รีวิวการ์ตูนทำอาหาร Maiko-san chi no Makanai-san แม่ครัววัยใสแห่งบ้านไมโกะ ทำอาหารและเรียนรู้วัฒนธรรมไปกับไมโกะ
ชื่อเรื่อง Maiko-san chi no Makanai-san/แม่ครัววัยใสแห่งบ้านไมโกะ
แนวเรื่อง ทำอาหาร วัฒนธรรมญี่ปุ่น
ผู้เขียน Aiko Koyama
ผลงานผู้เขียน Chirori , shihatsu densha , Kiyo in Kyoto From the Maiko House
ที่มา
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Kiyo_in_Kyoto
https://www.cmoa.jp/title/128084/
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=242706
จำนวน 24 เล่ม ยังไม่จบ
สถานะ ยังไม่จบ
**มีแปลไทยของสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมมิค**
**ผมอ่านถึงประมาณเล่ม 18 นะครับ**
เรื่องนี้มี anime และ live action(มีใน Netflix)ด้วย
**ไมโกะคือใคร**
ไมโกะ คือหญิงสาวที่ทำหน้าที่บริการเพิ่มสีสันในงานเลี้ยงด้วยศิลปะ วัฒนธรรมต่างๆเช่น การฟ้อนรำ การร้องเพลง ชวนแขกคุย รินเหล้าให้กับแขก โดยปกติแล้วไมโกะจะมีอายุต่ำกว่า 20 ปี ไมโกะถูกนับว่าเป็นแค่ระดับฝึกหัดเท่านัน ยังต้องเรียนรู้ วิธีการแสดงอีกมากมาย ถึงจะได้เลื่อนขั้น เป็นเกอิโกะ ที่มีลำดับสูงกว่า
ในงานเทศกาลต่างๆ นอกจากการแสดงแล้ว ไมโกะยังมีบริการอย่างการถ่ายภาพด้วบ
เมื่อไมโกะ ออกจากบ้าน ต้องเดินไปนอกสถานที่ ไมโกะจะมีกฏระเบียบต่างๆมากมาย การเดิน การยืน การนั่งมีหมด ไมโกะมักจะมีคนมาขอถ่ายรูปด้วยเสมอและเป็นที่สนใจของคนทั่วไป
เกอิโกะ(ในเรื่องบทบาทน้อย ไม่ต้องอ่านก็ได้ เขียนไว้เฉยๆ เผื่อใครสนใจครับ)
เกอิโกะคือไมโกะที่ได้รับการอนุญาตให้ออกไปอยู่ด้วยตัวเองได้(ไมโกะต้องพักที่บ้านตลอด)และยังไม่จำเป็นต้องไว้ทรงผมแบบไมโกะตลอดเวลาด้วย เรียกว่า กฏเกณฑ์ต่างๆจะน้อยกว่ามาก แต่การเป็นเกอิโกะแล้วออกไปอยู่ด้วยตัวเองนั้นก็หมายความว่า ต้องมีรายได้ที่มากพอและต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเองด้วย
การรับผิดชอบในที่นี้ไม่ได้หมายถึงแค่เรื่องเงิน แต่หมายถึงภาพลักษณ์ด้วย อาชีพอย่างเกอิโกะ เป็นอาชีพที่แสดงถึงความสวยงาม แสดงความศิลปะการแสดง ถ้ามีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะไม่ควร(ดูดบุหรี่ กินเหล้า เมายา) ก็จะเสียหายถึงภาพลักษณ์ได้
**พล็อตเรื่อง**
เรื่องราวของคิโยะจังและสุมิเระ เด็กสาวสองคนเดินทางมาที่เมืองใหญ่เพื่อฝึกเป็นไมโกะ แต่คิโยะเองกลับไม่มีพรสวรรค์ในการเป็นไมโกะเท่าไร เธอจึงผันตัวมาเป็นแม่ครัวแทน
คิโยะ กลายเป็นสาวน้อยที่ทำหน้าที่เป็นแม่ครัวให้กับที่บ้านของไมโกะ
สุมิเระ ที่มีพรสวรรค์มากกว่าเลือกที่จะฝึกฝนเป็นไมโกะต่อไป
เรื่องราวชีวิตของทั้งสอง การฝึกฝนการเป็นแม่ครัวและเป็นแม่บ้านที่ดีกับอีกคนไมโกะที่ต้องฝึกฝนศิลปะการแสดง จะเป็นอย่างไร ลองอ่านดูครับ
