มาขอกำลังใจและขอคำแนะนำค่ะ
เราคบกับสามีมาสองปีรู้จักกันแปดปีค่ะ เค้าผ่านการแต่งงาน หย่าแล้วก่อนที่จะรู้จักเรา และมีลูกแล้วสี่คน ทุกคนโตมีหน้าที่การงานหมดแล้ว ลูกทุกคนย้ายไปอยู่บ้านใหม่สวยงามกับแม่ตั้งแต่สิบปีก่อน
ช่วงที่เค้าถูกทิ้ง สามีเรากำลังป่วยหนักค่ะ เป็นซึมเศร้าอยู่คนเดียวในบ้านเช่าทรุดโทรม จนเมื่อสองปีก่อนจากที่เราเริ่มสนิทฐานะเพื่อนเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น เราสงสารเค้า เค้าขอให้เราช่วยพาไปหาหมอ เราลางานพาไปหลายครั้ง จะเดินไม่ได้จะตามองไม่เห็น เราก็พาไป เรียกว่าพาไปแทบจะทุกแผนกของโรงพยาบาล ปีนึงพาเขาไปหาหมอไม่ต่ำกว่า 30ครั้ง เราช่วยทำความสะอาดบ้านที่รกอย่างกับกองขยะ คนซึมเศร้าบ้านจะสกปรกมาก พอค่ำเรากลับบ้าน วันเวลาผ่านไปจนในที่สุดเรารักกัน
เค้าบอกว่าตลอดแปดปีมีเรานี่แหละที่ดีกับเค้ามากเค้าไม่เหงาและรู้สึกว่าได้รับความรักจริงๆเป็นยังไง เค้ามีความสุขเมีออยู่กับเรา เราตกลงใช้ชีวิตร่วมกันในปีที่แปด
ตลอดเวลาที่ผ่านมามีลูกสาวเค้าคนเดียวที่ส่งเงินมาให้พ่อทุกเดือน ลูกชายอีกสามไม่เหลียวแล (แต่ลูกสาวส่งก็ไม่เคยพอใช้ บางทีขอเพิ่มลูกก็ไม่มีให้ ส่วนเราช่วยออกเงิน และพาเค้าไปหาหมอ การเดินทางแต่ละครั้งก็ใช้เงินเยอะ)
โดยปรกติลูกสาวและลูกคนอื่นก็ไม่ได้มาหาพ่อ จะวันพ่อวันเกิดก็ไม่เคยมา และไม่ได้ดูแลความเป็นอยู่ที่บ้านพ่อเลย มีแต่เราที่ซื้อเค้กและดอกไม้ไปให้เค้าทำให้เป็นวันวิเศษวันนึง
จนวันนี้เราท้องได้สองเดือนค่ะ เราดีใจได้ไม่นาน วันนึงพาเค้าไปหาหมอเข็นรถเข็นให้เค้า กลับบ้านมาเริ่มปวดท้องนิดๆ และในที่สุดก็แท้งในเดือนที่สามด้วยความที่เราพักผ่อนน้อยทำงานหนัก และเหตุการณ์วันนั้น
ตอนแรกคิดว่าแท้งธรรมชาติ ไม่ต้องพบหมอก็ได้ สุดท้ายเลือดก็ไหลไม่หยุดเกินสองวีค ทางรพ.ให้รีบมาจะทำการเอาน้องออกให้ เราขอให้สามีพาเราไป แต่เค้ากลับปฏิเสธเราโดยให้ความเห็นว่าไม่สะดวกมีธุระ
เค้าไม่บอกว่าธุระอะไร จนเราได้รู้ทีหลังว่าเค้าต้องไปงานแต่งลูกสาวอดีตภรรยาเก่า ซึ่งในวันนั้นตรงกับวันที่หมอนัดเรา เรามีปากเสียงกันเพราะเค้าปกปิดเรา เราขอให้เค้ามาส่งแค่ช่วงเช้าไปรพ.ก็ได้ เค้าบอกจะเวลาไหนก็ไม่ได้ทั้งนั้น เพราะงานแต่งมีทั้งวันจนสามทุ่ม เค้าบอกว่าเราเป็นคนไม่มีเหตุผลและไม่อยู่บนความจริง
สามีให้เราไปหาหมอเองและกลับเองคนเดียว ทั้งที่เลือดเราก็ไหลไม่หยุด เราร้องไห้ตลอดทาง รู้สึกโดดเดี่ยว เสียใจที่สูญเสียลูก ยังต้องมาดำเนินเรื่องเองทุกอย่างหลังวางยาสลบฟื้นมา ไปคนเดียวเรียกรถกลับคนเดียว ส่วนเค้าก็ไม่รู้สึกอะไร ทั้งสิ้น
เพื่อนๆคิดว่าเราเป็นคนไม่มีเหตุผลตามที่เค้าว่าจริงๆมั้ย งานแต่งลูกสาวสำคัญมากสำหรับเค้า เราควรเข้าใจเค้า หรือคิดว่าหลังจากจบเรื่องนี้ เราควรเดินจากเค้ามาและมีเส้นทางชีวิตของเราเองดีคะ...
