เพื่อนเข้าใจยากจริง

สวัสดีครับทุกคน ผมทำงานอยู่บริษัทหนึ่งแถวอโศก เป็นงานออฟฟิศแบบนั่งจ้องหน้าจอทั้งวัน งานไม่ได้หนักแบบแบกเหล็ก แต่บางที “ความเครียด” มันหนักกว่าอะไรทั้งหมด ช่วงปลายไตรมาสที่ผ่านมา เป็นช่วงปร

หลังจากเขาพูดประโยคสุดท้าย “ผมไม่อยากให้คุณหายไปจากผมเลย… แม้แค่วันเดียว” เรานิ่งไปประมาณห้าวินาที — แต่ที่หัวใจ เต้นแรงเหมือนเบรกไม่อยู่ เขายังไม่ปล่อยมือออกจากไหล่เรา อาจเพร

ตรงส่วนนี้ดิฉันเห็นด้วยค่ะ ถ่ายรูปแล้วเอาไปแชร์ต่อๆกันเลยนะคะ ประจานบริษัทขายชาติ มิน่าล่ะ เขมรถึงเหิมเกริมใส่ไทยไม่หยุด เพราะเป็นแบบนี้นี่เอง อนุทิน จะมาปฎิเสธความรับผิดชอบ ไม่ได้ค่ะเรื่องนี้ นางเ

คือเคยปิด และบล็อกโฆษณาของสเตร็ปซิลไปหลายรอบละ ไอ้ที่มีผู้หญิงใส่เสื้อสีฉูดฉาด แล้วไอแบบตะเบงเสียงในรถไฟฟ้า คือฟังเพลงบรรเลงทำงานไปด้วย ประเด็นคือใส่หูฟัง คือแล้วหูฟังสมัยใหม่ป็นแบบจุก คือดังเข้าไปทำใ

วันนี้เป็นอีกวันที่ใจมันอ่อนแรงหน่อย ๆ เหมือนพลังในตัวค่อย ๆ หมดไปโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ยังอยากเขียนอะไรเล็ก ๆ ไว้ให้ตัวเอง… เพื่อเตือนว่า ถึงเราจะเหนื่อยแค่ไหน เราก็ยังอยู่ตรงนี้นะ ยังหายใจ ยังมีเ

จากนโยบายรัฐ ที่จะให้เปิดสถานบันเทิงถึงตี 4 เพิ่มโซนนิ่ง และยกเลิกเวลาห้ามขายเหล้า ผมไม่มีปัญหากับนโยบายนี้นะครับ อาจจะเห็นด้วย เพราจะทำให้เศรษฐกิจดีขึ้น มีการจ้างงานเพิ่มมากขึ้น เก็บภาษีได้มากขึ้น แ

คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ จขกท ได้ขึ้นรถไฟฟ้า ก็ปกติได้นั่งบ้าง ไม่ได้นั่งบ้าง แล้วทีนี้วันนี้ก็ได้นั่ง ซึ่งก็ขึ้นจากต้นสาย แจ่สักแปบนึงไม่เกิน 1 นาที มีผู้คนทานนึง มองมาด้วยสายตาแรง อยากจะนั่ง อยากให้ลุ

หนูอายุ 18 ปี มีพี่ชายเป็นออทิสติกค่ะ บางทีเรื่องบางอย่างที่เขาไม่ควรทำ หนูตักเตือนดีๆ เขาฟังแล้วทำตามแปปนึง ละก็กลับมาทำใหม่ จนต้องตะคอกหรือเหวี่ยงใส่ถึงจะหยุดพฤติกรรมนั้น ทุกวันนี้เวลาเขาทำอะไรไม่ดี