**เนื้อเรื่อง**
เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับการทำงานในที่พักของไมโกะเป็นหลัก โดยในเรื่องจะมีการอธิบายการทำงาน การใช้ชีวิตของคนที่เป็นไมโกะด้วย
ตัวอย่างอาหารที่นางเอกทำ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
นอกจากทำอาหารประจำวันแล้ว บางครั้งอาหารที่นางเอกทำก็ขึ้นกับสถานการณ์ด้วย ตัวอย่าง เช่น
+เกี้ยวซ่า
(นางเอกจะทำสองแบบคือ เกี้ยวซ่าแบบใส่กระเทียมเยอะๆกลิ่นแรง ทำให้คนที่หยุดงานทานกับเกี้ยวซ่าที่ไม่ใส่กระเทียม สำหรับคนที่ต้องทำงานต่อ)
+ขนมปัง(แบบแคลสูง)
ช่วงมีงานเทศกาลไมโกะจะยุ่งมาก จนไม่มีเวลาทานข้าว ทำให้นางเอกต้องทำขนมปังแบบแคลสูง กินทีเดียวอยู่ให้ทาน
อาหารที่ทำในเรื่อง มีหลากหลายมากครับ ทั้ง อาหารญี่ปุ่นและหลากหลายชาติ เช่น ยากิโซบะ ทาโกะยากิ ทามาโกะยากิ เครป ซุป พาย เฟรนฟราย
*****
ตัวอย่างการทำงาน ข้อบังคับของไมโกะและการทำงาน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
+ห้ามกินอาหารที่มีกลิ่นแรง
+ต้องไว้ทรงผมแบบเดิมตลอดแม้กระทั่งตอนนอน
+ไมโกะจะได้รับวันหยุด 2 วัน ต่อเดือน ใน 2 วันนี้จะเปลี่ยนทรงผม แต่งตัวปกติและออกไปข้างนอกได้
(จะมีเหตุการณ์ที่ช่างทำผมต้องหยุดงาน ทำให้ไมโกะเปลี่ยนทรงผมไมได้ ถึงไมโกะมีวันหยุด แต่ก็ออกไปข้างนอกและแต่งตัวตามปกติไม่ได้)
+การแต่งกายต่างๆ อย่างรองเท้าที่เดิน(okobo) ทรงผมที่ทำ มีหลักๆสองแบบเรียกว่า wareshinobu(สำหรับไมโกะฝึกหัด) และ ofuku (สำหรับไมโกะรุ่นพี่)
+มีสอนการใช้พัดด้วย นอกจากช่วยเรื่องความร้อนแล้วยังใช้สำหรับแสดงท่าทางด้วย
+ถึงไมโกะจะแสดงถึงวัฒนธรรมที่เก่าแก่ แต่ก็ต้องเรียนภาษาอื่นๆด้วย เพราะอย่าลืมว่า ชาวต่างชาติก็สนใจในวัฒนธรรมญี่ปุ่นไม่น้อย
+กฏและข้อห้ามต่างๆ จะถูกยกเว้นหลังจากที่ได้รับจากยอมรับ จากไมโกะเป็นเกอิโกะ
และกฏอื่นๆอีกมากมาย หาอ่านได้ในเรื่องน่า
นอกจากงานในที่ทำงานแล้ว เมื่อมีงานเทศกาลต่างๆ ไมโกะจะได้รับเชิญให้ไปงานด้วย ทำให้การ์ตูนเรื่องนี้มีพูดถึงงานเทศกาลที่เกี่ยวข้องศิลปะและวัฒนธรรมของญี่ปุ่นเยอะมาก
**รีวิว**
การ์ตูนดีมากกกก คุณภาพคับแก้วอีกแล้ว soft power ทางญี่ปุ่นเขาแรงจริงๆ
เนื้อเรื่อง
การ์ตูนเนื้อเรื่องเรียบง่าย อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจ ทำให้เราเรียนรู้เกี่ยวกับอาหารและวัฒนธรรมได้ดีมาก อ่านแล้วได้ความรู้แบบแน่นๆ นอกจากนี้ เรายังได้รู้กฏเกณฑ์ ระเบียบต่างๆของชีวิตไมโกะด้วย ทำให้เราเห็นถึงความยากลำบากในการใช้ชีวิตของไมโกะด้วย