ฉันผิดหรอที่รู้สึกว่าถูกทิ้ง และถูกหาว่าเป็นคนไม่มีเหตุผล?
เราคบกับสามีมาสองปีรู้จักกันแปดปีค่ะ เค้าผ่านการแต่งงาน หย่าแล้วก่อนที่จะรู้จักเรา และมีลูกแล้วสี่คน ทุกคนโตมีหน้าที่การงานหมดแล้ว ลูกทุกคนย้ายไปอยู่บ้านใหม่สวยงามกับแม่ตั้งแต่สิบปีก่อน
ช่วงที่เค้าถูกทิ้ง สามีเรากำลังป่วยหนักค่ะ เป็นซึมเศร้าอยู่คนเดียวในบ้านเช่าทรุดโทรม จนเมื่อสองปีก่อนจากที่เราเริ่มสนิทฐานะเพื่อนเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น เราสงสารเค้า เค้าขอให้เราช่วยพาไปหาหมอ เราลางานพาไปหลายครั้ง จะเดินไม่ได้จะตามองไม่เห็น เราก็พาไป เรียกว่าพาไปแทบจะทุกแผนกของโรงพยาบาล ปีนึงพาเขาไปหาหมอไม่ต่ำกว่า 30ครั้ง เราช่วยทำความสะอาดบ้านที่รกอย่างกับกองขยะ คนซึมเศร้าบ้านจะสกปรกมาก พอค่ำเรากลับบ้าน วันเวลาผ่านไปจนในที่สุดเรารักกัน
เค้าบอกว่าตลอดแปดปีมีเรานี่แหละที่ดีกับเค้ามากเค้าไม่เหงาและรู้สึกว่าได้รับความรักจริงๆเป็นยังไง เค้ามีความสุขเมีออยู่กับเรา เราตกลงใช้ชีวิตร่วมกันในปีที่แปด
ตลอดเวลาที่ผ่านมามีลูกสาวเค้าคนเดียวที่ส่งเงินมาให้พ่อทุกเดือน ลูกชายอีกสามไม่เหลียวแล (แต่ลูกสาวส่งก็ไม่เคยพอใช้ บางทีขอเพิ่มลูกก็ไม่มีให้ ส่วนเราช่วยออกเงิน และพาเค้าไปหาหมอ การเดินทางแต่ละครั้งก็ใช้เงินเยอะ)
โดยปรกติลูกสาวและลูกคนอื่นก็ไม่ได้มาหาพ่อ จะวันพ่อวันเกิดก็ไม่เคยมา และไม่ได้ดูแลความเป็นอยู่ที่บ้านพ่อเลย มีแต่เราที่ซื้อเค้กและดอกไม้ไปให้เค้าทำให้เป็นวันวิเศษวันนึง
จนวันนี้เราท้องได้สองเดือนค่ะ เราดีใจได้ไม่นาน วันนึงพาเค้าไปหาหมอเข็นรถเข็นให้เค้า กลับบ้านมาเริ่มปวดท้องนิดๆ และในที่สุดก็แท้งในเดือนที่สามด้วยความที่เราพักผ่อนน้อยทำงานหนัก และเหตุการณ์วันนั้น
ตอนแรกคิดว่าแท้งธรรมชาติ ไม่ต้องพบหมอก็ได้ สุดท้ายเลือดก็ไหลไม่หยุดเกินสองวีค ทางรพ.ให้รีบมาจะทำการเอาน้องออกให้ เราขอให้สามีพาเราไป แต่เค้ากลับปฏิเสธเราโดยให้ความเห็นว่าไม่สะดวกมีธุระ
เค้าไม่บอกว่าธุระอะไร จนเราได้รู้ทีหลังว่าเค้าต้องไปงานแต่งลูกสาวอดีตภรรยาเก่า ซึ่งในวันนั้นตรงกับวันที่หมอนัดเรา เรามีปากเสียงกันเพราะเค้าปกปิดเรา เราขอให้เค้ามาส่งแค่ช่วงเช้าไปรพ.ก็ได้ เค้าบอกจะเวลาไหนก็ไม่ได้ทั้งนั้น เพราะงานแต่งมีทั้งวันจนสามทุ่ม เค้าบอกว่าเราเป็นคนไม่มีเหตุผลและไม่อยู่บนความจริง
สามีให้เราไปหาหมอเองและกลับเองคนเดียว ทั้งที่เลือดเราก็ไหลไม่หยุด เราร้องไห้ตลอดทาง รู้สึกโดดเดี่ยว เสียใจที่สูญเสียลูก ยังต้องมาดำเนินเรื่องเองทุกอย่างหลังวางยาสลบฟื้นมา ไปคนเดียวเรียกรถกลับคนเดียว ส่วนเค้าก็ไม่รู้สึกอะไร ทั้งสิ้น
เพื่อนๆคิดว่าเราเป็นคนไม่มีเหตุผลตามที่เค้าว่าจริงๆมั้ย งานแต่งลูกสาวสำคัญมากสำหรับเค้า เราควรเข้าใจเค้า หรือคิดว่าหลังจากจบเรื่องนี้ เราควรเดินจากเค้ามาและมีเส้นทางชีวิตของเราเองดีคะ...