ท่องพารา คราค่ำ ย่ำราตรี
ดวงฤดี สลักรอย คอยเพียงเขา
ยินสำเนียง เสียงเพลง บรรเลงเบา
รู้สึกเหงา เร้ารุก ปลุกห้วงวิญญ์
จึงประพันธ์ กลอนไว้ ให้สดับ
ประจักษ์รับ รอยซึ้ง ตรึงถวิล
ร้อยลำนำ พร่ำหา เป็นอาจิณ
ยังไม่สิ้น ความเหงา เศร้ากว่าเดิม
เสียงจิ้งหรีด ร้องกู่ อยู่เป็นเพื่อน
เสียงลมเคลื่อน พัดไกว ใบไม้เสริม
เสียงหมาหอน หลอนแว่ว แผ่วเบาเติม
ชวนให้เพิ่ม ความระทึก ลึกทรวงใน
เดินเดียวดาย คล้ายคว้าง กลางทางมืด
กาลเวลา พาอืด ยืดหวั่นไหว
เคยมีร่าง ตระกองแนบ แอบอุ่นไอ
บัดนี้ไร้ อรเจ้า เฝ้าเหม่อลอย
ความเหงาเงียบ ยะเยียบเย็น จึงเร้นซ่อน
แม้อาวรณ์ อ่อนไหว ใฝ่ฝันบ่อย
เหมือนเมินหมาง ห่างหาย คล้ายไร้รอย
ไยเย็นชา ตาละห้อย คล้อยคะนึง
เหงามากมาย รุมเร้า เฝ้าจินต์หวัง
รักจริงจัง รั้งจิต ห่วงคิดถึง
แม้นลาร้าง ห่างไกล อาลัยตรึง
ยังซาบซึ้ง รึงรัด ผูกมัดนาน
หนึ่งเงาข่ม ระทมใจ ในความเงียบ
ความเหงาเปรียบ จันทรา เอกาขาน
กายอ่อนล้า คราเหงา เศร้าซมซาน
คลายเหงาเพียง ก้าวผ่าน ม่านน้ำตา
เหงาจริงหนอ ท้อใจ ใครรู้บ้าง
เหงารักร้าง ห่างเห เสน่หา
เหงาซึมซาบ อาบตัว ทั่วกายา
เหงาอุรา เปล่าเปลี่ยว แสนเดียวดาย
หวังเสียงเพลง ไพเราะ เพราะเป็นเพื่อน
แสงดาวเดือน เกลื่อนนภา ราตรีหมาย
พร้อมสายลม ประโลมนุ่ม ไล้คลุมกาย
ก่อนสุดท้าย พ่ายรำพึง "คิดถึงเธอ".
Good Bye My Princess 爱殇 (伴奏版) - 小时 Instrumental
Elegance of the Empress
💖🌜🌟 เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว ๒ 🌟🌛💖