คือ ไมโกะ ยังเป็นเด็ก แต่กฏในชีวิตเยอะมากๆ คือ การเป็นไมโกะ ผมรู้สึกว่ามันเป็นเหมือนเป็นตัวแทนวัฒนธรรมอันเก่าแก่ของญี่ปุ่นเลยนะ รู้สึกแบบนั้นจริงๆ คือ ไมโกะมีระเบียบปฏิบัติเยอะ เป็นที่สนใจและจับตามอง จะไปใช้จ่ายอะไร ซื้อของอะไร ในชุดไม่ได้เลย การกิน การเดิน ยังต้องมีระเบียบ ถือว่าชีวิตลำบากมาก สำหรับวัยรุ่น อย่าว่าแต่สูบบุหรี่ กินเหล้าเลย แค่ไปซื้อของ ซื้ออาหาร ยังต้องมีคนจัดการให้ วิ่งก็ไม่ได้ เสียภาพลักษณ์ ร้อนก็ต้องใช้พัดเอา ถือพัดลมก็ไม่ได้ ชีวิตยุ่งยากมาก
ความรู้และการทำอาหารในเรื่อง
ความรู้คับแก้ว ทั้งในเรื่องวัฒนธรรมอาหารและการทำอาหาร แต่ว่าการทำอาหารในเรื่องเนี้ย ไม่ได้เน้นมากนะครับ คือเราจะเห็นการทำอาหารง่ายๆ มีวัตถุดิบต่างๆก็จริง แต่เราไม่ได้เห็นทุกขั้นตอนหรือมีสูตรอะไรมากมาย เพราะต้องแบ่งเนื้อเรื่องให้กับการเป็นไมโกะด้วย คือ ถ้าจะหวังเรื่องการทำอาหารเพียวๆ มีเรื่องอื่นที่บอกสูตรเยอะกว่า ละเอียดกว่า เรื่องนี้คือสำหรับคนที่ชอบการทำอาหารและวัฒนธรรมญี่ปุ่น
ลายเส้น
มันสวย โดนใจ ใช่เลย ลายเส้นสวย สะอาดตา อ่านง่ายมากกก คือถ้าใครชอบเส้นโล่งๆ นี่จะชอบเลยครับ
ใครที่กำลังมองหา การ์ตูนอ่านง่าย เบาสมอง ความรู้แน่น อ่านสบายๆ คลายเครียด นี่เป็นหนึ่งในการ์ตูนดี ที่คุณควรหยิบมาอ่านสักครั้ง นอกจากอบอุ่นหัวใจ คลายเครียดแล้ว ยังให้ความรู้สึกแตกต่างกันในทุกครั้งที่หยิบมาอ่านด้วยน่า ลองดูสิ~
คะแนน 9.3/10 การ์ตูนดี ที่ควรมีไว้ครับ
รีวิวการ์ตูนทำอาหาร Maiko-san chi no Makanai-san แม่ครัววัยใสแห่งบ้านไมโกะ ทำอาหารและเรียนรู้วัฒนธรรมไปกับไมโกะ
ชื่อเรื่อง Maiko-san chi no Makanai-san/แม่ครัววัยใสแห่งบ้านไมโกะ
แนวเรื่อง ทำอาหาร วัฒนธรรมญี่ปุ่น
ผู้เขียน Aiko Koyama
ผลงานผู้เขียน Chirori , shihatsu densha , Kiyo in Kyoto From the Maiko House
ที่มา
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Kiyo_in_Kyoto
https://www.cmoa.jp/title/128084/
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=242706
จำนวน 24 เล่ม ยังไม่จบ
สถานะ ยังไม่จบ
**มีแปลไทยของสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมมิค**
**ผมอ่านถึงประมาณเล่ม 18 นะครับ**
เรื่องนี้มี anime และ live action(มีใน Netflix)ด้วย
**ไมโกะคือใคร**
ไมโกะ คือหญิงสาวที่ทำหน้าที่บริการเพิ่มสีสันในงานเลี้ยงด้วยศิลปะ วัฒนธรรมต่างๆเช่น การฟ้อนรำ การร้องเพลง ชวนแขกคุย รินเหล้าให้กับแขก โดยปกติแล้วไมโกะจะมีอายุต่ำกว่า 20 ปี ไมโกะถูกนับว่าเป็นแค่ระดับฝึกหัดเท่านัน ยังต้องเรียนรู้ วิธีการแสดงอีกมากมาย ถึงจะได้เลื่อนขั้น เป็นเกอิโกะ ที่มีลำดับสูงกว่า
ในงานเทศกาลต่างๆ นอกจากการแสดงแล้ว ไมโกะยังมีบริการอย่างการถ่ายภาพด้วบ
