเขาคิดยังไงกับเรา แต่มันก็ไม่ไช่แบบนั้นนะสิ มันคงมีแค่ในลครตอนดึก 55555
ทุกๆครั้งที่เขากลับมาทำดีด้วยเราก็ให้อะภัย นีก็ไม่รู้ว่าจิตใจทำด้วยอะไร หรืออาจเป็นเพราะเหงา หรืออาจเป็นเพราะผูกพันธ์ที่เราอยู่ด้วยกันมา
อยากทำได้เหมือนที่เขาทำกับอยากอยู่ได้โดยไม่รู้สึกเศร้าหรือเสียใจ ในเวลาที่มีอะไรมากระทบจิดใจ ทำไมเขาอยู่ได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึนเลย หรือมันไม่เคยรักใครจริงๆ