เราได้ยินคำพูดนี้กรอกหูมาตั้งเเต่เด็กแล้วค่ะ จนบางทีเราก็เชื่อนะคะเราอยู่กับแม่ แม่คือคนที่เลี้ยงเรามาจนทุกวันนี้เราโตพอทีจะคิดอะไรเองเป็นแม่เลี้ยงเรามาแบบเพื่อนค่ะมีอะไรจะคุยกันตลอดจนวันนึงแม่เล่าว่าตอนท้องเราเคยคิดไปทำแท้งตอนนั้นที่ฟังเราชาไปทั้งตัวเลยค่ะเราไม่รู้ว่าเราผิดอะไรแต่ตอนั้นทำได้อย่างเดียวคือนิ่ง จนมาวันนี้เราทะเลาะกับแม่คุยกันไม่กี่คำแล้วเราตัดสายแม่เริ่มเปลี่ยนไปทั้งคำพูดและการกระทำแม่พูดว่าไม่ต้องตัดแค่สายหรอกตัดความสัมพันธ์กันเลยด้วยเลยมันเลยทำให้เรื่องที่เราเคยรับฟังมาทั้งหมดผุดขึ้น เราไม่เคยโกรธแม่ไม่ว่าแม่จะพูดแรงกับเราแค่ไหนเราคิดว่าเรามันคือตัวปัญหา ทุกวันนี้พูดได้เต็มปากเลยค่ะว่าเราไม่มีความสุขเราอยากหาวิธีที่ทำให้ตัวเองตายทุกคนจะได้ไม่เหนื่อยกับเราไปมากกว่านี้ อยู่ในครอบครัวที่เหมือนตัวไม่ใช่ครอบครัวตัวเองด้วยซ้ำแค่จะระบายยังระบายกับใครไม่ได้สักคน เราก็แค่ลูกที่แย่เด็กมีปัญหาไม่เคยดีในสายตาคนในครอบครัว มีวิธีไหมคะที่จะทำให้หลุดพ้นสักวิธี