สวัสดีค่ะ เราคิดว่าเรามีอาการเป็นโรคซึมเศร้าไหมคะ
บ้างทีเราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันมันเป็นความรู้สึกที่อธิบายออกเป็นคำพูดได้ยาก เราเป็นคนโรคส่วนตัวสูงจะสบายใจเมื่ออยู่กับคนที่สนิท เราเป็นคนคิดมาก เอาใส่ใจกับคนอื่นมากกว่าตัวเอง ชอบเก็บคำพูดของคนอื่นมาคิด เรารู้สึกว่าเราอยู่กับคนที่ไม่รู้จักหรือคนที่ไม่สนิทไม่ค่อยได้เราทำตัวไม่ถูก เวลาโดนมองใจจะเต้นเร็วเหงื่อออก ขนาดคุยกันเรายังไม่กล้าสบตา สมองมันจะคิดตลอดเวลาว่าเราทำอะไรผิดรึเปล่า พูดอะไรผิดไหม บ้างทีเวลาที่ต้องออกไปข้างนอกคนเดียวเราจะมือสั่นๆ
เหมือนว่าเราทำอะไรด้วยตัวคนเดียวไม่ค่อยได้ต้องมีคนอยู่ข้างเราถึงสบายใจ
เราไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เราพยายามเเล้วเเต่มันไม่หายสักที เวลาออกไปพูดต่อหน้าคนเยอะๆจะตื่นเต้นมากๆมือสั่นเหงื่อออกมือ
ช่วงเรียนเราพยายามปรับปรุงตัวเอง
ก่อนเข้าเรียนในมหาลัยเราก็ไปคนเดียวนะเรารู้สึกเราใช้พลังใจอย่างมากในการเริ่มต้นคนเดียว ลองคุยกันคนอื่นก่อน จนเราก็มีเพื่อนสนิทมันก็ดีขึ้นอาจเพราะว่าเรามีเพื่อนอยู่ข้างๆ
เราสบายใจด้วยเเหละที่ได้คุยกับคนที่นิสัยคล้ายๆกัน
ตอนนี้เรากำลังหางานทำ เรารู้สึกว่าด้วยนิสัยโรคส่วนตัวของเรากลับมา เราเหมือนเป็นโรคกลัวสังคม ไม่กล้าออกไปเจอโรคภายนอก เราสบายใจที่จะอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมทำอะไรซ้ำๆเดิมๆ ไม่เบื่อสบายใจที่อยู่เเบบนี้ เรากำลังเราจะออกไปทำงานได้ไหมเรากลัวการเจอคนใหม่ๆกลัวโดนด่า เราพูดไม่เก่งจะทำงานได้ไหว ตอนนี้ในใจเรามีเเต่ความกังวล
🙏ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ เเละกำลังใจนะคะ อย่าด่าเราเลยนะคะ55
เราอยากรู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเราไหม
นี้คืออาการโรคซึมเศร้าไหม
บ้างทีเราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันมันเป็นความรู้สึกที่อธิบายออกเป็นคำพูดได้ยาก เราเป็นคนโรคส่วนตัวสูงจะสบายใจเมื่ออยู่กับคนที่สนิท เราเป็นคนคิดมาก เอาใส่ใจกับคนอื่นมากกว่าตัวเอง ชอบเก็บคำพูดของคนอื่นมาคิด เรารู้สึกว่าเราอยู่กับคนที่ไม่รู้จักหรือคนที่ไม่สนิทไม่ค่อยได้เราทำตัวไม่ถูก เวลาโดนมองใจจะเต้นเร็วเหงื่อออก ขนาดคุยกันเรายังไม่กล้าสบตา สมองมันจะคิดตลอดเวลาว่าเราทำอะไรผิดรึเปล่า พูดอะไรผิดไหม บ้างทีเวลาที่ต้องออกไปข้างนอกคนเดียวเราจะมือสั่นๆ
เหมือนว่าเราทำอะไรด้วยตัวคนเดียวไม่ค่อยได้ต้องมีคนอยู่ข้างเราถึงสบายใจ
เราไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เราพยายามเเล้วเเต่มันไม่หายสักที เวลาออกไปพูดต่อหน้าคนเยอะๆจะตื่นเต้นมากๆมือสั่นเหงื่อออกมือ
ช่วงเรียนเราพยายามปรับปรุงตัวเอง
ก่อนเข้าเรียนในมหาลัยเราก็ไปคนเดียวนะเรารู้สึกเราใช้พลังใจอย่างมากในการเริ่มต้นคนเดียว ลองคุยกันคนอื่นก่อน จนเราก็มีเพื่อนสนิทมันก็ดีขึ้นอาจเพราะว่าเรามีเพื่อนอยู่ข้างๆ
เราสบายใจด้วยเเหละที่ได้คุยกับคนที่นิสัยคล้ายๆกัน
ตอนนี้เรากำลังหางานทำ เรารู้สึกว่าด้วยนิสัยโรคส่วนตัวของเรากลับมา เราเหมือนเป็นโรคกลัวสังคม ไม่กล้าออกไปเจอโรคภายนอก เราสบายใจที่จะอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมทำอะไรซ้ำๆเดิมๆ ไม่เบื่อสบายใจที่อยู่เเบบนี้ เรากำลังเราจะออกไปทำงานได้ไหมเรากลัวการเจอคนใหม่ๆกลัวโดนด่า เราพูดไม่เก่งจะทำงานได้ไหว ตอนนี้ในใจเรามีเเต่ความกังวล
🙏ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ เเละกำลังใจนะคะ อย่าด่าเราเลยนะคะ55
เราอยากรู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเราไหม