แต่งงานมีครอบครัวและกำลังจะมีลูกแต่ยังต้องส่งเงินให้ที่บ้านทั้งที่ที่บ้านก็ไม่ได้ลำบาก

บ้านเราก็พ่อแม่ข้าราชการบำนาญแล้วทั้งคู่  พ่อแม่เราแยกทางกันนานแล้ว  ต่างคนต่างมีคนใหม่ทั้งคู่คอยดูแลช่วยกันไป  แม่เป็นคนเลี้ยงลูก 3 คนตัวคนเดียวตลอด เพราะพ่อเองก็มีลูกใหม่อีกแถมหนี้ก็เยอะ


เราเองก็สามีต่างชาติแถมไม่ได้อยู่ไทย  ถามว่าส่งเงินให้แม่ไหม  

ไม่เคยเลยค่ะ  เพราะลำพังตัวเองก็ไม่มีจะกินอยู่แล้ว ทุกวันนี้หมุนแทบตายให้พอใช้จ่าย


ถามว่าเรามีลูกไหม  

ไม่มีค่ะ  เพราะลูกคือห่วง  เราไม่อยากมีห่วงไปตลอดชีวิต  บวกกับเหตุผลเรื่องการเงิน สังคมปัจจุบัน ฯลฯ


ถามว่าสามีไม่ช่วยเหรอ

สามีฝรั่งไม่ใช่ว่าจะปั๊มเงินได้เองนี่คะ  เราทั้งคู่แยกกระเป๋ากันแต่แบ่งหน้าที่คชจ.กัน  ถ้าเราตกงานเราก็งดจ่ายค่ากับข้าว  เพราะคชจ.ส่วนตัวที่ต้องจ่ายมันก็ยังมีตลอด

สามีเราไม่เหมือนสามีบางบ้านที่จ่ายคชจ.ให้ภรรยาตัวเองหรือรับผิดชอบคชจ.หลักในบ้านเอง  เนื่องจากเงินเดือนไม่เยอะ แค่พอกินพอใช้  ตัวเองยังเอาไม่รอด  ฉะนั้นต่างคนต้องต่างรับผิดชอบตัวเองให้มากที่สุด


ถามว่าแม่ไม่ถามเรื่องเงินหรือขอเงินเหรอ

ไม่เคยขอค่ะ  แม่บอกเอาตัวเองให้รอดก่อน  แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยให้นะ  นานๆๆๆ ที ให้ทีละพัน สองพัน  แต่นี่คือแค่ 2 ครั้งมั้งตั้งแต่มาอยู่ตปท.


ถามว่าแม่เงินพอใช้เหรอ


เอาจริงๆ ไม่พอค่ะ  บำนาญได้แค่ไม่กี่หมื่น สำหรับแม่เราไม่พอใช้ค่ะ  เพราะเธอชอบช่วยเหลือญาติๆ  และสรรหาทำโน่นนี่นั่นเพื่อจะมีรายได้เสริม  ทั้งๆ ที่ควรจะฉุกคิดและหยุดได้แล้ว  แต่เธอคิดไม่ได้ค่ะ(รายละเอียดเยอะขอไม่เล่า)

ยังดีที่แม่เราเป็นคนประหยัดมากแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว  ไม่ได้ทำตัวหรูหราฟุ่มเฟือยตามคนอื่น  ไม่งั้นตายค่ะ


เราถือว่าถ้าแม่คิดไม่ได้ก็เรื่องของเขาค่ะ  เงินของเขาอยากทำอะไรทำไปค่ะ  นี่ถ้าแม่เราหยุดการช่วยเหลือมาตั้งแต่แรกๆ  ป่านนี้สบายไปแล้วค่ะ



ถ้าเราเป็นคุณ  เราให้น้อยลงค่ะแล้วเอาที่เหลือมาเก็บให้ลูก  บางเดือนอาจไม่ให้เลยแล้วแต่ว่าเดือนนั้นพอใช้ไหม