เมื่อไมโกะ ออกจากบ้าน ต้องเดินไปนอกสถานที่ ไมโกะจะมีกฏระเบียบต่างๆมากมาย การเดิน การยืน การนั่งมีหมด ไมโกะมักจะมีคนมาขอถ่ายรูปด้วยเสมอและเป็นที่สนใจของคนทั่วไป
เกอิโกะ(ในเรื่องบทบาทน้อย ไม่ต้องอ่านก็ได้ เขียนไว้เฉยๆ เผื่อใครสนใจครับ)
เกอิโกะคือไมโกะที่ได้รับการอนุญาตให้ออกไปอยู่ด้วยตัวเองได้(ไมโกะต้องพักที่บ้านตลอด)และยังไม่จำเป็นต้องไว้ทรงผมแบบไมโกะตลอดเวลาด้วย เรียกว่า กฏเกณฑ์ต่างๆจะน้อยกว่ามาก แต่การเป็นเกอิโกะแล้วออกไปอยู่ด้วยตัวเองนั้นก็หมายความว่า ต้องมีรายได้ที่มากพอและต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเองด้วย
การรับผิดชอบในที่นี้ไม่ได้หมายถึงแค่เรื่องเงิน แต่หมายถึงภาพลักษณ์ด้วย อาชีพอย่างเกอิโกะ เป็นอาชีพที่แสดงถึงความสวยงาม แสดงความศิลปะการแสดง ถ้ามีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะไม่ควร(ดูดบุหรี่ กินเหล้า เมายา) ก็จะเสียหายถึงภาพลักษณ์ได้
**พล็อตเรื่อง**
เรื่องราวของคิโยะจังและสุมิเระ เด็กสาวสองคนเดินทางมาที่เมืองใหญ่เพื่อฝึกเป็นไมโกะ แต่คิโยะเองกลับไม่มีพรสวรรค์ในการเป็นไมโกะเท่าไร เธอจึงผันตัวมาเป็นแม่ครัวแทน
คิโยะ กลายเป็นสาวน้อยที่ทำหน้าที่เป็นแม่ครัวให้กับที่บ้านของไมโกะ
สุมิเระ ที่มีพรสวรรค์มากกว่าเลือกที่จะฝึกฝนเป็นไมโกะต่อไป
เรื่องราวชีวิตของทั้งสอง การฝึกฝนการเป็นแม่ครัวและเป็นแม่บ้านที่ดีกับอีกคนไมโกะที่ต้องฝึกฝนศิลปะการแสดง จะเป็นอย่างไร ลองอ่านดูครับ
**เนื้อเรื่อง**
เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับการทำงานในที่พักของไมโกะเป็นหลัก โดยในเรื่องจะมีการอธิบายการทำงาน การใช้ชีวิตของคนที่เป็นไมโกะด้วย
ตัวอย่างอาหารที่นางเอกทำ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
นอกจากทำอาหารประจำวันแล้ว บางครั้งอาหารที่นางเอกทำก็ขึ้นกับสถานการณ์ด้วย ตัวอย่าง เช่น
+เกี้ยวซ่า
(นางเอกจะทำสองแบบคือ เกี้ยวซ่าแบบใส่กระเทียมเยอะๆกลิ่นแรง ทำให้คนที่หยุดงานทานกับเกี้ยวซ่าที่ไม่ใส่กระเทียม สำหรับคนที่ต้องทำงานต่อ)
+ขนมปัง(แบบแคลสูง)
ช่วงมีงานเทศกาลไมโกะจะยุ่งมาก จนไม่มีเวลาทานข้าว ทำให้นางเอกต้องทำขนมปังแบบแคลสูง กินทีเดียวอยู่ให้ทาน
อาหารที่ทำในเรื่อง มีหลากหลายมากครับ ทั้ง อาหารญี่ปุ่นและหลากหลายชาติ เช่น ยากิโซบะ ทาโกะยากิ ทามาโกะยากิ เครป ซุป พาย เฟรนฟราย
*****
ตัวอย่างการทำงาน ข้อบังคับของไมโกะและการทำงาน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
+ห้ามกินอาหารที่มีกลิ่นแรง
+ต้องไว้ทรงผมแบบเดิมตลอดแม้กระทั่งตอนนอน
+ไมโกะจะได้รับวันหยุด 2 วัน ต่อเดือน ใน 2 วันนี้จะเปลี่ยนทรงผม แต่งตัวปกติและออกไปข้างนอกได้
(จะมีเหตุการณ์ที่ช่างทำผมต้องหยุดงาน ทำให้ไมโกะเปลี่ยนทรงผมไมได้ ถึงไมโกะมีวันหยุด แต่ก็ออกไปข้างนอกและแต่งตัวตามปกติไม่ได้)
+การแต่งกายต่างๆ อย่างรองเท้าที่เดิน(okobo) ทรงผมที่ทำ มีหลักๆสองแบบเรียกว่า wareshinobu(สำหรับไมโกะฝึกหัด) และ ofuku (สำหรับไมโกะรุ่นพี่)
+มีสอนการใช้พัดด้วย นอกจากช่วยเรื่องความร้อนแล้วยังใช้สำหรับแสดงท่าทางด้วย
+ถึงไมโกะจะแสดงถึงวัฒนธรรมที่เก่าแก่ แต่ก็ต้องเรียนภาษาอื่นๆด้วย เพราะอย่าลืมว่า ชาวต่างชาติก็สนใจในวัฒนธรรมญี่ปุ่นไม่น้อย
+กฏและข้อห้ามต่างๆ จะถูกยกเว้นหลังจากที่ได้รับจากยอมรับ จากไมโกะเป็นเกอิโกะ
และกฏอื่นๆอีกมากมาย หาอ่านได้ในเรื่องน่า
นอกจากงานในที่ทำงานแล้ว เมื่อมีงานเทศกาลต่างๆ ไมโกะจะได้รับเชิญให้ไปงานด้วย ทำให้การ์ตูนเรื่องนี้มีพูดถึงงานเทศกาลที่เกี่ยวข้องศิลปะและวัฒนธรรมของญี่ปุ่นเยอะมาก
**รีวิว**
การ์ตูนดีมากกกก คุณภาพคับแก้วอีกแล้ว soft power ทางญี่ปุ่นเขาแรงจริงๆ
เนื้อเรื่อง
การ์ตูนเนื้อเรื่องเรียบง่าย อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจ ทำให้เราเรียนรู้เกี่ยวกับอาหารและวัฒนธรรมได้ดีมาก อ่านแล้วได้ความรู้แบบแน่นๆ นอกจากนี้ เรายังได้รู้กฏเกณฑ์ ระเบียบต่างๆของชีวิตไมโกะด้วย ทำให้เราเห็นถึงความยากลำบากในการใช้ชีวิตของไมโกะด้วย
คือ ไมโกะ ยังเป็นเด็ก แต่กฏในชีวิตเยอะมากๆ คือ การเป็นไมโกะ ผมรู้สึกว่ามันเป็นเหมือนเป็นตัวแทนวัฒนธรรมอันเก่าแก่ของญี่ปุ่นเลยนะ รู้สึกแบบนั้นจริงๆ คือ ไมโกะมีระเบียบปฏิบัติเยอะ เป็นที่สนใจและจับตามอง จะไปใช้จ่ายอะไร ซื้อของอะไร ในชุดไม่ได้เลย การกิน การเดิน ยังต้องมีระเบียบ ถือว่าชีวิตลำบากมาก สำหรับวัยรุ่น อย่าว่าแต่สูบบุหรี่ กินเหล้าเลย แค่ไปซื้อของ ซื้ออาหาร ยังต้องมีคนจัดการให้ วิ่งก็ไม่ได้ เสียภาพลักษณ์ ร้อนก็ต้องใช้พัดเอา ถือพัดลมก็ไม่ได้ ชีวิตยุ่งยากมาก
ความรู้และการทำอาหารในเรื่อง
ความรู้คับแก้ว ทั้งในเรื่องวัฒนธรรมอาหารและการทำอาหาร แต่ว่าการทำอาหารในเรื่องเนี้ย ไม่ได้เน้นมากนะครับ คือเราจะเห็นการทำอาหารง่ายๆ มีวัตถุดิบต่างๆก็จริง แต่เราไม่ได้เห็นทุกขั้นตอนหรือมีสูตรอะไรมากมาย เพราะต้องแบ่งเนื้อเรื่องให้กับการเป็นไมโกะด้วย คือ ถ้าจะหวังเรื่องการทำอาหารเพียวๆ มีเรื่องอื่นที่บอกสูตรเยอะกว่า ละเอียดกว่า เรื่องนี้คือสำหรับคนที่ชอบการทำอาหารและวัฒนธรรมญี่ปุ่น
ลายเส้น
มันสวย โดนใจ ใช่เลย ลายเส้นสวย สะอาดตา อ่านง่ายมากกก คือถ้าใครชอบเส้นโล่งๆ นี่จะชอบเลยครับ
ใครที่กำลังมองหา การ์ตูนอ่านง่าย เบาสมอง ความรู้แน่น อ่านสบายๆ คลายเครียด นี่เป็นหนึ่งในการ์ตูนดี ที่คุณควรหยิบมาอ่านสักครั้ง นอกจากอบอุ่นหัวใจ คลายเครียดแล้ว ยังให้ความรู้สึกแตกต่างกันในทุกครั้งที่หยิบมาอ่านด้วยน่า ลองดูสิ~
คะแนน 9.3/10 การ์ตูนดี ที่ควรมีไว้ครับ